Επίπτει σαν κεραυνός...
« Χαν, πατέρα μου, γιατί είσαι θυμωμένος μαζί μου και με γεμίζεις τρόμο; ... Όταν σε κυνηγούσαν, δεν σε βοήθησα; Μού έπαιρνες τα λάφυρά μου κι εγώ δεν παραπονιόμουνα. Άρπαζαν τα δικά σου, έτρεχαν οι στρατηγοί μου να σου τα επιστρέψουν. Ή δεν είναι έτσι;... Ήρθες σε μένα μ’ ένα στραβό άλογο, κουρελιασμένος, πεινασμένος. Έτρωγες τα τελευταία κρέατα τής μίας και μόνης προβατίνας που σού είχε απομείνει. Κι εγώ σού έδωσα αρνιά και άλογα....Εγώ κι εσύ είμαστε όπως οι δύο τροχοί μιάς άμαξας. Αν σπάσει ο ένας η άμαξα δεν προχωράει....» Αυτές ήταν μερικές από τις φράσεις τού «θρήνου» που ο Τσένγκις Χαν πρόσταξε να μεταφέρουν οι απεσταλμένοι του στον Τόγκριλ.
Φυσικά κάτι άλλο είχε στο μυαλό του ο Κατακτητής. Η κατάστασή του ήταν απελπιστική κι έπρεπε να κερδίσει χρόνο. Βρισκόταν σε μειονεκτική θέση γιατί τον είχαν εγκαταλείψει οι δειλότερες φυλές κι υστερούσε σε μέσα και αριθμό πολεμιστών. Ήταν αδύνατο να αντιμετωπίσει μιά κοινή επίθεση των συνασπισμένων εχθρών. Για να ξεφύγει μετακινείται βόρεια τής Μαντζουρίας, στις ελώδεις λίμνες τής λίμνης Μπαλτζούνα.
Εκεί πέρασε το καλοκαίρι τού 1203 επισκευάζοντας τα όπλα, στέλνοντας μηνύματα στούς συμμάχους του και συνάπτοντας διπλωματικές σχέσεις. Ακόμη και με τους μακρινούς μουσουλμάνους εμπόρους ήρθε σε επαφή, προσφέροντάς τους πλούσια δώρα. Έστειλε, τέλος, στον Τόγκριλ τον αδελφό του Καζάρ (ο βασιλιάς κρατούσε τις γυναίκες του ομήρους) για να τού πεί αυτά τα λόγια: «Έτρεξα παντού μα δεν βρήκα τον Τσένγκις. Τον ζήτησα παντού μα δεν πήρα απάντηση. Αν ξέρεις πού είναι, οδήγησέ με ως εκεί και θα διαπραγματευτώ την παράδοσή του.»
Ο Τόγκριλ τού έδωσε συνοδεία κι εκείνος την παρέσυρε πολύ μακριά, παραπλανώντας τη με πολλές πανουργίες. Εν τω μεταξύ ο Τένγκις Χαν μετακινεί τον στρατό του, διαπραγματεύεται νέες συμμαχίες και συγκεντρώνει πληροφορίες. Αιφνιδιάζει το στρατόπεδο των εχθρών, την ώρα που ήταν στρωμένη σε φαγοπότι. Ο Τόγκριλ, υπερήφανος για τη δύναμή του και σίγουρος για την αδυναμία και την υποταγή τού Τσένγκις είχε λεηλατήσει τις κατασκηνώσεις των ίδιων των συμμάχων των Μογγόλων και πανηγύριζε. Η σύγκρουση υπήρξε τρομερή, αλλά ύστερα από 3 μέρες σκληρών μαχών ο στρατηγός των Κεραϊτ παραδόθηκε στον Τσένγκις κι αυτός τού χάρισε τη ζωή και τον διόρισε αρχηγό τής νυχτερινής του φρουράς. Όσο για τον Τόγκριλ....δολοφονήθηκε από τούς δικούς του.
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.