Τα μεγέθη μας οδηγούν στην μέθη και η μέθη δεν μας βοηθάει να έχουμε τις αισθήσεις μας καθαρές. Η μέθη από τα μεγέθη, προκαλούν μεταξύ μας τις φθορές, τις συμφορές, τις διαφωνίες, τις αδικίες κλπ. Κάτι που για κάποιον άνθρωπο είναι μικρό για κάποιον άλλον είναι μεγάλο και το αντίθετο. Όμως εμείς όσο ακολουθούμε τα μεγέθη, αυτομάτως κάθε τι που το θεωρούμε μικρό το κάνουμε να γίνεται ασήμαντο. Και το μεγάλο το θεωρούμε σημαντικό.
Κι όμως ένα κομμάτι ψωμί, μπορεί να είναι για κάποιον μικρό κι ασήμαντο, αλλά για κάποιον που δεν έχει να φάει, είναι σπουδαίο και σημαντικό το κομμάτι ψωμί.
Με τα μεγέθη, γινόμαστε αγνώμονες για τα μικρά και περιμένουμε τα μεγάλα για να νιώσουμε ευγνωμοσύνη.
Και φυσικά κάθε τι για μας είναι μεγάλο, όσο το ποθούμε, όσο το θέλουμε και όσο κάνουμε προσπάθειες για να το αποκτήσουμε, ύστερα μετατρέπεται σε μικρό και αφού γίνει μικρό, χάνουμε πολλά στοιχεία από την εκτίμηση μας για το απόκτημα αυτό.
Όταν όμως βγάλουμε από τη ζωή μας τη μέθη από τα μεγέθη, τότε όλα θα αλλάξουν. Όχι αυτό δεν σημαίνει πως όλα θα τα θεωρούμε μικρά και ασήμαντα, αλλά όλα θα τα θεωρούμε σπουδαία. Και έτσι για κάθε τι θα αρχίσουμε να νιώθουμε ευγνωμοσύνη.
Τίποτε δεν είναι μικρό και ασήμαντο. Όλα όσα μας περιβάλλουν είναι μεγάλα και σπουδαία. Αρκεί να πάρουμε απόφαση να βγούμε από αυτήν την πλάνη του μεγέθους. Γιατί έτσι έρχεται η στιγμή που ο μεγάλος έρωτας, χάνει το μέγεθός του και την αξία του. Η μεγάλη μας λαχτάρα να αποκτήσουμε παιδί, χάνει το μέγεθός της. Η μεγάλη μας επιθυμία να βρούμε την δουλειά των ονείρων μας. Και τόσες άλλες επιθυμίες μας που χάνουν αυτόματα το μέγεθός τους. Πότε και πως το χάνουν? Μα από μας, από την δική μας αλλαγή. Γιατί μόλις το «κάστρο» το κατακτήσουμε, τότε χάνει το ενδιαφέρον του. Απλώς να θυμόμαστε πως όταν έχω στο μυαλό μου την κατάκτηση, σημαίνει πως το εγώ με ορίζει. Καθώς η κατάκτηση οδηγεί στην καταξίωση και η καταξίωση δεν είναι οδηγός καρδιάς. Η καρδιά μας, που είναι ο σοφός εσωτερικός μας σύμβουλος δεν βλέπει τα μεγέθη, αλλά αντιλαμβάνεται τους χτύπους της για κάθε μας επιλογή της.
Κάθε τι μικρό, γίνεται μεγάλο και κάθε μεγάλο έχει μέσα του πολλά μικρά. Με αυτό οδηγό, όλα στην ζωή μας θα έχουν τις δονήσεις της αρμονίας, της ευτυχίας και της ευγνωμοσύνης. Καλό είναι να θυμάμαι πως η ευγνωμοσύνη είναι το χρυσό κλειδί που ανοίγει την πόρτα όλων των εσωτερικών αρετών. Η αρετή θα μου δώσει την εορτή γιατί η καρδιά μου θα εκπέμπει πάντα γιορτή. Και η χαρά αυτή θα με ενώνει με όλα τα όμορφα πράγματα, καταστάσεις και γεγονότα, εσωτερικά πρώτα και ύστερα εξωτερικά.
Δωροθέα
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.