Οι Άνθρωποι Βλέπουν, Την Εικόνα Που Θέλουν Να Δουν, Ανεξάρτητα Απ’ Το Πρόσωπο, Που Τους Έχεις Δείξει...

Άλλαξες... Δεν είσαι ο ίδιος, σε καμία περίπτωση. 

Τώρα απλά θυμάσαι, κάποια κομμάτια του παλιού εαυτού σου, μέσα, από αρχαίες αναμνήσεις... 

Εκείνο το μικρό παιδί, που έτρεχε κι έπαιζε ξέγνοιαστο, σε αλάνες και παιδικές χαρές... 

Μεγαλώνεις, θα μου πεις... ωριμάζεις, μέσα από ανθρώπους και καταστάσεις... 

Αλλάζεις ή σε αλλάζουν; 

Είναι επιλογή σου, να αλλάζεις δέρμα... να φοράς κάθε πρωί, την πιο πρόχειρη μάσκα, που βρίσκεις; 

Κάποτε ονειρευόσουν, να μεγαλώσεις... Άραγε, σήμερα είσαι ευχαριστημένος, με αυτό που έγινες;

Είναι αναπόφευκτη, η αλλαγή... 

Η εξέλιξη αποτελεί, βιολογική και πνευματική ανάγκη... Και να το ήθελες, δε θα μπορούσες να τη σταματήσεις... 

Δε γίνεται να μείνεις στάσιμος, όταν όλα γύρω σου αλλάζουν... 

Ίσως, να ήταν στο χέρι σου, να κρατήσεις αναλλοίωτα, όλα εκείνα τα παιδικά χαρακτηριστικά, που χρειάζεσαι σήμερα... Ίσως, όχι. 

Κάπου διάβασα, πως ένα παιδί γελάει περίπου, τετρακόσιες φορές μέσα στην ημέρα, ενώ ένας ενήλικας... μόνο δεκαπέντε. 

Κάπου χάσαμε, τριακόσια ογδόντα πέντε χαμόγελα κι άντε τώρα, να τα βρούμε... Τα θυσιάσαμε, στο βωμό της ωριμότητας.

Αλλάζουμε για να συμμορφωθούμε, με τα κοινωνικά όρια, τους κανόνες... που διέπουν, κάθε ηλικία.

Μας μεταμορφώνουν οι δύσκολες συνθήκες... σε σκληροπυρηνικούς, εσωστρεφείς και υπάκουους... 

Κατορθώνουμε να ζούμε ζωές, που ποτέ δε θελήσαμε, εξαιτίας των προσωπικών μεταρρυθμίσεων... 

Όμως, δεν είναι αργά, να φέρουμε τον εαυτό μας, στα μέτρα μας... Να αρχίσουμε να ορίζουμε, μόνοι μας, τις αλλαγές μας... 

Γιατί, η ζωή δεν είναι πρόβα generale, αλλά πρεμιέρα!

Κανένας άλλος, δε θα με αλλάξει, εκτός από μένα... 

Δε θα τον αφήσω, δε θα του το επιτρέψω... 

Δεν είμαι ούτε transformer, ούτε playmobil, να μεταμορφώνομαι κάθε φορά, σε αυτό, που επιβάλλουν οι περιστάσεις... 

Μονοκόμματος άνθρωπος, από επιλογή μου...

Όπως και να είμαι, θέλω να παραμείνω ο εαυτός μου... Και ψεγάδια έχω, κι ό,τι μπορείς να φανταστείς, αλλά δε γαμιέται... Έτσι μ’ αρέσω.

Δε δέχομαι συμβουλές, για τον χαρακτήρα μου, από φωτοτυπίες...

Γουστάρω να ζω, με τους δικούς μου κανόνες. 

Να ανακαλύπτω κάθε μέρα, μία καινούρια πλευρά μου... και να την αποδέχομαι. 

Έτσι ελαττωματικός θέλω να συνεχίσω, επειδή τουλάχιστον θα ξέρω, πως είμαι ζωντανός, αυθεντικός... όχι, ένα μεταχειρισμένο εργαλείο. 

Όποτε με χαλάει κάτι, θα το αλλάζω, θα το προσαρμόζω, στην καινούρια εκδοχή μου... 

Καθετί που είμαι και κάνω, θέλω να φέρει μονάχα, τη δική μου υπογραφή.

Πολλοί, θα προσπαθήσουν να σε αλλάξουν, να βελτιώσουν αυτά, που δεν πάνε καλά με σένα... 

Ακόμη περισσότεροι θα το σκεφτούν, αλλά απ΄την καλή τους την καρδιά, δε θέλουν να στο πουν... 

Όπως και να ‘χει, εσύ μην κουνηθείς, απ’ τη θέση σου.

Άκουσέ τους, επεξεργάσου τα λεγόμενά τους, κι έπειτα γύρισε την πλάτη σου και φύγε... Κανένας τους δεν ήταν εκεί, όταν πόναγες, όταν ζητούσες βοήθεια κι έκλειναν τα αυτιά τους. 

Τώρα, ας βάλουν τις συμβουλές τους, εκεί που ξέρουν... οι καλοί Σαμαρείτες... Τόσα χρόνια συναναστροφής, με το ανθρώπινο είδος, κατάλαβα ένα πράγμα... 

Οι άνθρωποι βλέπουν, την εικόνα που θέλουν να δουν... ανεξάρτητα απ’ το πρόσωπο, που τους έχεις δείξει... 

Πέρα από οποιαδήποτε, επιλογή έχεις κάνει, λόγια που έχεις πει και βοήθεια, που έχεις προσφέρει, το αποτέλεσμα... παραμένει το ίδιο. 

Θα σε κρίνει... με τα δικά του κριτήρια, χωρίς να προσπαθήσει, να σε αναλύσει πρώτα... 

Είμαστε βιβλία και καθημερινά γράφουμε, μία νέα σελίδα, στη δική μας προσωπική γλώσσα... την οποία, ελάχιστοι είναι διατεθειμένοι, να μπουν στη διαδικασία... να μεταφράσουν. 

Θα πιαστούν από λέξεις και θα βγάλουν, την ετυμηγορία τους...

Γι’ αυτό μη σκας και κυρίως, μη δίνεις σημασία... 

Μη δίνεις νόημα, σε κάθε ανούσιο σχόλιο ή προτροπή, απλά προχώρα!

Όσοι σε κατανόησαν, θα ακολουθήσουν... οι υπόλοιποι θα συνεχίσουν, να ασχολούνται, με τα βάρη που κουβαλάς, στην πλάτη σου... Ψάχνουν αφορμές, για να φανούν καλύτεροι.

Μη γίνεις ένας ακόμη, τυποποιημένος άνθρωπος... 

Είσαι ένα εξαιρετικό δημιούργημα της φύσης, ένα συλλεκτικό κομμάτι, γεμάτο ζωή!!!

Μην κρύψεις τα ταλέντα σου, τις αδυναμίες σου, τη μοναδικότητά σου... μην αφήσεις κανένα, να σου τη στερήσει.

Δεν υπάρχει άτομο, που σε αγαπάει περισσότερο από εσένα... μόνο εσύ ξέρεις, πώς πρέπει να είσαι. 

Εσύ θα πρέπει, να ζήσεις με τον εαυτό σου, οπότε, φρόντισε να τον φτιάξεις, με το δικό σου τρόπο.

Σε Παρακαλώ, Ζήσε Για Σένα!!!

Το Έχουμε Ανάγκη...

Του Θάνου Αραμπατζή

pillowfights + pestomoukiauto

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ