Η Αστρολογία ως κλειδι – γ’ 1 μέρος

ριν σας λύσω την απορία για τα προηγούμενα, ας δούμε μαζι κάτι ακόμη. Λοιπον, κανονικα το σύμβολο του Ερμη παίρνει και (ερμητικα!) χρώματα, τα εξης:

Μαύρο για την ύλη, κόκκινο για τη ζωη, λευκο για το πνεύμα.

Θα μπορούσα εδω να γράφω σελίδες επι σελίδων, για το πού βρίσκουμε αυτη τη διαδοχη χρωμάτων… Απο σημαίες (χιτλερικη, Αλβανίας, κτλ κτλ κτλ), μέχρι τους Σούφι, μέχρι το διδακτικο προσωπικο της Οξφόρδης, μέχρι και τους ιππεις στο κυνήγι της αλεπους, που λέει ο λόγος! (Εκει που πήγε ο δικος μας ο ταλαίπωρος με το γαϊδούρι, και ρωτούσε: «- Γουώτ αμπάουτ Λίβερπουλ;»  )
Δεν θα το κάνω εδω, πάντως επιφυλάσσομαι για μελλοντικο άρθρο. Στο ψητο, τώρα! Ο Ερμης αναλύεται σε τρία επι μέρους στοιχεία, τα εξης:

…Τα οποία στοιχεία αντιστοιχουν και με τις τρεις πυραμίδες της Γκίζας: του Μυκερίνου (Μενκάουρε) ο Κερδώος Ερμης (πράγματι, στα υπόγεια αυτης της πυραμίδας βρέθηκαν αποθηκευμένοι απανθρακωμένοι σπόροι, τρόφιμα, καλάθια, και λοιπα εμπορεύσιμα αγαθα), του Χεφρήνος (Κάφρα) ο Ψυχοπομπος, και του Χέοπος (Κχούφου) ο Λόγιος.

Αυτα τα στοιχεία επίσης βράζουν! Πώς γίνεται αυτο; Μεταφορικα!

Κάποτε, στην ελληνιστικη Αλεξάνδρεια (για να μη μπλέξω την αρχαία Αίγυπτο – διότι, ποιος ψάχνει για βιβλιογραφικες κι ιντερνετικες αναφορες…), όταν άρχισαν να εμφανίζονται οι πρώτες ενδείξεις για αλχημιστικες πρακτικες, φάνηκε και το ρηχο πιάτο βρασμου ως σύμβολο. Τί είν’ αυτο; Κάτι σαν το γουόκ των Κινέζων, αλλ’ ακόμη πιο ρηχο. Στη Χημεία, ένα τέτοιο σκεύος χρησιμοποιείται για την γρήγορη εξάτμιση (μέσω βρασμου) διαφόρων υγρων, ώστε να παραμείνει το τυχον ίζημα και να μελετηθει.
Στην Αλχημεία, τώρα, θεωρούσανε πως τα αέρια είναι ευγενη, επειδη πάνε προς τα πάνω, προς τους θεους. Άρα, ο βρασμος μετατρέπει το υγρο σε αέριο, δηλαδη το εξευγενίζει. Μεταφορικα, ο «βρασμος» της ψυχης ή του πνεύματος, τα εξευγενίζει κι αυτα.

Δείτε, λοιπον, το προφιλ του ρηχου πιάτου του βρασμου στα κάγκελα ενος εγκατελειμένου σπιτιου, που ανήκε σε ελευθεροτέκτονα… που προφανως, κάτι σκάμπαζε απο τέτοιους συμβολισμους:

Αυτα τα τρία μπαλλάκια, που κρέμονται απ’ τις άκρες ωσαν παπάρια με το συμπάθειο (και στη μέση το μακρύτερο! LOL!!!), συμβολίζουν τη φρόνηση, τη σοφία και την αρετη – που αυτες οδηγουν την ψυχη στον εξευγενισμο. (Ρώτησα κι έμαθα – ρωτώντας πας και στην πόλη!)

Το ότι ο ιδιοκτήτης του σπιτιου ήταν τέκτονας, δεν χωρει αμφιβολία. Δείτε και το σκάλισμα (γνώμονας και διαβήτης) στην (παμπάλαιη ξύλινη!) εξώπορτά του:

Τί σημασία, όμως, έχουν όλ’ αυτα τα πιάτα και οι «βρασμοι» και οι χύτρες ταχύτητας για εμας; Για το θέμα μας; Αφου, λοιπον, είδαμε πως κάπως έτσι είναι τα πράγματα, ας δούμε τί γίνεται όταν «βράσουμε» τα επι μέρους ερμητικα στοιχεία. Πρώτα «βράζουμε» τον σταυρο της ύλης… και παίρνουμε το πραγματικο σύμβολο του Ποσειδώνα – διότι η τρίαινα είναι τρόπον τινα η «συντομογραφία» του κανονικου συμβόλου:

Πράγματι, ο Ποσειδώνας θεωρείται ο πλανήτης και του ιδεαλισμου. Δηλαδη, χρησιμοποιεις την ύλη (πχ τα χρήματα) όχι για ιδιοτελεις σκοπους, αλλα γι’ ανώτερους – να φτιάξεις τον κόσμο καλύτερο! Άρα, η «εξευγενισμένη» ύλη (που αντιπροσωπεύεται απο τον σταυρο) είναι το πιο ταιριαστο σύμβολο για τον πλανήτη αυτον!

Πάμε παρακάτω, και «βράζουμε» τον κύκλο της ζωης. Τί βγαίνει; (Θαύμα! Θαύμα!  ) Το σύμβολο του Πλούτωνα!…

Ο Πλούτωνας, πλανήτης και του θανάτου, είναι «υπεύθυνος» για τον «εξευγενισμο» των ψυχων μέσω του θανάτου και της επανενσάρκωσης! (Το κυκλάκι είναι ακριβως ο κύκλος των επανενσαρκώσεων.)

Τέλος, τί περιμένουμε να «βράσει», ώστε να «εξευγενιστει»; Έξυπνα παιδια είσαστε, το βρήκατε ήδη!

Προτρέχω λίγο! Σας δίνω έτοιμα και το σύμβολο, αλλα και το όνομα του ενος απ’ τους «άγνωστους» πλανήτες, αλλα χαλάλι! Τόση υπομονη κάνατε μέχρις εδω!
Θα με ρωτήσετε, όμως:

– Πώς συνδέονται όλ’ αυτα, βρε Εργοδότη, με το «αίνιγμα» που μας κάλεσες να λύσουμε στην προηγούμενη συνέχεια του άρθρου;

Ιδου:

Η ομοιότητα των περισσοτέρων (κεφαλαίων) κλασικων ελληνικων γραμμάτων του β’ μισου του ελληνικου αλφαβήτου με τ’ αστρολογικα (αλχημιστικα) σύμβολα των πλανητων του ηλιακου μας συστήματος βγάζει μάτια! Πρέπει να είναι κανεις όχι στραβος, αλλα μαλάκας κι εμπαθης, για να μη μπορει να το δει αυτο! Ειδικα το Ψ και το Ω!… (Με τον Ποσειδώνα και τον Πλούτωνα, αντίστοιχα.)
…Απ’ όπου και ξεκίνησα κι εγω την έρευνα και τα συμπεράσματά μου, την πρώτη φορα που παρατήρησα την ομοιότητα.

Εκεί, όμως, που έπαθα πλακάρα, όπως θα πάθετε κι εσεις, ήταν όταν διαπίστωσα:

• Τί έπρεπε να μπει μετα το σύμβολο του Πλούτωνα…

• …και τί είχαν οι αρχαίοι ημων σ’ αυτη τη θέση!

Ναι! Το σαμπί!!!

Οι αρχαίοι ημων, λοιπον, ΓΝΩΡΙΖΑΝ (όλους τους πλανήτες του ηλιακου μας συστήματος, εννοω), κι όλα τ’ άλλα (αντιρρήσεις και τα ρέστα) είναι τρίχες κατσαρες. Καταλάβατε τώρα με την όλη συζήτηση, γιατί επιμένω να γράφω για επανανακαλύψεις των πλανητων; 

Παρατηρήστε, επίσης, στην παραλλαγη του αλφαβήτου μας, που είναι γνωστη ως «λατινικο» (ενω πρόκειται καθαρα για τον τρόπο γραφης του αλφαβήτου στην Κύμη της Εύβοιας), το ότι διασώζεται πιο καθαρα το σύμβολο του Ερμη. Βέβαια, και στην κλασικη ορθογραφία το Ρ είναι το μόνο σύμφωνο που παίρνει πνεύματα… και μάλιστα, σε μια λέξη όπως το «ῤῥάπισμα» (πιστεύω να φαίνεται η πολυτονικη γραφη!), γράφουμε δύο ρ με -ανα ένα- ψιλη και δασεία!

Επίσης παρατηρήστε: αν το σαμπί μας δείχνει το ότι ο Πάνας βρίσκεται πιο έξω κι απ’ τον Πλούτωνα (άρα είναι ο έσχατος πλανήτης του ηλιακου μας συστήματος), το Q μας δείχνει πού βρίσκεται ο έτερος πλανήτης: πολυ κοντα στον Ήλιο! Ουσιαστικα το Q είναι ο ηλιακος δίσκος (το όμικρον) με σημειωμένη επάνω του μια γραμμούλα, που δείχνει ότι ο πλανήτης αυτος περιστρέφεται πολυ κοντα στην ηλιακη επιφάνεια!

Αυτη η γνώση, με τα παραπάνω λίαν εντυπωσιακα, «απελευθερώθηκε» (με την εξάπλωση της χρήσης του κλασικου αλφαβήτου στον τότε ελληνόφωνο χώρο) κάπου τον 9ο αιώνα πΧ, άγνωστο (σε μένα) για ποιο λόγο ειδικα τότε… αλλα φυσικα δεν αποκτήθηκε τότε! Κι επίσης φυσικα, δεν έχει καμμία σχέση με κάποιο «φοινικικο» αλφάβητο (λειψο κι ανέσωστο ελληνικο!), απο το οποίο δήθεν πήραμε εμεις τα φώτα της γραφης!

Τώρα, γιατί πρέπει ο πλανήτης του σαμπι να τοποθετηθει πρώτος στον Ταύρο, και μετα να τοποθετηθει ο πλανήτης της κόππας στην Παρθένο; Διότι:

• ο «βρασμος» των ερμητικων στοιχείων πάει με τη σειρα (προς τα πάνω ανεβαίνει ο ατμος του «βρασμου»!  ), και διότι
• ο πλανήτης της κόππας πάει στο ζώδιο της Παρθένου, επειδη πρέπει να πάει δίπλα στον Λέοντα, το ζώδιο του Ήλιου!

Και με τα ονόματα των πλανητων; Τί γίνεται μ’ αυτα;

Λοιπον, η πρώτη αναφορα που διάβασα για τα ονόματα, ας πούμε κάπως σαν πρόταση για ψηφοφορία παύλα υιοθεσία, περιέχεται σ’ αυτο εδω το βιβλίο (με πρώτη έκδοση το μακρινο 1975):

Πρόσθετες πληροφορίες: έχει κυκλοφορήσει και στα Ελληνικα υπο τον τίτλο «Ερωσκόπιο» (σε πολύτομη έκδοση, ενω αυτη εδω είναι μονότομη με λεπτο χαρτι), η δε συγγραφέας είναι ιρλανδικης καταγωγης, παντρεμένη με εβραίο. (Εξ ου και το επίθετο.) Πάντως, παρα το ότι το βιβλίο είναι γεμάτο χαζομάρες (ουσιαστικα είναι ένα μεταφυσικο αισθηματικο διήγημα, όπου όλοι οι άνθρωποι είναι καλοι και δικαιούνται αγάπης!), στον τομέα των δύο αυτων πλανητων είναι χρυσάφι.
(Αν και η συγγραφέας δεν γνωρίζει τίποτε – τουλάχιστον, δεν αναφέρει τίποτε…- για τα σύμβολα των πλανητων αυτων. Ούτε κάν απλες προτάσεις, δικες της ή άλλων ατόμων, για να γίνουν αποδεκτες – τουλάχιστον απ’ την κοινότητα των επαγγελματιων Αστρολόγων. Τίποτε απολύτως!)

Συγκεκριμένα, στις σελίδες 766 – 767 μιλάει μεν για τον Ήφαιστο (να και το όνομα του δεύτερου πλανήτη που ψάχνουμε!…), αλλα θεωρει τον «Vulcan» …θηλυκη θεότητα, διότι ταυτίζει κακως (δηλαδη μπερδεύεται και διαπράττει γκάφα) το αρσενικο και το θηλυκο με τις ιδιότητες του γιν (απαλος χαρακτήρας, εσωστρέφεια) και του γιάνγκ (σκληρος χαρακτήρας, εξωστρέφεια), αντίστοιχα.
Τί λε ρε Λίντα; Τί λε ρε κοπέλλα μου; Ο Ήφαιστος αδερφη; Θού, Κύριε!!! Θα πέσει φωτια (απ’το καμίνι του!) να μας κάψει!!! Ο θεος που ήταν παντρεμένος με την ίδια την κορύφωση της γυναίκας, τη θεα Αφροδίτη, να είναι γυναίκα και τοιούτος; Μπά-πά-πάααα!!! Μακρια κι αλάργα!!! LOL!!! 

Ο πλανήτης αυτος, ο πολυ κοντα στο …καμίνι του Ήλιου, όντως είναι ο Ήφαιστος… κι έτσι πρέπει να ονομαστει – αν κάνει το λάθος κάποιος «επιστήμων» και πει άλλα πράγματα. Πιστεύω, καταλαβαίνετε τώρα και τη σημασία του σχήματος της κόππας: ο κεραυνος του Δία! Δεν θέλει, δα, φιλοσοφία! Αυτο ακριβως που κατασκευάζει κατ’ αποκλειστικότητα ο Ήφαιστος στο καμίνι του!…

Τώρα, για τον Πάνα: Αυτο το όνομα δεν προκύπτει απο πουθενα αλλου – τουλάχιστον, δεν γνωρίζω εγω άλλη πηγη εκτος απ’ το βιβλίο της κυρα-Λίντας. (Αντίθετα, η κόππα είναι εύγλωττη: μας λέει καθαρα πώς πρέπει να ονομαστει ο πλανήτης, που έχει αυτην ως σύμβολό του.) Πάντως, το βιβλίο αυτο (στις σελίδες 61 – 62) μιλάει για κάποιον δόκτορα Charles Musès (έχει και λήμμα στη Βικιπήντια! – αν και προσωπικα δεν ήξερα το έργο του, εκτος απ’ αυτη την αναφορα στην υποσημείωση του βιβλίου της Λίντας), ο οποίος υπολόγισε τα στοιχεία της τροχιας του Πάνα, αφου μελέτησε εκτεταμένα στοιχεία διαταράξεων σε τροχιες κομητων. (Εννοείται, που περνούσαν κοντα στην περιοχη του Πάνα.) Κι έβγαλε πχ την περίοδο περιφορας: 333 χρόνια!

Το εκπληκτικο είναι πως αυτος ο «Μουσαίος» ανέφερε στη συγγραφέα τα ονόματα συγκεκριμένων αρχαιοαιγυπτιακων παπύρων, που μιλάνε (ή απλα κάνουν νύξεις) για τον συγκεκριμένο πλανήτη. Αντιγράφω απ’ το βιβλίο:

Πάπυροι στο Μουσείο του Καΐρου:

• Pa-di-Amon
• Khonsu-Renap
• Ta-Shed-Khonsu
• Amon-m-Set

Κι επίσης, η σαρκοφάγος του

• Hent-Taui

στο Μουσείο Metropolitan της Νέας Υόρκης.

Δεν βάζω παραπομπες, διότι θα πάμε πολυ μακρια – αλλα αν θέλετε να ψάξετε εσεις, ελεύθερα! Θα με υποχρεώσετε, αν μου πείτε κι εμένα τί βρήκατε.

Πάν, λοιπον! Το θεωρω ωραίο, ταιριαστο όνομα, υιοθετω και προσυπογράφω!

Ιδου, τώρα, και ο πλήρης ζωδιακος κύκλος, και με τους δώδεκα πλανήτες:

Τί θυμάστε, λοιπον, απ’ όλη αυτη τη μακρα συζήτηση; Τί θα θέλατε να σας πω ακόμη; Τουλάχιστον η αφεντια μου θεωρει πως πρέπει να σκεφτούμε τί αγαθα θα μας φέρει ο Πάν!

Πιστεύω πως ο καλος θεος των δασων θα σταματήσει τέτοια άσχημα φαινόμενα, όπως αυτο που δείχνει ο παρων σύνδεσμος. Κι όχι απλα θα τα σταματήσει, αλλα θα τιμωρήσει και τους ενόχους!
Εμπρησμος σε δάσος στην ίδια τη χώρα του Πάνα, την Αρκαδία; Και δε φοβάστε, ρε αλήτες, για την πιθανη τιμωρία σας – ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ; Δεν σας έπιασε ακόμη πανικος;

Πιστεύω στην επερχόμενη αναδάσωση της Ελλάδας, όπως πιστεύω και στη Θεία Δίκη (διότι η ανθρώπινη μας τελείωσε: η μόνη της φροντίδα είναι να βγάζει έξω απ’ τη στενη με «ανήκεστο» τις κοπριες του παραδικαστικου κυκλώματος), και στην παραδειγματικη τιμωρία των εμπρηστων.
Όπως πιστεύω και στην αλλαγη της νοοτροπίας του πολυ κόσμου, που αντιμετωπίζει τις πυρκαϊες μ’ ένα «-Έλα μωρε, και τί έγινε;» (Και κοιτάζει να …επωφεληθει, απ’ όσα κάνουνε οι «κακοι εμπρηστες».)

Ά, και κάτι τελευταίο: Τί νομίζετε πως θα γίνει, όταν επανανακαλυφθουν και οι δύο εναπομένοντες πλανήτες;

• Θα τελειώσει η επι Γης περίοδος «εκμάθησης» της ανθρωπότητας! Σωστα;
• Και τότε, η ανθρωπότητα θ’ ανοίξει τα φτερα της για το Σύμπαν! Σωστα;

Σωστα!

Για ποιους λόγους, νομίζετε τώρα, ότι «κάποιοι» λύσσαξαν (α) να μην υπάρχει Ήφαιστος (το μακρινο 1919, με την ηλίθια δήθεν θεωρητικη «αιτιολόγηση», που τους παρείχε η Γενικη Θεωρία της Σχετικότητας), και (β) να …»υποβιβαστει» ο Πλούτωνας απο κανονικος πλανήτης (σε «πλανήτη-νάνο»);…

..Και (γ) να ψάχνουν όλοι για πλανήτη πέραν του Πλούτωνα, αλλ’ αυτος να επιμένει …να μην βρίσκεται;

(Καλα, για τον μεν Ήφαιστο χρειάζεται ειδικη τεχνικη να εξουδετερωθει το υπερβολικο φως του Ήλιου, ώστε να τον φωτογραφήσουμε, για δε τον Πάνα η εντελως αντίθετη ειδικη τεχνικη: να ενισχυθει το φως του πλανήτη, ώστε να μπορει να φωτογραφηθει!
Αλλα προσωπικα δεν δέχομαι πως αυτα είναι πέρα απ’ τις τωρινες τεχνολογικες δυνατότητες!)

Αρχίζει το πράγμα να γίνεται ενδιαφέρον, ή μου φαίνεται; 

ergdhmerg

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ