ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ… ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΣΑΣ ΤΑ ΔΙΔΑΞΕ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΘΗΜΑ 7ο

ΟΙ ΕΝΝΕΑ ΜΟΥΣΕΣ:

Για να δούμε λίγο πιο αναλυτικά ποιες είναι αυτές οι κυρίες.

Οι Μούσες στην Ελληνική Μυθολογία, ήσαν κόρες του Διός και της Μνημοσύνης, δηλαδή…. της Διανοήσεως και της Μνήμης. Ο αριθμός τους, εννέα (9)… είναι το πέρας των αριθμών και το τετράγωνο του αριθμού τρία (3)… αριθμού ο οποίος είναι ο τελειότατος αριθμός και είναι ο αριθμός του κάλλους, της αναλογίας και της συνενώσεως. Οι Μούσες γεννήθηκαν στην Πιερία… δηλαδή στην Ιερή Πύλη… όπου ο Δίας Ζεύς/Νούς … ήλθε σ’ επαφή με την Μνημοσύνη– Μνήμη και παρεδόθησαν στη Νύμφη Ευφήμη…. για να τις αναθρέψει. Η Μνημοσύνη τους έδωσε ως διδάσκαλο… το Θεό Απόλλωνα και για να βρουν τον τόπο παραμονής κατάλληλο για την ουράνια και θεία καταγωγή τους, όπου ήλθαν και διέμειναν στο ωραιότερο όρος της Βοιωτίας, το όρος τον Ελικώνα. Από το όρος αυτό ονομάσθηκαν και Ελικωνιάδες. Οι Μούσες επειδή ήσαν οι προστάτιδες των επιστημών και των ενασχολήσεων, γι’ αυτό και καλλιεργούν και τέρπουν την Ψυχή μας και ανάγουν τον Νου μας σε Ουράνιες Σφαίρες. Ο Απόλλων λοιπόν στεκόταν στη μέση και έπαιζε τη λύρα του. Γύρω γύρω στεκόταν οι Μούσες… όπου τραγουδούσαν και έπαιζαν τα μουσικά τους όργανα. Κατόπιν χόρευαν ολόγυρα από το βωμό και αργότερα κάθονταν πάνω σε δάφνες και τραγουδούσαν. Ότι έψαλλαν, ήσαν ύμνοι στο θεό και πατέρα τους Δία. Επίσης πολλές μέρες περνούσαν και στον Παρνασσό, επειδή και αυτό το βουνό ήταν θεϊκό και βρισκόταν εκεί το μεγάλο μαντείο του Απόλλωνος. Έκαναν αρκετούς περιπάτους και λούζονταν στις πηγές Ιπποκρήνη, την ωραιότερη πηγή στην κορυφή του Ελικώνος, Κασταλία, στον Παρνασσό, Αγανίππη, στη Βοιωτία και Λειβήθρα στη Μακεδονία… γι’ αυτό ονομάζονταν και Λειβηθρίδες.

Ας δούμε λοιπόν μία μία αναλυτικά και τις ΕΝΝΕΑ Μούσες:

Κλειώ

1) Η Κλειώ: Η Κλειώ ετυμολογείται εκ του κλείω, κλείζω, δοξάσω, λαμπρύνω (κλείς) και κλέος=δόξα. Είναι η προστάτιδα της Ιστορίας που οδηγεί στο ανθρώπινο κλέος δηλαδή…. στη δόξα. Είναι η Μούσα της Ιστορίας… που μας παροτρύνει να μάθουμε το παρελθόν μας. Σύμβολά της ήταν η σάλπιγγα, η κλεψύδρα και απεικονιζόταν με περγαμηνές και ένα δάφνινο στεφάνι στο κεφάλι. Η Κλειώ είναι ο κλείς… δηλαδή ο σύρτης που βγάζει τον ήχο ΚΛΑF… που προκαλούσε η τοποθέτηση της αμπάρας… καθώς σύρεται και αποσύρεται από τον ιμάντα. Κ=Κλείω Λ=εντός Λόγων (δηλαδή… σπουδαίες πράξεις) Ε=έπεα… δηλαδή που δύναται ν’ ακούσεις Ι=ιθύνει… δηλαδή εκ της οποίας ιθύνει τόσο στο στενόχωρο χώρο που η φωνή φθάνει στον οίκο (ο) και στον ευρύτερο οικουμενικό χώρο (ο+ο)=Ω. Ω=ίνα δοξασθεί.

2) Η Ευτέρπη: Η Ευτέρπη ετυμολογείται από το: ευ + τέρπω δηλαδή… που σημαίνει ευχαριστώ. Ήταν η Μούσα της Λυρικής ποίησης, που «ευ τέρπει» την ακοή, μέσω της μουσικής. Είναι η κόρη της μουσικής και της Μουσικής Παιδείας εκ του Λόγου. Παρουσιάζεται ως ενδιαφερομένη για την έκβαση του αγώνα. Αργότερα ονομάστηκε μούσα της Λυρικής ποίησης. Αρχικά ανήκε στην ακολουθία του Διονύσου. Σύμβολό της ήταν ο διπλός αυλός. Ευ=καλό, ορθό, δίκαιο… δηλαδή ευτυχία-αφθονία. Τέρπω=(τερπνός, ευχάριστος, χαροποιός, ευχάριστος. Δηλαδή… η Ευτέρπη σημαίνει ευτυχώ ή ευ-θυμέω (θυμός=ψυχή). ΕΥ=καλό Τ=λίθινο εργαλείο-όπλο Ε=Έπος Ρ=ροή Π=πνοή ανθρώπου Η=πράξη ηρωική Η ΕΥΤΕΡΠΗ= Είναι ο χαροποιός έντεχνος μουσικός λόγος, που επιδιώκει την εξημέρωση του Πνεύματος και της Ψυχής, αλλά και της διασκέδασης.

Μελπομένη

3) Η Μελπομένη: Η Μελπομένη ετυμολογείται από το: μέλπω= μελωδώ + μένος. Είναι η Μούσα της Τραγωδίας, που «μέλπει» με «μένος», το οποίο όμως ταιριάζει με την αρχική οργιώδη εμφάνιση της τραγωδίας, ως μιας καθαυτό Διονυσιακής εκδήλωσης. Είναι η Μούσα της Τραγωδίας και απεικονίζεται πλάι στο Διόνυσο, φορώντας τραγική μάσκα ή κρατώντας την τραγική μάσκα στο ένα της χέρι και στο άλλο ένα μαχαίρι. Μέλπω= Εξυμνώ κάποιον με άσμα και χορό. Μ=Σύμβολο μητρός(ματήρ-μήτηρ)… όπου αρχίζει η μάθησις του νεογνού-μωρού δια της μιμήσεως. Ε=έδος (στηρίζουσα) –ερμηνεύουσα Λ=διά του Λόγου Π=πράξεις-παθήματα Ο=συντελεσθέντα στο στενό χώρο (ο). Μ=δια μιμήσεως Ε=έπεα… που δύνανται ν’ ακούσεις Ν=νοεί…μέσω νόησης Η=πράξεις ηρωικές ψυχικού σθένους.

Τερψιχόρη

4) Η Τερψιχόρη: Η Τερψιχόρη ετυμολογείται από το: τέρπω + χορός. Είναι η προστάτιδα της Ορχήσεως, εφόσον «τέρπει» με το χορό. Είναι Μούσα της Λυρικής ποίησης και του Χορού και συναντάται συνήθως να είναι καθισμένη κρατώντας μία λύρα. Τέρπω=τρέφω και χορός=χαίρω-χαρά ομήγυρις. Η Τερψιχόρη είναι η ανάπτυξη σπουδαίων συμβάντων, όχι για χάρη της ηδονής, αλλά για αρμονική συμβίωση. Γι’ αυτό και ο χορός είναι: Χ=χαρά//Ο=ομήγυρις(ο)//Ρ=ροή κυκλική//Ο=σε χώρο(ο)//Σ=διά παλινδρομικής κινήσεως.

Πολύμνια

5) Η Πολύμνια: Η Πολυμνία ετυμολογείται από το: πολύς + ύμνος. Είναι η προστάτιδα της θρησκευτικής Ιερής Ποίησης και των Ύμνων προς τους Ολύμπιους θεούς. Είναι η Μούσα που ενέπνεε τους ύμνους και τα τραγούδια προς τιμήν των θεών. Στις παραστάσεις τη βλέπουμε συνήθως στοχαστική, με μακρύ μανδύα και πέπλο. Πολύ=ποσότης αριθμού//Ύμνος=αίνος-ωδή. Το Πολύ…. εδώ δηλώνει: Π=πνοή-κίνηση//Ο=κενός χώρος(ο)//Λ=Λόγος//Υ=κοιλότης. Π=πνοή Λόγου Ο=χώρος γήινος Λ=κοιλότης (υγρών στοιχείων) Υ=εισέρχεται στο φως Μ=παραμένει Ν=νοεί Ι=ιστού Α=άσματος.

Καλλιόπη

6) Η Καλλιόπη: Η Καλλιόπη ετυμολογείται από το: καλή + οψ δηλαδή… (φωνή, ομιλία, λόγος). Είναι η μεγαλύτερη και ευγενέστερη από τις 9 Μούσες. Προστάτιδα της Επικής ποίησης… αλλά και της Ρητορικής, καθώς και όλων των καλών Τεχνών… γι’ αυτό και (Καλλιέπουσα). Είναι η Μούσα της ευγλωττίας και απεικονίζεται συνήθως με χρυσό στεφάνι στο κεφάλι, κρατώντας ένα πινάκιο και μια γραφίδα και συχνά… με τα Ομηρικά έπη στα γόνατά της. Καλλι=καλώς(κάλλιον)=ωραιότερα, λαμπρότερα, ορθά, δίκοπα// Οπή=οψ(οπός) φωνή (γλώσσα και γραφή). Κ= κτυπώ-διαχωρίζω-σχίζω, τεμαχίζω Α=άριστο-θαυμάσιο Λ=Λαμπρό Λ=λείο-απαστράπτοντα Λόγο Ι=ιθύνει (κατευθύνει) ΟΠ=ομιλία και όψη ορατή Η=αέανη.

Θάλεια

7) Η Θάλεια: Η Θάλεια ετυμολογείται από το ρήμα: θάλλω= ανθίζω, ακμάζω. Είναι η προστάτιδα της βουκολικής και (ποιμενικής) ποίησης και κατά τους κλασικούς χρόνους υπήρξε και της Κωμωδίας Απεικονίζεται με στεφάνι κισσού και κρατώντας στο δεξί της χέρι μία μάσκα θεάτρου και στο αριστερό της χέρι μία ράβδο. Θάλλεια= θάλλουσα, απόδοση των κόπων. Το Θα=θάω(θέωμαι)

Ερατώ

8) Η Ερατώ: Η Ερατώ ετυμολογείται ως παράγωγο της λέξης «έρως». Είναι η Μούσα της Ερωτικής ποίησης. Είναι η Μούσα του υμεναίου και της ερωτικής ποίησης με σύμβολό της τη λύρα. Ε=σημεία του γίγνεσθαι στο χώρο τον ανθρώπινο Ρ=ροή Α=αρχή Τ=τέλος-τέχνη Ω=ουράνιος χώρος

Ουρανία

9) Η Ουρανία: Η Ουρανία (ουρανός). Είναι η προστάτιδα της Αστρονομίας. Είναι η Μούσα της Αστρονομίας και της Αστρολογίας. Συνήθως συναντάται στις παραστάσεις κρατώντας στο δεξί της χέρι ένα διαβήτη και στο αριστερό της χέρι μία μια ουράνια σφαίρα. Υμνεί τα Ουράνια.

Οι Πιερίδες Μούσες στην Ελληνική μας Μυθολογία ήταν εννέα (κουκλάρες) θεότητες. Ο Ησίοδος στη Θεογονία μας αφηγείται τη γέννησή τους: «Η Μνημοσύνη κοιμήθηκε στην Πιερία με το γιο του Κρόνου και γέννησε αυτές τις παρθένες που μας κάνουν να ξεχνάμε τα βάσανά μας και μας απαλύνουν τους πόνους μας. Εννέα νύχτες συνέχεια… ο συνετός Δίας ανεβαίνοντας στο ιερό κρεβάτι του, κοιμότανε δίπλα στη Μνημοσύνη, μακριά απ’ όλους τους Αθανάτους. Ύστερα λοιπόν από ένα χρόνο, όταν οι εποχές και οι μήνες είχαν συμπληρώσει τον κύκλο τους κι όταν πέρασαν πολλές μέρες η Μνημοσύνη… γέννησε εννέα κόρες, που όλες τις μάγευε η «Μουσική». Και πράγματι και ποιον δεν τον «μαγεύει» η Μουσική.

Η ΜΟΥΣΙΚΗ=Μ+ΟΥΣ+Ι+ΚΗ… αναλύοντας τη λέξη: το Μ= μας μυεί μέσω της Μνημοσύνης// ΟΥΣ= έχοντας ανοιχτά τα αυτιά μας// Ι= ιθύνει … δηλαδή μας κατευθύνει// ΚΗ= μέσω των 28 αριθμογραμμάτων.

Με όρο Μουσική οι Πρόγονοί μας εννοούσαν το σύνολο των Πνευματικών και Διανοητικών επιδόσεων, προερχόμενη εκ των Μουσών.

Η λέξη Μούσες, ετυμολογείται από το… μάω ή μώομαι ή μώσις (επιθυμώ) ή ομού ούσαι. Η Μω… σημαίνει ζητώ να μάθω, ερευνώ… γι’ αυτό και η έρευνα του καθενός είναι επιτακτική… διότι κάθε μέρα κάτι μαθαίνεις και συμπληρώνεις και δεν κάθεσαι ως πρόβατο απλά να βελάζεις μπεεεεεεεεε….!

Ο ανθρώπινος οργανισμός αποτελείται από το ΣΩΜΑ…. που χρειάζεται γυμναστική και την ΨΥΧΗ… που χρειάζεται τη Μουσική Παιδεία μας… όπου μας μυεί… μέσω των ΕΝΝΕΑ ΜΟΥΣΏΝ.

Ο ήχος, η ενέργεια και το Φως γνωρίζουμε ότι είναι γενεσιουργές δυνάμεις του Σύμπαντος Κόσμου εν τη γενέσει του. Ο ήχος ενεργοποιεί την ύλη και της δίνει ζωή που γεννά το Λόγο της ανεπτυγμένης πρότασης. Έχουμε δει παραστάσεις που απεικονίζουν διάφορα μουσικά όργανα… όπως η (άρπα και ο δίαυλος) που υπάρχουν στον Κυκλαδικό πολιτισμό στα τέλη της 3ης χιλιετίας π.Χ. . Η Μουσική στα παλαιά χρόνια ξέρουμε ότι δεν συνόδευε μόνο τον χορό, αλλά και πολλές αθλητικές δραστηριότητες, στην καθημερινή εργασία των Ελλήνων και στον πόλεμο. Από τους Αρχαϊκούς ήδη χρόνους η Μουσική άρχισε να αποκτά ένα όλο και πιο σύνθετο ρόλο χαρακτήρα, με αποκορύφωμα την δημιουργία των Μουσικών Αγώνων σε αρκετές πόλεις. Τέτοιοι καταχωρημένοι Αγώνες είναι τα… «Κάρνεια» στην Αρχαία Σπάρτη, μια πόλη όπου η Μουσική γενικότερα κατείχε εξέχουσα θέση και ήταν άρρηκτα δεμένη με την εκπαίδευση των νέων. Επίσης η Μουσική έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην Αθήνα μετά τον 6ο αιώνα στις δύο μεγάλες Εορτές της πόλης, τα Μεγάλα Παναθήναια και τα Μεγάλα Διονύσια. Η λύρα πάντα συνόδευε την απαγγελία των επών… δηλαδή (ηρωικών τραγουδιών) στην Λυρική ποίηση… που ονομάστηκε έτσι από τη Μουσική της λύρας που συνόδευε την απαγγελία στίχων.

Γενικά η παράδοση μας αναφέρει ότι δύο Μούσες εφεύραν τη θεωρία και την πράξη στη μάθηση… άλλες τρεις Μούσες εφεύραν τους τρεις μουσικούς τόνους… το αδρόν, το μέσον και το ισχνόν… τις τρεις χορδές της Λύρας, επίσης τις τρεις προσωδίες… την οξεία, τη βαρεία και την περισπωμένη και τους τρεις χρόνους παρεληλυθότα, ενεστώτα, μέλλοντα… τα τρία πρόσωπα, επίσης τους τρεις αριθμούς, το τρίγωνο των αστέρων και άλλα τριάριθμα. Ακόμη τέσσερις Μούσες εφεύραν τις τέσσερις διαλέκτους: Αττική, Ιωνική, Αιολική και Δωρική. Πέντε Μούσες τις πέντε αισθήσεις: όραση, γεύση, όσφρηση, αφή και ακοή. Επτά Μούσες εφεύραν τις επτά χορδές της λύρας, τις επτά Ουράνιες ζώνες, τους επτά πλανήτες και τα επτά φωνήεντα του Ελληνικού αλφάβητου.

Συμπέρασμα: Οι Μούσες συμβολίζουν το μεγαλείο της Τέχνης… το αισθητικά ωραίο όχι μόνο στη μορφή, αλλά και στο περιεχόμενο. Είναι πολύ φωτεινές και ήπιες μορφές… που μέχρι σήμερα προσωποποιούν την παρηγοριά που φέρνει η Τέχνη και η ηθική στη ζωή των ανθρώπων, καθώς και την ομορφιά που της δίνει. Ο Απόλλων μας φωτίζει…. και εμείς οφείλουμε να αποδεχτούμε τις Ηλιαχτίδες του Φωτός του… μέσα μας… για να λάμψει το Είναι μας… περνώντας όμως και τα ΕΝΝΕΑ στάδια… που θα δούμε στο επόμενο μάθημα.

ΕΛΛΑΝΙΟΣ ΙΦΙΓΕΝΗΣ=Ε.Ι.

heterophoton

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ