Ψυχραιμία ἐπάνω ἀπὸ ὅλα…!!!

Ἐὰν θέλουμε νὰ παραμείνουμε διαυγεῖς καὶ πανέτοιμοι, κάθε στιγμή, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουμε ὅσα κι ὅποια ἀπανωτὰ κτυπήματα θὰ μᾶς συμβοῦν.
Δὲν ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ ἐκνευρισμὸ καὶ θυμούς.
Δὲν μᾶς χρειάζεται τὸ νὰ ἀπελπιζόμεθα.
Ψύχραιμοι καὶ διαυγεῖς ὀφείλουμε νὰ παραμένουμε, ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερο, κάτω ἀπὸ ὅλων τῶν εἰδῶν τὶς συνθῆκες καὶ τὶς πιέσεις.
Ναί, δυστυχῶς ἢ εὐτυχῶς, ἀπαιτεῖται ψυχραιμία.

Ἂς ἡρεμήσουμε.
Ἂς δοῦμε τοὺς φόβους μας κατάμτα.
Ἂς συνειδητοποιήσουμε πὼς τὰ πραγματικὰ προβλήματά μας οὔτε τὰ βλέπουμε, οὔτε τὰ ἀντιλαμβανόμεθα μά, κυρίως, οὔτε μποροῦμε νὰ τὰ ἀντιμετωπίσουμε, ὅσο παραμένουμε ἑστιασμένοι σὲ περιφερειακά τους ζητήματα.

Μά, κυρίως, ἂς ἀποφύγουμε τὶς κάθε εἴδους ἐκτονώσεις πρὸς πάσαν κατεύθυνσιν.
Μᾶς φταίει ὁ γάιδαρος καὶ βαροῦμε τὸ σαμάρι.
Μᾶς φταίει ἡ ἀνέχεια καὶ ξεσπᾶμε στὸν σύντροφό μας, στὸ παιδί μας, στὸν γείτονα…
Μᾶς φταίει τὸ ὅ,τι ζοριζόμεθα μὲ τὰ πάντα καὶ ἀν τὶ νὰ τὰ βάλουμε μὲ αὐτοὺς ποὺ μᾶς φταῖν τὰ βάζουμε μὲ αὐτοὺς ποὺ θεωροῦμε πὼς  «ἐλέγχουμε» ἤ «ἐξουσιάζουμε» ἤ «ἐπηρεάζουμε».

Παράδειγμα…
Δὲν φθάνουν τὰ χρήματα γιὰ νὰ ἀγοράσω παπούτσια, τὰ ὁποῖα χρειάζομαι ἐπειγόντως…
Τί κάνω; Εἶμαι ἐκνευρισμένη… Εἶμαι ἐξοργισμένη… Ἴσως κι ἀπελπισμένη… Κι ἐκείνην τὴν στιγμὴ ἔρχεται τὸ παιδί μου νὰ μοῦ ζητήσῃ νὰ τοῦ ἀγοράσω μίαν σοκολάτα… Μίαν σοκολάτα…
Κι ἀν τὶ νὰ σταθῶ ψύχραιμα καὶ νὰ τὸ ἀντιμετωπίσω, εἶτε ἐξηγώντας του πὼς δὲν περισσεύουν χρήματα, εἶτε πηγαίνοντας νὰ τοῦ ἀγοράσω μίαν σοκολάτα, διότι οὔτως ἤ ἄλλως, μὲ τὸ νὰ γλυτώσω τὸ κόστος τῆς σοκολάτας δὲν μπορῶ νὰ διασφαλίσω τὰ παπούτσια, ξεσπῶ ἐπάνω του, σὰν νὰ εἶναι αὐτὸ ὑπεύθυνο γιὰ ὅλα μου τὰ δεινά. Εἶναι δυνατόν; Εἶναι λογικό; Εἶναι δίκαιον;
Σὲ κάθε περίπτωσιν πάντως δὲν φταίει τὸ παιδάκι… Γιατί νά τήν πληρώσῃ;

Μοῦ φταίει τὸ ὁ,τιδήποτε. Κι ἀν τὶ νὰ τὸ διασκεδάσω, (ναί, νὰ τὸ διασκεδάσω… παξιμάδι κι ἐλιὰ Ἕλληνες!!! Τὸ γνωρίζουμε ἀλλὰ ἀρνούμεθα νὰ τὸ ἀποδεχθοῦμε!!!) ἐγὼ εὑρίσκω τὸν πρῶτο στόχο μου, ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ἡ μάννα μου, ὁ πατέρας μου, ὁ γείτονας, ὁ περαστικός, τὸ παιδί μου, ὁ συνάδελφός μου, τὸ σκυλάκι μου καὶ ξεσπῶ ἐπάνω του… 
Γιατί; Μήπως θά λυθοῦν τά προβλήματά μου;

Θέλουμε δὲν θέλουμε νὰ τὸ πιστέψουμε, αὐτὴ ἡ κατάστασις, στὴν ὁποίαν εἰσήλθαμε, εἶναι μόνιμος!!!
Ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα, καὶ γιὰ μεγάλο χρονικὸ διάστημα, θὰ βλέπουμε γύρω μας μόνον εἰκόνες καταστροφῆς.
Αὐτὸ σημαίνει πὼς ἐὰν ἐμεῖς παρασυρθοῦμε ἀπὸ τοὺς φόβους μας ἤ ἀπὸ τὴν ὀργή μας ἤ ἀπὸ τὴν ἀνασφάλειά μας, ὄχι μόνον δὲν θὰ ἐπιλύσουμε τὰ προβλήματά μας ἀλλὰ θὰ τὰ μετακυλήσουμε, ἀδίκως, στὶς πλάτες τῶν ἄλλων. 
Τὰ προβλήματά  μας δὲν θὰ λυθοῦν μὲ τὸ νὰ ξεσπᾶμε πρὸς κάθε κατεύθυνσιν…
Τὰ προβλήματά μας θὰ παραμείνουν γιὰ καιρὸ καὶ ὀφείλουμε νὰ μάθουμε νὰ διαβιοῦμε μαζύ τους, ἐὰν θέλουμε νὰ βγοῦμε ζωντανοὶ ἀπὸ ὅλες τὶς περιπέτειες.

Ψυχραιμία λοιπόν.
Ὅ,τι δὲν λύνεται κόβεται…
Γιὰ τὴν ὥρα αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὰ προβλήματα ποὺ ἔχουμε δὲν λύνονται… Ἄρα συντόμως θὰ περάσουμε στὴν …κοπή τους.
Ὅ,τι κι ἐὰν σημαίνῃ αὐτό, ἕνα εἶναι βέβαιον… 
Μὲ τὶς ὑστερίες δὲν θὰ τὰ ἀποφύγουμε…

Φιλονόη.

Υ.Γ.1. Τὸ «Ψυχραιμία» ἀπευθύνεται σὲ ὅλους μας. Ἄς μὴν παρασυρόμεθα ἀπὸ τὴν ὀργὴ τῶν γύρω μας. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ἐκτόνωσις πρὸς λάθος κατεύθυνσιν εἶναι.

Υ.Γ.2. Ἐξοπλιζόμεθα μὲ δύναμιν, ὑπομονὴ καί, κυρίως, μὲ μεγάλες διαθέσεις …διασκεδαστικότητος. Ἐάν δέν μποροῦμε νά ἐντοπίσουμε τό ἀστεῖο, στὰ ὅσα μᾶς συμβαίνουν, ἂς κάνουμε ὑπομονή. Θὰ τὰ καταφέρουμε, διότι πάντα στὸ τέλος …ξυρίζουν τὸν γαμβρό!!!

Υ.Γ.3. Ἐάν, παρ’ ὅλα αὐτά, θέλουμε ὀλίγον νὰ …οὐρλιάξουμε, ὅπως ὁ μπόμπιρας τῆς εἰκόνος μας, ἂς τὸ κάνουμε δίχως ἐνοχὲς καὶ τύψεις. Θὰ μᾶς ἀπελευθερώσῃ, σὲ μεγάλον βαθμό, μεγάλες ποσότητες ὀργῆς!

εἰκόνα

arxisame

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ