Τον πιο εγωιστικό έρωτα, τον ζεις με τον εαυτό σου

Γράφει η Κέλλυ Φίλικα

Εγωιστικό όν ο άνθρωπος!
Πιστεύει πως του ανήκουν όλα και αξίζει φυσικά περισσότερο από όλους γύρω του. Όσο καλός και να είναι κάποιος πιο πολύ από τον εαυτό του δεν αγαπάει κανέναν. Ακόμα και σε μία σχέση, τον εαυτό μας αγαπάμε περισσότερο.
Γι’ αυτό άλλωστε δε κάνουμε εύκολα πίσω κι έχουμε ονομάσει τον εγωισμό μας αξιοπρέπεια.

Με τον εαυτό μας είμαστε ερωτευμένοι. Αυτόν ντύνουμε, αυτόν περιποιούμαστε, αυτόν τα ταΐζουμε, αυτόν διασκεδάζουμε. Όλα για το εγώ μας, γιατί εμείς θέλουμε να περνάμε καλά και να νιώθουμε όμορφα.
Μια γυναίκα ψάχνει ώρες στα μαγαζιά για να βρει ένα φόρεμα, που να της αρέσει, με το δικό της γούστο θα το επιλέξει. Θα βαφτεί και θα κάνει τον απαραίτητο καλλωπισμό της, για να της αρέσει η εικόνα της στο καθρέφτη. Θα διαλέξει το άρωμα της και το χτένισμά της, για να αρέσει πρώτα απ’όλα στην ίδια.

Όπως και ο άντρας φυσικά, που ακόμα και το αυτοκίνητο που θα αγοράσει, ακόμα κι αν το πάρει για μόστρα, είναι γιατί θέλει για τον ίδιο μια ωραία εικόνα που θα τον κοιτάξουν και θα τον θαυμάσουν όπως εκείνος τον εαυτό του.
Είμαστε τόσο ερωτευμένοι με τον εαυτό μας, που δε δεχόμαστε καμία απόρριψη και θεωρούμε πως μας αξίζουν τα καλύτερα.

“Μας πως είναι δυνατόν να αγνοεί εμένα, θα βρει καλύτερη;”. Πόσο έρωτα για το πρόσωπό μας κρύβει μια τέτοια κουβέντα! Δε μας απογοητεύει μόνο το γεγονός ότι χάσαμε κάποιον, αλλά το πώς γίνεται να μην εκτίμησε αυτό το “τέλειο” που είχε δίπλα του.
Γιατί όσο και να μη το παραδεχόμαστε έτσι πιστεύουμε για μας!
Πόσες φορές έχεις ακυρώσει κάποιον, με τη δικαιολογία ότι δεν είναι του γούστου σου;
Δεν ήταν θέμα γούστου ποτέ, δεν είναι τσάντα, απλά δε τον θεωρούσες άξιο να σταθεί δίπλα σου.
Μη σου χαλάσει και την εικόνα!

Όλο αυτό, είναι και ο λόγος επίσης που δε τα πάμε καλά με το χρόνο, μας ξεφτιλίζει μπροστά στον ίδιο μας τον εαυτό!
Αγαπάμε το έξω μας όσο και το μέσα μας. Ο μόνος που μπορεί να μας ανεχτεί έτσι ακριβώς όπως είμαστε σαν χαρακτήρες, είμαστε εμείς οι ίδιοι.
Λατρεύουμε το πλεονεκτήματά μας και μας αντιδρούμε όταν μας τονίζουν τα ελαττώματά μας!
Γι’αυτό επίσης πονάμε περισσότερο αν χάσουμε τον εαυτό μας, παρά αν χάνουμε κάποιον άλλον από τη ζωή μας.
Κι αν δε τα έχουμε καλά με εμάς, δε τα έχουμε με κανέναν.

Ο πιο μακροχρόνιος δεσμός και έρωτας λοιπόν είναι με τον εαυτό μας. Παντοτινός θα έλεγα.
Μια μόνιμη σχέση που μόνο ο θάνατος τη διαλύει! Δε θα τον αφήσουμε ποτέ και για κανέναν κι αν αυτό γίνει καμιά φορά, θα είναι για λίγο γιατί στο τέλος, πάλι θα αναζητήσουμε την ασφάλεια που μας δίνει ο ίδιος μας ο εαυτός.

loveletters

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ