Γράφει [και ζει] η Μαίρη Πετρούλια //
Σήμερα δύσκολοι οι καιροί μας.
Όταν πριν από χρόνια ξεκινούσα την «οικογενειακή ζωή» μου, ο χρόνος δεν είχε δυο εποχές που έχει σήμερα. Είχε τέσσερις που τις ζούσαμε όμορφα, δουλεύαμε 8 ώρες και είχαμε χρόνο για βεγκέρες και ατέλειωτες συζητήσεις, κοιτάζαμε τον ουρανό, το πρωί ήταν γαλάζιος και το βράδυ έναστρος.
Ζητούσαμε συγγνώμη κοιτάζοντας τον άλλον στα μάτια, είχαμε το σθένος να λέμε «έκανα λάθος, συγγνώμη καρδιά μου», τώρα μας φταίει πάντοτε ο άλλος, κοιτούσαμε τον φίλο μας στα μάτια και όχι στη τσέπη.
Ζητούσαμε συγγνώμη κοιτάζοντας τον άλλον στα μάτια, είχαμε το σθένος να λέμε «έκανα λάθος, συγγνώμη καρδιά μου», τώρα μας φταίει πάντοτε ο άλλος, κοιτούσαμε τον φίλο μας στα μάτια και όχι στη τσέπη.
Κάποτε η ευχαρίστησή μας ήταν να πάρουμε δώρο για όλους τους δικούς μας ανθρώπους και όχι για τον εαυτό μας.
Πόσο έχω επιθυμήσει τα σκαλοπάτια της Κυρά Πηγής που άκουγα βραδινές ιστορίες με τις ώρες, νοσταλγώ το σχολείο μου με τις λεύκες και τις ακακίες, τους φίλους μου και όλους όσους μας κοιτάζουν από ψηλά στους ουρανούς.
Πόσο έχω επιθυμήσει τα σκαλοπάτια της Κυρά Πηγής που άκουγα βραδινές ιστορίες με τις ώρες, νοσταλγώ το σχολείο μου με τις λεύκες και τις ακακίες, τους φίλους μου και όλους όσους μας κοιτάζουν από ψηλά στους ουρανούς.
Τηλέφωνο δεν είχαμε, είχαμε όμως σοκολάτα ΙΟΝ αμυγδάλου και καραμέλες τσάρλεστον, υπήρχε ΕΒΓΑ σε κάθε γειτονιά με φρέσκο γάλα και μοσχομυριστό ρυζόγαλο!
Η μαμά μου στο κομμωτήριο πήγαινε σπάνια, μόνο σε γιορτές και ψηνόταν με τις ώρες κάτω από τη κάσκα του σεσουάρ.
Πώς απολαμβάναμε τις Κυριακές στην πλατεία μας μια κουτάλια βανίλια υποβρύχιο μέσα σε ένα ποτήρι παγωμένο νερό ή ένα κασάτο παγωτό!
Στη θάλασσα για μπάνιο πηγαίναμε πάνω στις καρότσες των αγροτικών άντε μέχρι την Αγία Μαρίνα ή τη Λουμπάρδα και γελάγαμε «κοροϊδεύοντας» τις γυναίκες που έκαναν μπάνιο με το κομπινεζόν!
Αχ και τα φρούτα, Θεέ μου, τί φρούτα ήταν αυτά; ολόγλυκα και μοσχομυριστά!
Είχαμε φίλους πολλούς, βγαίναμε στο δρόμο συγκεκριμένη ώρα για παιχνίδι, ερωτευόμαστε κρυφά, πλατωνικά, με χτυποκάρδι μη μας πάρει κανείς χαμπάρι!
Και θα εξακολουθούμε να ζούμε έτσι όσο μας χρωστάει ο Θεός βέβαια, σε πείσμα όλων αυτών που «πλαστικοποίησαν» τις ζωές μας.
Σήμερα Τρίτη 5 Σεπτέμβρη 2017 ταξιδεύω για Τήνο στο νησί της καρδιάς μου και αγκαλιάζω όλα αυτά το χρόνια, τα βλέπω να έρχονται και να φεύγουν μέσα από τα κύματα του Αιγαίου.
Καλό κι ευλογημένο μικρό καλοκαιράκι σε όλους!
Σήμερα Τρίτη 5 Σεπτέμβρη 2017 ταξιδεύω για Τήνο στο νησί της καρδιάς μου και αγκαλιάζω όλα αυτά το χρόνια, τα βλέπω να έρχονται και να φεύγουν μέσα από τα κύματα του Αιγαίου.
Καλό κι ευλογημένο μικρό καλοκαιράκι σε όλους!
Η συνταγή μου σήμερα:
Τοματοκεφτέδες Τήνου:
Υλικά:
- 500 γρμ. ντομάτες στο τρίφτη (καλά σουρωμένες)
- 1 μεγάλο κρεμμύδι
- 300 γρμ. αλεύρι
- 1 κουτάλια μπέικιν
- 1 ματσάκι μαϊντανό
- 1 ματσάκι δυόσμο
- Αλάτι, πιπέρι
- Ελαιόλαδο για το τηγάνισμα
Εκτέλεση:
- Βάζουμε όλα τα υλικά μαζί σε ένα μπολ και προσθέτουμε σιγά – σιγά το αλεύρι, τηγανίζουμε σε μέτρια φωτιά μέχρι να πάρουν χρυσαφένιο χρώμα.
- Τους Στραγγίζουμε σε απορροφητικό χαρτί και τους σερβίρουμε με γιαουρτάκι (προαιρετικά)
Καλή σας απόλαυση !
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.