Η ερώτηση αυτή ήταν μία από τις φράσεις που άκουσα στο σεμινάριο του ΚΕΑΔΔ και άγγιξαν μια ευαίσθητη χορδή. Πάντα ήθελα να είμαι αδύνατη, θεωρώντας πως έτσι θα είμαι πιο ωραία, πιο αρεστή, πιο αγαπητή. Ανήκω στην κατηγορία των γυναικών που θέλουν να προσέχουν συνεχώς τη διατροφή τους, κάποιες φορές σε σημείο εμμονικό.
Η ερώτηση αυτή με έκανε να αναρωτηθώ.. Αξίζουν άραγε όλες αυτές οι στιγμές συντροφικότητας που έχω θυσιάσει προκειμένου να αποφεύγω τραπέζια, εξόδους με φαγητό και διάφορες συνεστιάσεις;
Η αλήθεια είναι ότι απέφευγα τέτοιες καταστάσεις, γιατί δεν γνώριζα πως μπορώ να τις διαχειριστώ. Τώρα ξέρω όμως πως η ουσία δεν βρίσκεται στο φαγητό, αλλά οπουδήποτε αλλού. Δεν μαζευόμαστε για να φάμε, αλλά μαζευόμαστε για να ιδωθούμε, να πούμε τα νέα μας και αν θέλουμε να φάμε κιόλας. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να φάει κάτι που δεν θέλει ή να γευματίσει την ώρα που δεν πεινάει.
Το φαγητό έχει αναμφισβήτητα πολύτιμη αξία, του αποδώσαμε όμως λάθος αξία. Το φαγητό θα έπρεπε να το βλέπουμε ως πηγή θρέψης και ζωής, όχι ως μέσο απόλαυσης και εξουδετέρωσης των συναισθημάτων μας. Η απόλαυση στη ζωή μας θα πρέπει να προέρχεται από πρόσωπα και δραστηριότητες που μας χαροποιούν και μας ικανοποιούν.
Όσο περισσότερο εστιάζουμε στο να αντλούμε απόλαυση από το περιβάλλον μας, τόσο θα απομακρυνόμαστε από την τάση μας να καταφεύγουμε ή να ξεσπάμε στο φαγητό. Είναι σημαντικό να περνάμε ποιοτικό χρόνο με την οικογένεια και τους φίλους μας. Όταν είμαστε μαζί τους, δεν έχει νόημα να σκεφτόμαστε «πόσο φαγητό» πρέπει να φάμε, αλλά πόσο μπορούμε να συναισθανθούμε ο ένας τον άλλον.
Σε όλα βέβαια χρειάζεται να διατηρούμε μια ισορροπία ανάμεσα στην ποιότητα και την ποσότητα. Και αυτή η ισορροπία θα πρέπει να μας γίνει νοοτροπία. Αν υιοθετήσουμε ισορροπία στη διατροφή μας, από ένα σημείο και έπειτα το «πόσο φαγητό» θα τρώμε όπου κι αν βρισκόμαστε θα είναι καθορισμένο. Αν θέσουμε ισορροπία στον τρόπο ζωής μας, με θρεπτική διατροφή, συστηματική άσκηση και καλή ψυχολογία, θα αποκτήσουμε ένα ποιοτικό επίπεδο διαβίωσης που θα μεγιστοποιεί την απόλαυση στη ζωή μας.
Το ζήτημα είναι να αντλούμε χαρά από οτιδήποτε μας περιβάλλει. Είναι δύσκολο, αλλά εφικτό. Δεν χρειάζεται να αναλωνόμαστε σε καταστάσεις που μας επηρεάζουν ψυχολογικά και συναισθηματικά. Αν οι εξωγενείς συνθήκες είναι τοξικές, θα πρέπει να βρούμε τρόπους να απο-τοξικοποιηθούμε. Αν είμαστε περικυκλωμένοι από πρόσωπα που μας φθείρουν, θα πρέπει να απεγκλωβιστούμε. Αν το άγχος μας έχει κυριεύσει θα πρέπει να το τιθασεύσουμε. Θα πρέπει να καλλιεργήσουμε τις εσωτερικές μας δεξιότητες και ικανότητες και να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος μας.
Σίγουρα δεν θα αγαπούσαμε τη μητέρα μας περισσότερο, όσο λιγότερο κι αν ζύγιζε, όπως το ίδιο ισχύει και για εμάς. Η αγάπη δεν μετράται με τα κιλά, αλλά με τις πράξεις στοργής και φροντίδας. Αν περνούσαμε τη μέρα μας έχοντας “χορτάσει” τη ψυχή μας με όμορφα συναισθήματα και “γεμίσει” το μυαλό μας με ευχάριστες εμπειρίες, τότε αν είχε τύχει να φάμε λίγο παραπάνω, το βάρος μας θα ήταν ο τελευταίος τροχός της αμάξης.
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.