Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2017

Γιατί στρώνουμε το κρεβάτι μας;

Αυτή είναι μία ερώτηση που πολλοί νεοσύλλεκτοι έχουν και όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Όσο και αν έχει εξελιχθεί η τεχνολογία, το στρώσιμο του κρεβατιού παραμένει μέρος της στρατιωτικής εκπαίδευσης και μάλιστα με πάρα πολύ πιο αυστηρά κριτήρια σε ειδικότητες και κλάδους με μεγαλύτερη επικινδυνότητα και ευθύνη όπως ειδικές δυνάμεις, σχολές αξιωματικών, κτλ. Σε αυτό το άρθρο θα δούμε τους λόγους πίσω από αυτή την εκπαιδευτική δραστηριότητα που κρύβει πολλά μυστικά και με πολύ απλό τρόπο ξεχωρίζει τους πραγματικούς στρατιώτες.

stratos_krebati_01

Για να είναι πιο εύκολο στην ανάγνωση, στο άρθρο μας θα ακολουθήσουμε μία δομή διαλόγου με σκοπό την ανάλυση της σπουδαιότητας αυτής της διαδικασίας, και όχι μόνο στη στρατιωτική μας ζωή αλλά και στη πολιτική ζωή μας όπως θα δούμε στη συνέχεια. Ας ξεκινήσουμε…

Συνέπεια και πειθαρχία

Σκεφτείτε για λίγο, σας ζητήθηκε ένα εξαιρετικά απλό πράγμα που πρώτα σας είχε διδαχθεί με απλά και ξεκάθαρα βήματα. Αν ένας στρατιώτης δε μπορεί να κάνει κάτι τόσο απλό πως θα μπορέσει αύριο να κάνει κάτι στο οποίο βασίζονται ανθρώπινες ζωές; Αντίστοιχα, αν ένας άνθρωπος δεν έχει τη συνέπεια να κάνει μία απλή διαδικασία κάθε πρωί χωρίς καμία απολύτως πίεση, πως θα εκτελέσει πολύπλοκες διαδικασίες με τρομερή πίεση όταν αυτό του ζητηθεί στο πεδίο της μάχης; Το πρώτο πράγμα το οποίο δείχνει το σωστό και καθημερινό στρώσιμο του κρεβατιού είναι αυτές οι αρετές, συνέπεια και πειθαρχία. Αυτές οι δύο αρετές μαζί δίνουν αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη σε όλο το στράτευμα και σίγουρα ήδη αντιλαμβάνεστε ότι το στρώσιμο του κρεβατιού δεν είναι τελικά αυτό που φαίνεται.

stratos_krebati_02

Ωραία, γιατί όμως να το κάνουμε με αυτό το τρόπο;


Εδώ υπάρχουν δύο λόγοι, πρώτον γιατί ο στρατιώτης πρέπει να εκτελεί διαταγές, είτε του αρέσουν είτε όχι. Αυτό είναι από τα πιο βασικά χαρακτηριστικά που θέλει να δει οποιοσδήποτε διοικητής, αν κάποιος δεν είναι ικανός να εκτελέσει μία τόσο απλή διαταγή σίγουρα δε θα είναι ικανός να εκτελέσει μία πολύ πιο δύσκολη στο πεδίο της μάχης εάν του ζητηθεί. Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με την ομαδοποίηση. Έχετε βρεθεί ποτέ σε κάποιο ξενοδοχείο όπου τα κρεβάτια είναι διαφορετικά στρωμένα από το ένα δωμάτιο στο άλλο; Όχι, και υπάρχει λόγος πίσω από αυτό. Σίγουρα πολλές από τις γυναίκες και τους άντρες των υπηρεσιών δωματίου θα εκνευρίζονται που πρέπει να το κάνουν με αυτό τρόπο και όχι με τον «σωστό» κατά αυτούς τρόπο. Αλλά αυτό δίνει μία εικόνα σταθερότητας και συνέπειας. Στις Ένοπλες Δυνάμεις, πέρα από αυτό δημιουργεί και μία ομαδοποίηση καθώς όλοι είναι ίσοι, ακόμα και σε αυτή τη μικρή λεπτομέρεια.

Δεν έχω χρόνο να το κάνω με αυτό το τρόπο

Η χειρότερη δικαιολογία που έχει ειπωθεί ποτέ και δυστυχώς είναι αρκετά διαδεδομένη. Την επόμενη φορά που θα στρώσετε το κρεβάτι σας χρονομετρήστε πόσο χρόνο σας πήρε. Μπορεί να είναι 3, 5, 6 λεπτά; Αλλά σίγουρα πολύ λίγος χρόνος. Όταν στο μυαλό σας γυρνάει η δικαιολογία αυτή σκεφτείτε, θα είχε διαφορά αν είχατε ξυπνήσει 5 λεπτά νωρίτερα για να το κάνετε αυτό; Αν δεν είχατε κάνει αυτό το (βλαβερό) τσιγάρο, δεν είχατε ξοδέψει 10 λεπτά χωρίς λόγο στο πρωινό, κτλ. Το θέμα του χρόνου δεν υφίσταται, είναι απλώς μία δικαιολογία για όποιον δεν είναι πειθαρχημένος και συνεπής. Το κρεβάτι είναι απλώς ένα παράδειγμα. Ένα τέτοιο άτομο θα έκανε το ίδιο και αν βρίσκονταν σε μία περιπολία σε ένα πεδίο μάχης όπου έπρεπε κάθε ημέρα να εκτελεί τις ίδιες διαδικασίες. Η διαφορά είναι ότι τότε η ασυνέπεια και η απώλεια πειθαρχίας μπορεί να κοστίσει ανθρώπινες ζωές.

stratos_krebati_03

Και τι γίνεται με τα καψόνια όπως το «Σινούκ»;

Κατ’αρχήν δεν είναι καψόνι, είναι ένα μεγάλο μάθημα για να φιλτράρει τους πραγματικούς στρατιώτες. Για τους αναγνώστες που δε γνωρίζουν τον όρο, «Σινούκ» είναι όταν οι εκπαιδευτές ξεστρώνουν τα πάντα μέσα σε ένα θάλαμο και τα πετάνε παντού σα να πέρασε από μέσα ελικόπτερο Σινούκ όταν οι στρατιώτες είναι απόντες. Σε κάποιες μονάδες, πολλές φορές είναι μέσα στις οδηγίες των εκπαιδευτών ακόμα και να σαμποτάρουν τους θαλάμους ώστε να φαίνονται βρώμικοι λίγο πριν την επιθεώρηση τους. Δε θα μπορούσαμε να το θέσουμε καλύτερα από τον Αμερικανό Navy SEAL, κύριο Μάρκους Λουτρέλ που το αναφέρει στο βιβλίο του «Ο Μόνος Επιζών», που έγινε αργότερα και ταινία. Καθώς περιγράφει την εκπαίδευση του στο BUD/S (Basic Underwater Demolition/SEAL – Βασική εκπαίδευση υποβρυχίων καταστροφών-Θάλασσας, αέρα και εδάφους). Γράφει πως συχνά οι εκπαιδευτές πριν τη καθημερινή επιθεώρηση σε τυχαία άτομα θα έριχναν κρυφά μέσα στα πράγματα τους άμμο, ή θα τους πετούσαν κρυφά τα πάντα σε όλο το θάλαμο, κτλ. ώστε να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Όταν ρώτησε, μετά την αποφοίτηση του τον εκπαιδευτή του γιατί το έκανε αυτό, εκείνος του είπε:

«Μάρκους, το σώμα μπορεί να αντέξει σχεδόν τα πάντα. Είναι το μυαλό που χρειάζεται εκπαίδευση. Το ερώτημα που γεννήθηκε όταν το έκανα αυτό σε κάποιον χρειάζονταν ψυχική δύναμη. Μπορείς να αντέξεις τέτοια αδικία; Μπορείς να προχωρήσεις με τέτοιο είδος μεροληψίας, τέτοιου είδους καθυστέρηση; Και πάλι να στέκεσαι όρθιος, ακόμα αποφασισμένος, να ορκίζεσαι στο Θεό ότι ποτέ δε θα τα παρατήσεις; Αυτό ψάχνουμε».

Είναι λάθος δηλαδή να χρησιμοποιώ υπνόσακο;

Αρχικά είναι αντικανονικό αλλά εκτός από αυτό είναι το ίδιο με το να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου. Ίσως να τα καταφέρεις (πολύ απίθανο) να περάσεις απαρατήρητος αλλά στο βάθος, πάντα θα ξέρεις ότι έλεγες ψέματα στον εαυτό σου. Και αυτό δε μπορεί να αλλάξει ποτέ. Όλα τα παραπάνω δεν σε αλλάζουν ως άνθρωπο, είναι σχεδιασμένα μόνο για να αναδυκνύουν τις αδυναμίες του κάθε ανθρώπου. Αν δεν έχεις το θάρρος να το αντιμετωπίσεις και προτιμάς να λες ψέματα στον εαυτό σου σίγουρα δεν έχεις αυτό που απαιτείται από έναν στρατιώτη.

stratos_krebati_04

Εντάξει, αλλά εμένα τι μου προσφέρει;

Το 2014 στην αποφοίτηση των πτυχιούχων από το Πανεπιστήμιο του Όστιν στο Τέξας των ΗΠΑ, ο Ναύαρχος των SEAL του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, κύριος Ουίλιαμ Μακρέιβεν, επικεφαλής της Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων των ΗΠΑ (SOCOM, United States Special Operations Command) και πρώην απόφοιτος του πανεπιστημίου, έκανε μία εξαιρετική ομιλία στην οποία ανέφερε και αυτό. Είχε πει ότι αρχικά σου δίνει την μικρή υπερηφάνεια ότι ακόμα δε ξεκίνησε η μέρα και ήδη έκανες κάτι. Δεύτερον μετά από μία δύσκολη ημέρα δεν υπάρχει κάτι καλύτερο από το να ξαπλώνεις σε ένα όμορφα στρωμένο κρεβάτι. Για αυτά και μόνο τα δύο αξίζει κάθε πρωί να αφιερώνουμε 3-5 λεπτά από το χρόνο μας. Επιπρόσθετα, αυτό μας προσφέρει μία συνέπεια στη ζωή μας, αν με το ίδιο πρόγραμμα κάνουμε τη πρωινή μας γυμναστική, το πρωινό μας, κτλ. θα έχουμε μία πολύ πιο εύκολη και χαρούμενη ζωή γιατί δε θα χρειάζεται ποτέ να σκεφτόμαστε για αυτά τα πράγματα, θα είναι αυτονόητο ότι θα τα κάνουμε με το συγκεκριμένο τρόπο κάθε ημέρα.

Κλείνοντας, παραθέτουμε την ομιλία του επικεφαλή της Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων και Navy SEAL, του Ναυάρχου κυρίου Ουίλιαμ Μακρέιβεν από το πανεπιστήμιο του Όστιν στο Τέξας των ΗΠΑ που αναφέραμε και κάτω από το βίντεο είναι η ομιλία του μεταφρασμένη στα Ελληνικά.
==========================================================
Σας ευχαριστώ πολύ, ευχαριστώ.

Λοιπόν, Πρόεδρε Πάουερς, Κοσμήτορα Φένβες, Ντινς, μέλη του πανεπιστημίου, οικογένειες και φίλοι και πάνω απ’όλα, τάξη του 2014. Συγχαρητήρια στο επίτευγμα σας.

Πάνε σχεδόν 37 χρόνια από την ημέρα που αποφοίτησα από το Πανεπιστήμιο του Τέξας.
Θυμάμαι πολλά πράγματα από εκείνη την ημέρα.

Θυμάμαι ότι είχα ένα δυνατό πονοκέφαλο από το πάρτι το προηγούμενο βράδυ. Θυμάμαι ότι είχα μία κοπέλα, την οποία αργότερα παντρεύτηκα. Αυτό είναι σημαντικό να το θυμάμαι επί τη ευκαιρία. Και θυμάμαι ότι κατατασσόμουν στο Πολεμικό Ναυτικό εκείνη την ημέρα.

Αλλά από όλα τα πράγματα που θυμάμαι, δεν έχω ιδέα ποιοι έκαναν την ομιλία της απονομής εκείνο το απόγευμα και σίγουρα δε θυμάμαι τίποτα από όσα είπαν.

Λοιπόν, αποδεχόμενος το γεγονός ότι αν δε μπορώ να κάνω αυτή την ομιλία αξιομνημόνευτη, θα προσπαθήσω τουλάχιστον να την κάνω σύντομη.

Το σύνθημα του πανεπιστημίου είναι «Αυτό που αρχίζει εδώ αλλάζει τον κόσμο». Πρέπει να παραδεχτώ ότι μου αρέσει. «Αυτό που αρχίζει εδώ αλλάζει τον κόσμο».

Απόψε υπάρχουν σχεδόν 8000 φοιτητές που αποφοιτούν από το Πανεπιστήμιο του Τέξας. Υπάρχει αυτό το φοβερό υπόδειγμα αναλυτικής σκέψης, το Ask.com λέει ότι ο μέσος Αμερικάνος θα γνωρίσει 10.000 ανθρώπους κατά τη διάρκεια της ζωής του. Είναι πολλοί άνθρωποι.

Αλλά, αν ο κάθε ένας από εσάς άλλαζε τη ζωή μόλις 10 ανθρώπων, και κάθε ένας από αυτούς άλλαζε τη ζωή από ακόμα 10 ανθρώπους, μόνο δέκα. Τότε σε 5 γενιές, 125 χρόνια, η τάξη του 2014 θα είχε αλλάξει τις ζωές 800 εκατομμυρίων ανθρώπων. 800 εκατομμύρια άνθρωποι, σκεφτείτε το, πάνω από δύο φορές ο πληθυσμός των Ηνωμένων Πολιτειών. Πάμε ακόμα μία γενιά και μπορείτε να αλλάξετε ολόκληρο τον πληθυσμό του κόσμου, 8 δισεκατομμύρια άνθρωποι.

Αν πιστεύετε ότι είναι δύσκολο να αλλάξετε τις ζωές 10 ανθρώπων, να αλλάξετε για πάντα τις ζωές τους, κάνετε λάθος. Το έχω δει να συμβαίνει κάθε ημέρα στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν.

Ένας νέος αξιωματικός του Στρατού παίρνει την απόφαση να πάει αριστερά αντί για δεξιά σε ένα δρόμο της Βαγδάτης και οι 10 στρατιώτες της ομάδας του σώζονται από κλειστή ενέδρα. Στη περιοχή του Κανταχάρ, στο Αφγανιστάν, μία υπαξιωματικός από Ομάδα Μάχης Γυναικών αντιλαμβάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά και οδηγεί τη διμοιρία πεζικού της μακριά από ένα αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό 250 κιλών, σώζοντας τις ζωές 12 στρατιωτών.

Αλλά, αν το σκεφτείτε, δε σώθηκαν μόνο αυτοί οι στρατιώτες από τις αποφάσεις ενός ατόμου, αλλά και τα παιδιά τους που δεν είχαν γεννηθεί ακόμα σώθηκαν επίσης. Και τα παιδιά των παιδιών τους σώθηκαν. Γενιές σώθηκαν από μία απόφαση ενός ατόμου.

Αλλά η αλλαγή του κόσμου μπορεί να γίνει οπουδήποτε και οποιοσδήποτε μπορεί να το κάνει. Άρα, ότι αρχίζει εδώ αλλάζει τον κόσμο, όμως η ερώτηση είναι… Πως θα είναι ο κόσμος όταν θα τον έχετε αλλάξει;

Λοιπόν, είμαι βέβαιος ότι θα είναι πολύ, πολύ καλύτερος. Αλλά αν θέλετε να ακούσετε αυτόν τον γέρο ναύτη για ένα λεπτό, έχω μερικές προτάσεις που ίσως σας βοηθήσουν στο δρόμο σας για ένα καλύτερο κόσμο. Και παρότι αυτά τα μαθήματα τα διδάχθηκα στη θητεία μου στις Ένοπλες Δυνάμεις, σας διαβεβαιώνω ότι δεν έχει καμία σημασία αν έχεις υπηρετήσει ούτε για μία μέρα. Δεν έχει σημασία το φύλο, η εθνικότητα ή θρησκεία, η σεξουαλική σου κατεύθυνση, ή η κοινωνική σου κατάσταση. Οι δυσκολίες σε αυτό το κόσμο είναι παρόμοιες και τα μαθήματα για να ξεπεράσουμε αυτές τις δυσκολίες και να προχωρήσουμε, αλλάζοντας τους εαυτούς μας και το κόσμο γύρω μας, εφαρμόζονται το ίδιο και ίσα σε όλους μας.

Είμαι ένας SEAL του Πολεμικού Ναυτικού εδώ και 36 χρόνια. Αλλά όλα ξεκίνησαν όταν έφυγα από το Πανεπιστήμιο του Τέξας για τη βασική εκπαίδευση SEAL στο Κορονάντο της Καλιφόρνια.

Η βασική εκπαίδευση SEAL είναι 6 μήνες μεγάλων βασανιστικών πορειών πάνω σε μαλακή άμμο, κολύμβηση τα μεσάνυχτα στα παγωμένα νερά του Σαν Ντιέγκο, στίβοι μάχης, ατελείωτη γυμναστική, μέρες χωρίς ύπνο και πάντα είσαι παγωμένος, βρεγμένος και ταλαιπωρημένος. Είναι έξι μήνες συνεχούς καταπόνησης από επαγγελματικά εκπαιδευμένους πολεμιστές που ψάχνουν να βρουν όλους τους αδύναμους, ψυχικά και σωματικά, και να τους εξαλείψουν από το να γίνουν SEAL του Πολεμικού Ναυτικού.

Αλλά, η εκπαίδευση επίσης αναζητά να βρει αυτούς τους υποψήφιους που μπορούν να ηγηθούν σε ένα περιβάλλον συνεχούς πίεσης, χάους, αποτυχίας και κακουχιών. Για εμένα, η βασική εκπαίδευση SEAL ήταν οι προκλήσεις μιας ζωής μέσα σε 6 μήνες. Οπότε, εδώ είναι τα δέκα μαθήματα που έμαθα από τη βασική εκπαίδευση SEAL που ελπίζω να έχουν αξία για εσάς καθώς προχωράτε στη ζωή.

Κάθε πρωί στη βασική εκπαίδευση SEAL, οι εκπαιδευτές, που στην εποχή μου ήταν βετεράνοι του Βιετνάμ, εμφανίζονται στους θαλάμους και το πρώτο πράγμα που κάνουν είναι επιθεώρηση των κρεβατιών.

Πρέπει να είναι σωστά στρωμένα, τετραγωνισμένες γωνίες, τεντωμένα σεντόνια, το μαξιλάρι κεντραρισμένο ακριβώς κάτω από το κεφαλάρι και η κουβέρτα διπλωμένη σωστά στο κάτω μέρος.

Ήταν μία απλή διαδικασία, μέτρια το πολύ. Αλλά κάθε πρωί υποχρεωτικά έπρεπε να φτιάχνουμε τα κρεβάτια μας στη τελειότητα. Φάνταζε λίγο γελοίο τότε, ειδικά σκεπτόμενοι ότι ήμασταν επίδοξοι πραγματικοί μαχητές, σκληροί από τη μάχη SEAL, αλλά η σοφία πίσω από αυτή την απλή ενέργεια μου έχει αποδειχθεί πολλές φορές με τα χρόνια.

Αν στρώνεις το κρεβάτι σου κάθε πρωί θα έχεις ολοκληρώσει τη πρώτη δουλειά της ημέρας. Θα σου δώσει ένα μικρό αίσθημα υπερηφάνειας και θα σε ενθαρρύνει να κάνεις ακόμα μία δουλειά, και ακόμα μία, και ακόμα μία.

Μέχρι το τέλος της ημέρας, αυτή η μία ολοκληρωμένη δουλειά θα έχει μεταμορφωθεί σε πολλές ολοκληρωμένες δουλειές. Το στρώσιμο του κρεβατιού θα ενισχύσει επίσης την ιδέα ότι τα μικρά πράγματα μετράνε. Αν δε μπορείς να κάνεις τα μικρά πράγματα σωστά, ποτέ δε θα μπορέσεις να κάνεις τα μεγάλα σωστά.

Και, αν παρ’ελπίδα είχες μια άθλια μέρα, θα γυρίσεις σπίτι σε ένα στρωμένο κρεβάτι, κρεβάτι που εσύ έφτιαξες, και ένα στρωμένο κρεβάτι δίνει κουράγιο ότι αύριο θα είναι καλύτερα.

Αν θέλετε να αλλάξετε τον κόσμο, ξεκινήστε με το να στρώνετε το κρεβάτι σας.

Κατά τη βασική εκπαίδευση SEAL οι υποψήφιοι χωρίζονται σε πληρώματα. Κάθε πλήρωμα είναι 7 υποψήφιοι, τρεις σε κάθε πλευρά μιας μικρής φουσκωτής βάρκας και ένας πηδαλιούχος που βοηθάει στην οδήγηση της βάρκας. Κάθε ημέρα το πλήρωμα σου στοιχίζεται στη παραλία και διατάσσεται να περάσει από τη ζώνη με τα κύματα και να κάνει κουπί για αρκετά μίλια μέχρι την ακτή.

Το χειμώνα, τα κύματα στο Σαν Ντιέγκο φτάνουν τα 2.5 με 3 μέτρα και είναι υπερβολικά δύσκολο να κάνεις κουπί στο βυθιζόμενο κύμα εκτός και αν όλοι κάνουν κουπί. Κάθε κουπί πρέπει να είναι συγχρονισμένο με το μέτρημα του πηδαλιούχου. Όλοι πρέπει να κάνουν ίση προσπάθεια αλλιώς η βάρκα θα γυρίσει κόντρα στο κύμα και θα οδηγηθεί πίσω στη παραλία.

Για να φτάσει η βάρκα στο προορισμό της, όλοι πρέπει να κάνουν κουπί. Δε μπορείτε να αλλάξετε το κόσμο μόνοι, θα χρειαστείτε βοήθεια. Και για να φτάσατε πραγματικά από την εκκίνηση στο προορισμό σας χρειάζονται φίλοι, συνάδελφοι, και καλή θέληση αγνώστων και ένας δυνατός πηδαλιούχος να τους οδηγεί.

Αν θέλετε να αλλάξετε τον κόσμο, βρείτε κάποιον να σας βοηθήσει να κάνετε κουπί.

Έπειτα από μερικές εβδομάδες δύσκολης εκπαίδευση, η τάξη SEAL που ήμουν ξεκίνησε με 150 άντρες είχε φτάσει στους 35. Τώρα υπήρχαν 5 πληρώματα με 7 άντρες το κάθε ένα.

Ήμουν στο πλήρωμα με τους ψηλούς, αλλά το καλύτερο πλήρωμα ήταν από τους κοντούς, τους αποκαλούσαμε Munchkin, κανένας τους δεν ήταν πάνω από 1.65. Το πλήρωμα Munchkin είχε έναν Ινδιάνο-Αμερικάνο, έναν Αφροαμερικάνο, έναν Αμερικανό-πολωνό, έναν Έλληνο-Αμερικάνο, έναν Ιταλό-Αμερικάνο, και δύο σκληρά παιδιά από τα κέντρο-Δυτικά. Όλοι έκαναν κουπί, γρήγορα, και κέρδιζαν όλα τα άλλα πληρώματα.

Οι μεγαλόσωμοι άντρες στο άλλο πλήρωμα έκαναν πάντα πλάκα για τα μικρά βατραχοπέδιλα που οι Munchkins φορούσαν στα μικροσκοπικά πόδια τους πριν από κάθε κολύμπι. Αλλά με κάποιο τρόπο αυτοί οι μικρούλιδες, από κάθε γωνιά του Έθνους και του κόσμου, γελούσαν πάντα τελευταίοι, κολυμπούσαν πιο γρήγορα από όλους και έφταναν στην ακτή πριν από όλους μας.

Η εκπαίδευση SEAL είναι εξαιρετική στην εξισορρόπηση. Τίποτα δεν είχε σημασία πέρα από τη θέληση σου να πετύχεις. Ούτε το χρώμα, ούτε η εθνικότητα, ούτε η μόρφωση και ούτε η κοινωνική σου κατάσταση.

Αν θέλετε να αλλάξετε το κόσμο, να μετράτε κάθε άτομο από το μέγεθος της καρδιάς του, όχι από το μέγεθος των βατραχοπέδιλων του.

Αρκετές φορές κάθε εβδομάδα, οι εκπαιδευτές επιθεωρούσαν τη τάξη με στολές εξόδου. Είναι τρομακτικά εξονυχιστικοί. Το καπέλο σου έπρεπε να είναι τέλεια κολλαριστό, η στολή σου άψογα σιδερωμένη και η πόρπη της ζώνης γυαλιστερή και χωρίς ίχνος θαμπάδας.

Αλλά έμοιαζε λες και όσο και αν προσπαθούσαμε να ισιώσουμε το καπέλο, να σιδερώσουμε τη στολή ή να γυαλίσουμε τη πόρπη της ζώνης, δεν ήταν αρκετά καλό. Οι εκπαιδευτές θα έβρισκαν «κάτι» λάθος.

Για την αποτυχία στην επιθεώρηση στολών, οι μαθητές έπρεπε να τρέξουν, με πλήρης στολή στο κύμα και μετά, βρεγμένοι από τη κορυφή μέχρι τα νύχια, να γυρνάνε στη παραλία μέχρι όλο το σώμα σου να είναι καλυμμένο με άμμο.

Το αποτέλεσμα είναι γνωστό ως «μπισκοτάκι ζάχαρης». Συνέχιζες να φοράς αυτή τη στολή όλη την ημέρα, παγωμένος, βρεγμένος και με άμμο.

Υπήρχαν πολλοί υποψήφιοι που δε μπορούσαν να αποδεχθούν το γεγονός ότι όλη η σκληρή τους προσπάθεια ήταν μάταιη. Ότι δεν είχε σημασία όσο σκληρά και αν προσπαθούσαν να φτιάξουν σωστά αυτή τη στολή, δεν το εκτιμούσε κανείς.

Αυτοί οι υποψήφιοι δε τα κατάφεραν στην εκπαίδευση. Αυτοί οι υποψήφιοι δεν κατάλαβαν το σκοπό της άσκησης. Ποτέ δε θα πετύχεις. Ποτέ δε θα έχεις τη τέλεια στολή. Κάποιες φορές δεν έχει σημασία πόσο καλά προετοιμάζεσαι ή πόσο καλά εκτελείς, πάλι καταλήγεις ένα μπισκοτάκι ζάχαρης. Είναι απλά ο τρόπος της ζωής κάποιος φορές.

Αν θέλετε να αλλάξετε το κόσμο ξεπεράστε ότι είστε ένα μπισκοτάκι ζάχαρης και συνεχίστε να προχωράτε.

Κάθε μέρα κατά την εκπαίδευση είχες να αντιμετωπίσεις διάφορες φυσικές δυσκολίες, μεγάλες πορείες, κολύμβηση μεγάλων αποστάσεων, στίβοι μάχης, ώρες γυμναστικής, κάτι σχεδιασμένο να δοκιμάσει τη τόλμη σου.

Κάθε δραστηριότητα είχε όρια, χρόνους που έπρεπε να πιάσεις. Αν αποτύγχανες να πιάσεις αυτά τα όρια το όνομα σου αναγράφονταν σε μία λίστα και στο τέλος της ημέρας αυτοί που ήταν στη λίστα καλούνταν στο «τσίρκο».

Το τσίρκο ήταν 2 ώρες επιπλέον γυμναστικής, σχεδιασμένο να σε αποδυναμώσει, να σπάσει τη θέληση σου, να σε κάνει να τα παρατήσεις. Κανένας δεν ήθελε το τσίρκο.

Το τσίρκο σήμαινε ότι εκείνη την ημέρα δεν ήσουν ισάξιος. Το τσίρκο σήμαινε πιο πολύ κούραση, και πιο πολύ κούραση σήμαινε ότι την επόμενη μέρα θα ήταν πιο δύσκολα, και πιο πολλά τσίρκα θα ήταν πιθανά.

Αλλά κάποια στιγμή κατά την εκπαίδευση SEAL, όλοι, όλοι, μπήκαν στη λίστα του τσίρκο.

Αλλά κάτι ενδιαφέρον συνέβη σε όσους ήταν συνέχεια στη λίστα. Με το καιρό, αυτοί οι υποψήφιοι, που έκαναν 2 παραπάνω ώρες γυμναστικής, έγιναν δυνατοί και πιο δυνατοί. Ο πόνος από τα τσίρκα έχτισε εσωτερική δύναμη, έχτισε φυσική αντοχή.

Η ζωή είναι γεμάτη τσίρκα. Θα αποτύχετε. Πιθανότατα θα αποτυγχάνετε συχνά. Θα είναι οδυνηρό. Θα είναι αποθαρρυντικό. Μερικές φορές θα δοκιμάσει την ίδια σας την ύπαρξη.

Αλλά αν θέλετε να αλλάξετε το κόσμο, μη φοβάστε τα τσίρκα.

Τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα, οι εκπαιδευόμενοι έπρεπε να περάσουν το στίβο μάχης. Ο στίβος μάχης περιλαμβάνει 25 εμπόδια συμπεριλαμβανομένου ενός τοίχου 3 μέτρων, δίχτυ-αράχνη 10 μέτρων, και συρματοπλέγματα που πρέπει να περάσεις με έρπυση, για να αναφέρω μερικά.

Αλλά το πιο δύσκολο εμπόδιο είναι η καταρρίχηση. Ήταν ένας 10 μέτρα, τριών επιπέδων πύργος στη μία πλευρά και ενός επιπέδου πύργος στην άλλη. Ανάμεσα τους ήταν ένα σχοινί 60 μέτρων.

Έπρεπε να αναρριχηθείς στο τριώροφο πύργο και όταν είσαι στη κορυφή, έπιανες το σχοινί, κρέμεσε κάτω από το σχοινί και τραβάς το σώμα σου χέρι με χέρι μέχρι να φτάσεις στην άλλη άκρη.

Το ρεκόρ για το στίβο μάχης ήταν για χρόνια το ίδιο όταν ξεκίνησε να εκπαιδεύεται η τάξη μου το 1977. Το ρεκόρ φάνταζε αξεπέραστο, μέχρι μία μέρα, ένας υποψήφιος αποφάσισε να καταρριχηθεί με το σώμα από πάνω από το σχοινί.

Αντί να αιωρείται με το σώμα του κάτω από το σχοινί και να τραβάει, με τόλμη ξάπλωσε πάνω στο σχοινί και τραβούσε εμπρός το σώμα του.

Ήταν μια ριψοκίνδυνη κίνηση, φαινομενικά ανόητη, και γεμάτη επικινδυνότητα. Αποτυχία θα σήμαινε τραυματισμό ή αποχώρηση από την εκπαίδευση.

Χωρίς δισταγμό, ο υποψήφιος γλιστρούσε κάτω στο σχοινί, επικίνδυνα γρήγορα, αντί για αρκετά λεπτά, του πήρε το μισό χρόνο και στο τέλος του στίβου είχε σπάσει το ρεκόρ.

Αν θέλετε να αλλάξετε το κόσμο μερικές φορές πρέπει να κάνετε καταρρίχηση πάνω από το σχοινί.

Κατά το στάδιο της εκπαίδευσης επίγειας μάχης, οι υποψήφιοι πετάνε ως στο νησί Σαν Κλεμέντε που είναι απέναντι από την ακτή του Σαν Ντιέγκο.

Τα νερά του Σαν Κλεμέντε είναι χώρος αναπαραγωγής για τους μεγάλους λευκούς καρχαρίες. Για να περάσεις την εκπαίδευση SEAL υπάρχει μία σειρά από κολυμβήσεις μεγάλων αποστάσεων που πρέπει να κάνεις. Μία, είναι η νυχτερινή κολύμβηση.

Πριν τη κολύμβηση οι εκπαιδευτές με χαρά ενημερώνουν τους υποψηφίους για όλα τα είδη καρχαριών που ζουν στα νερά του Σαν Κλεμέντε. Σε διαβεβαιώνουν, ωστόσο, ότι κανένας υποψήφιος δεν έχει φαγωθεί από καρχαρία, τουλάχιστον όχι πρόσφατα.

Αλλά, διδάσκεσαι επίσης ότι αν ένας καρχαρίας αρχίζει να κάνει κύκλους γύρω σου, προστάτεψε το χώρο σου. Μη προσπαθήσεις να κολυμπήσεις μακριά. Μη δείξεις φόβο. Και αν ο καρχαρίας, πεινασμένος για βραδινό, σου επιτεθεί. Τότε με όση δύναμη έχεις χτύπα τον στο ρύγχος και θα γυρίσει και θα φύγει.

Υπάρχουν πολλοί καρχαρίες στο κόσμο. Αν ελπίζεις να ολοκληρώσεις το κολύμπι σου θα πρέπει να τους αντιμετωπίσεις.

Άρα, αν θέλετε να αλλάξετε το κόσμο, μην σας τρομάζουν οι καρχαρίες.

Ως SEAL μία από τις δουλειές μας είναι η εκτέλεση υποβρυχίων καταστροφών σε εχθρικά πλοία. Κάναμε εκτενείς ασκήσεις για αυτή τη τεχνική κατά τη βασική εκπαίδευση μας.

Η αποστολή καταστροφής πλοίου είναι όταν ένα ζευγάρι από SEAL δύτες ρίχνεται έξω από ένα εχθρικό λιμάνι και μετά κολυμπάει για λίγο πάνω από 3 χιλιόμετρα, υποβρυχίως, χρησιμοποιώντας τίποτα παραπάνω από ένα βυθόμετρο και μία πυξίδα για να φτάσουν στο στόχο τους.

Σε όλη τη κατάδυση, ακόμα και κάτω από την επιφάνεια υπάρχει κάποιο φως που περνάει. Είναι παρήγορο να γνωρίζεις ότι υπάρχει ανοιχτό νερό από πάνω σου.

Αλλά καθώς πλησιάζεις το πλοίο, που είναι δεμένο σε μία αποβάθρα, το φως χάνεται. Η μεταλλική επιφάνεια του πλοίου σταματάει το φως του φεγγαριού και του γύρω φωτισμού. Σταματάει κάθε φως από το περιβάλλον.

Για να πετύχεις στην αποστολή σου, πρέπει να κολυμπήσεις κάτω από το πλοίο και να βρεις τη καρίνα, τη κεντρική γραμμή στο πιο βαθύ μέρος του πλοίου.

Αυτός είναι ο στόχος. Αλλά η καρίνα είναι επίσης το πιο σκοτεινό σημείο του πλοίου, δε μπορείς να δεις ούτε το χέρι μπροστά από το πρόσωπο σου, εκεί ο θόρυβος από το μηχανοστάσιο του πλοίου είναι εκκωφαντικός και είναι εύκολο να αποπροσανατολιστείς και να αποτύχεις.

Κάθε SEAL γνωρίζει αυτό το σημείο στη καρίνα, η πιο σκοτεινή στιγμή της αποστολής. Είναι η ώρα που πρέπει να είσαι ήρεμος, ατάραχος, όλες οι τακτικές ικανότητες σου, η φυσική σου δύναμη και όλη η εσωτερική σου δύναμη πρέπει να βγει.

Αν θέλετε να αλλάξετε το κόσμο, πρέπει να είστε ο καλύτερος εαυτός σας στη πιο σκοτεινή στιγμή σας.

Η 9η εβδομάδα της εκπαίδευση είναι γνωστή ως «Διαβολοβδομάδα». Είναι 6 ημέρες χωρίς ύπνο, συνεχής φυσική και ψυχολογική καταπόνηση και, μία ξεχωριστή μέρα στο Μαντ Φλατς. Το Μαντ Φλατς είναι μία περιοχή ανάμεσα στο Σαν Ντιέγκο και το Τιχουάνα όπου τα νερά φεύγουν και δημιουργούν τις λάσπες του Τιχουάνα, ένα βαλτώδες επίπεδο όπου η λάσπη σε καταπίνει.

Είναι Τετάρτη στη Διαβολοβδομάδα όπου κάνεις κουπί στο Μαντ Φλατς και περνάς τις επόμενες 15 ώρες προσπαθώντας να επιβιώσεις στη παγωμένη λάσπη, με το ουρλιαχτό του ανέμου και την αδιάκοπη πίεση να τα παρατήσεις από τους εκπαιδευτές σου.

Καθώς ο ήλιος έπεφτε εκείνο το απόγευμα της Τετάρτης, η τάξη μου, έχοντας κάνει κάποια ανήκουστη παράβαση στους κανόνες διατάχθηκε να μπει μέσα στη λάσπη.

Η λάσπη κατάπιε κάθε άντρα μέχρι το μόνο ορατό να είναι τα κεφάλια μας. Οι εκπαιδευτές μας είπαν ότι θα βγαίναμε από τη λάσπη μόνο αν 5 άντρες τα παρατούσαν, μόνο 5 άντρες και θα απελευθερωνόμασταν από αυτό το καταπιεστικό ψύχος.

Κοιτώντας γύρω στο Μαντ Φλατς ήταν ξεκάθαρο ότι κάποιοι ήταν έτοιμοι να τα παρατήσουν. Θέλαμε ακόμα 8 ώρες μέχρι να βγει ο ήλιος, 8 ακόμα ώρες παγωμένου ψύχους.

Τα δόντια που έτριζαν και τα μουγκρητά από το τουρτούρισμα των υποψηφίων ήταν τόσο δυνατά που ήταν δύσκολο να ακούσω κάτι άλλο, και τότε, μία φωνή άρχισε να ηχεί μέσα στη νύχτα, μία φωνή άρχισε ένα τραγούδι.

Το τραγούδι ήταν τρομακτικά εκτός τόνου, αλλά τραγουδιόνταν με τεράστιο ενθουσιασμό. Η μία φωνή έγινε δύο και οι δύο τρεις και σε λίγο χρόνο όλη η τάξη τραγουδούσε.

Γνωρίζαμε ότι αν ένας άντρας μπορεί ξεπεράσει αυτή τη μιζέρια τότε όλοι μπορούμε.

Οι εκπαιδευτές μας απείλησαν με περισσότερο χρόνο μέσα στη λάσπη αν συνεχίζαμε το τραγούδι, αλλά το τραγούδι συνέχισε. Και κάπως, η λάσπη έμοιαζε λίγο πιο ζεστή, ο άνεμος λίγο πιο απαλός και η αυγή όχι και τόσο μακριά.

Αν έμαθα κάτι από τα ταξίδια μου στο κόσμο, είναι η δύναμη της ελπίδας. Η δύναμη ενός ανθρώπου. Όπως ο Ουάσινγκτον, ο Λίνκολν, ο Κινγκ, ο Μαντέλα ακόμα και ένα μικρό κοριτσάκι από το Πακιστάν, η Μάλα. Ένας άνθρωπος μπορεί να αλλάξει το κόσμο δίνοντας ελπίδα στους ανθρώπους.

Οπότε, αν θέλετε να αλλάξετε το κόσμο, αρχίστε να τραγουδάτε όταν είστε μέχρι το λαιμό μέσα στη λάσπη.

Τέλος, στην εκπαίδευση SEAL υπάρχει ένα καμπανάκι. Ένα μπρούτζινο καμπανάκι που στέκεται στο κέντρο του στρατοπέδου για να το βλέπουν όλοι οι υποψήφιοι.

Το μόνο που έχεις να κάνεις για να τα παρατήσεις, είναι να χτυπήσεις το καμπανάκι. Χτυπάς το καμπανάκι και δε θα χρειάζεται να σηκώνεσαι πια στις 5 το πρωί. Χτυπάς το καμπανάκι και δε θα χρειάζεται να κάνεις πια κολύμβηση στα παγωμένα νερά.

Χτυπάς το καμπανάκι και δε χρειάζεται να κάνεις πια πορείες, στίβους μάχης, σωματική ενδυνάμωση, και δε χρειάζεται να υπομένεις τις κακουχίες της εκπαίδευσης. Απλά χτυπάς το καμπανάκι.

Αν θέλετε να αλλάξετε το κόσμο ποτέ σας, ποτέ σας μη χτυπήσετε το καμπανάκι.

Στη τάξη του 2014, είστε λίγες στιγμές μακριά από την αποφοίτηση. Στιγμές μακριά από την αρχή του ταξιδιού σας στη ζωή. Στιγμές μακριά από το ξεκίνημα της αλλαγής του κόσμου σε κάτι καλύτερο.

Δε θα είναι εύκολο. Αλλά, εσείς είστε η τάξη του 2014. Η τάξη που μπορεί να επηρεάσει τις ζωές 800 εκατομμυρίων ανθρώπων τον επόμενο αιώνα.

Να ξεκινάτε κάθε ημέρα σας ολοκληρώνοντας μία δουλειά.

Βρείτε κάποιον να σας βοηθάει στη ζωή.

Να τους σέβεστε όλους.

Να γνωρίζετε ότι η ζωή δεν είναι δίκαιη και θα αποτυγχάνετε συχνά, αλλά αν σας κάνει να πάρετε κάποιο ρίσκο, να στέκεστε όρθιοι όταν οι στιγμές είναι σκληρές, αγνοήστε τους τραμπούκους, προχωρήστε και ποτέ, ποτέ μην τα παρατάτε. Αν κάνετε αυτά τα πράγματα, τότε η επόμενη γενιά και οι γενιές που ακολουθούν θα ζήσουν σε ένα κόσμο πολύ καλύτερο από αυτόν που έχουμε σήμερα. Αυτό που άρχισε σήμερα εδώ σίγουρα έχει αλλάξει το κόσμο προς το καλύτερο.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

1

Το Ενατο Κυμα