Ο Μελανθεύς ή Μελάνθιος, γιος του Δόλιου, ήταν ένας από τους γιδοβοσκούς του Οδυσσέα.
Ο Όμηρος τον εμφανίζει να περνά στην πλευρά των μνηστήρων, τους οποίους μάλιστα εξυπηρετεί με μεγάλη προθυμία.
Ο Όδυσσέας, γι’ αυτή του τη συμπεριφορά, διέταξε να τον συλλάβουν και να τον κρεμάσουν από ένα δοκάρι, ώστε πεθαίνοντας να βλέπει το τέλος των μνηστήρων:
Ο Όμηρος τον εμφανίζει να περνά στην πλευρά των μνηστήρων, τους οποίους μάλιστα εξυπηρετεί με μεγάλη προθυμία.
Ο Όδυσσέας, γι’ αυτή του τη συμπεριφορά, διέταξε να τον συλλάβουν και να τον κρεμάσουν από ένα δοκάρι, ώστε πεθαίνοντας να βλέπει το τέλος των μνηστήρων:
«…….και χέρια στρίφτε του και πόδια, και σανίδα
πίσω του δέστε, και στην κάμαρα πετάτε τον δεμένο,
και με τριχιά πλεμένη ζώστε τον, κι από την άλλην άκρη
στην αψηλή κολόνα σύρτε τον, να φτάσει ως τα δοκάρια,
που ζωντανός πολλη ώρα μέτωρος φριχτά να τυραννιέται.»
πίσω του δέστε, και στην κάμαρα πετάτε τον δεμένο,
και με τριχιά πλεμένη ζώστε τον, κι από την άλλην άκρη
στην αψηλή κολόνα σύρτε τον, να φτάσει ως τα δοκάρια,
που ζωντανός πολλη ώρα μέτωρος φριχτά να τυραννιέται.»
Έτσι, λοιπόν, φίλες και φίλοι μου, μόλις εμφανίζεται ο άπιστος γιδοβοσκός, με την πρόθεση όπλα πολλά να προμηθεύσει στους μνηστήρες, τον συλλαμβάνουν οι λιγοστοί σύμμαχοι του Οδυσσέα:
«μόλις ο Μελάνθιος κίνησε και το κατώφλι εδιάβη,
με το ΄να κουβαλώντας χέρι του καλοφτιαγμένο κράνος,
στο άλλο φαρδύ σκουτάρι, γέρικο κι όλο σκουριές,
................................................................................................
χιμίξαν πάνω του, τον άρπαξαν κι απ΄ τα μαλλιά τον σύραν
μέσα ξανά, στη γη τον έριξαν τον πολυπικραμένο,
και με άγριο δέσιμο τον έδεσαν, τα χέρια και τα πόδια
σφιχτά σφιχτά ξωπίσω στρίβοντας, ως ήταν του Οδυσσέα,
του αρχοντικού, του πολυβάσανου γιου του Λαέρτη, η διάτα,
και με πλεχτή τριχιά τον έζωσαν, κι από την άλλην άκρη
ως τα δοκάρια τον ανάσυραν στην αψηλή κολόνα».
με το ΄να κουβαλώντας χέρι του καλοφτιαγμένο κράνος,
στο άλλο φαρδύ σκουτάρι, γέρικο κι όλο σκουριές,
................................................................................................
χιμίξαν πάνω του, τον άρπαξαν κι απ΄ τα μαλλιά τον σύραν
μέσα ξανά, στη γη τον έριξαν τον πολυπικραμένο,
και με άγριο δέσιμο τον έδεσαν, τα χέρια και τα πόδια
σφιχτά σφιχτά ξωπίσω στρίβοντας, ως ήταν του Οδυσσέα,
του αρχοντικού, του πολυβάσανου γιου του Λαέρτη, η διάτα,
και με πλεχτή τριχιά τον έζωσαν, κι από την άλλην άκρη
ως τα δοκάρια τον ανάσυραν στην αψηλή κολόνα».
Μετά τη μνηστηροφονία και τον απαγχονισμό των άπιστων υπηρετριών, ο Μελάνθιος υπέστη διαμελισμό:
Μετά και το Μελάνθιο τράβηξαν στην πόρτα του αντρωνίτη
μπροστά, μες στην αυλή, και με άσπλαχνο χαλκό του κόψαν μύτη
κι αφτιά, κι όλο θυμό του τσάκισαν τα χέρια και τα πόδια,
και τ΄ αχαμνά του ξεριζώνοντας στους σκύλους τα πετάξαν,
για να τα φαν ωμά· κι ως τέλεψαν, χέρια και πόδια έπλυναν
και στο παλάτι πίσω διάγειραν, τον Οδυσσέα να σμίξουν.
μπροστά, μες στην αυλή, και με άσπλαχνο χαλκό του κόψαν μύτη
κι αφτιά, κι όλο θυμό του τσάκισαν τα χέρια και τα πόδια,
και τ΄ αχαμνά του ξεριζώνοντας στους σκύλους τα πετάξαν,
για να τα φαν ωμά· κι ως τέλεψαν, χέρια και πόδια έπλυναν
και στο παλάτι πίσω διάγειραν, τον Οδυσσέα να σμίξουν.
Μελανθώ
Η Μελανθώ, αδελφή του Μελάνθιου, κόρη του Δόλιου, ήταν υπηρέτρια της Πηνελόπης, που έγινε η ερωμένη του Ευρύμαχου.
Ο Όμηρος την περιγράφει όμορφη κι αδιάντροπη.
Ηταν μια από τις 12 άπιστες δούλες που κατονομάστηκαν από την Ευρύκλεια και είχε, όπως είδαμε, ατιμωτικό τέλος, με τις άλλες έντεκα.
Και για τις 12 δούλες ο Τηλέμαχος αποφάσισε να δώσει τον δια απαγχονισμού θάνατο.
Ατιμωτικό το τέλος του άπιστου υπηρέτη, όπως και της αδελφής του, της Μελανθώς.
Σε μια σκηνή άγρια περιγράφει ο ποιητής το ξερίζωμα της ανομίας...
Η σύμπραξη στην προδοσία, η συνέργεια, είναι βαρύ παράπτωμα, ενέχει δόλο και παρακοή εν προκειμένω, γι’ αυτό κι ο ποιητής παρουσιάζει αναλυτικά την άγρια σκηνή του κολασμού της.
Ο Όμηρος την περιγράφει όμορφη κι αδιάντροπη.
Ηταν μια από τις 12 άπιστες δούλες που κατονομάστηκαν από την Ευρύκλεια και είχε, όπως είδαμε, ατιμωτικό τέλος, με τις άλλες έντεκα.
Και για τις 12 δούλες ο Τηλέμαχος αποφάσισε να δώσει τον δια απαγχονισμού θάνατο.
Ατιμωτικό το τέλος του άπιστου υπηρέτη, όπως και της αδελφής του, της Μελανθώς.
Σε μια σκηνή άγρια περιγράφει ο ποιητής το ξερίζωμα της ανομίας...
Η σύμπραξη στην προδοσία, η συνέργεια, είναι βαρύ παράπτωμα, ενέχει δόλο και παρακοή εν προκειμένω, γι’ αυτό κι ο ποιητής παρουσιάζει αναλυτικά την άγρια σκηνή του κολασμού της.
Xαρά Νάστου
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.