Ζούμε σε ένα κόσμο που προβάλλει το σώμα και το θέτει υψίστης σημασίας σε οτιδήποτε σχεδόν συμβαίνει γύρω μας. Αν είσαι αδύνατος-η είσαι πετυχημένος-η και ελκυστικός-η. Αν είσαι γυμνασμένος είσαι υγιείς και γοητευτικός. Αν είσαι ευπαρουσίαστος έχεις περισσότερες πιθανότητες να βρεις δουλειά κ.α.
Τα ΜΜΕ ασκούν μεγάλη επιρροή και προβάλλουν ανυπόστατα πρότυπα ομορφιάς. Επιστρατεύουν διάφορα μοντέλα να τα εκπροσωπήσουν τα οποία δεν είναι τίποτα άλλο παρά πασαλειμμένα με μπόλικο make up, Photoshop και καλό φωτισμό.
Όμως αυτά τα παραπλανητικά πρότυπα βρίσκουν χώρο στο μυαλό μας και ιδιαίτερα στο μυαλό των παιδιών, όπου και τείνουν να τους μοιάσουν. Ακόμη και σε πολύ μικρές ηλικίες τα παιδιά και ιδιαίτερα τα κορίτσια μαθαίνουν να προσέχουν το σώμα τους, κερδίζοντας αποδοχή και έπαινο για την ωραία εμφάνιση τους.
Επίσης και τα παιχνίδια για κορίτσια δεν είναι παρά καλοσχηματισμένες αδύνατες κούκλες που προβάλλουν σε αυτά το πώς θα πρέπει να είναι ως ενήλικες γυναίκες. Ενώ λοιπόν οι γυναίκες αντλούν το γόητρο τους μέσα από την εμφάνιση, οι άντρες επιδίδονται σε άλλους τομείς όπως αθλητισμός.
Αδύναμοι και ανίκανοι λοιπόν, να κατακτήσουμε αυτό το μη ρεαλιστικό επίπεδο ομορφιάς και τελειότητας, μισούμε, ταλαιπωρούμε και καταστρέφουμε τα σώματα μας.
Εστιάζουμε πολύ στις ατέλειες μας και λιμοκτονούμε προκειμένου να εξαφανιστούν, υποβαλλόμαστε σε κυρίως χημικές δίαιτες που έχουν άσχημο αντίκτυπο στην υγείας μας ή ασκούμαστε υπερβολικά.
Αν παρόλα αυτά δεν έχουμε το αποτέλεσμα που επιθυμούμε, τότε προσπαθούμε να ελαφρύνουμε το πόνο μας μέσω εθισμών όπως το υπερβολικό φαγητό, αλκοόλ, παιχνίδια, ψώνια ή ακόμα και να υποβαλλόμαστε σε καθαρτικές συμπεριφορές .
Βέβαια όλες αυτές οι αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα των προτύπων που προβάλλουν τα ΜΜΕ. Η ιδιοσυγκρασία του καθενός καθώς και οι εμπειρίες του μπορούν να οδηγήσουν σε τέτοιες συμπεριφορές.
Τι είναι όμως αυτό που ωθεί τους ανθρώπους να στρέφονται ενάντια στο ίδιο τους το σώμα?
Η τάση προς την αυτοκαταστροφή, δεν γίνεται πάντα αντιληπτή, ούτε καν μερικές φορές και από το ίδιο το άτομο που έχει αυτήν την καταστροφική συμπεριφορά.
Αυτή η συμπεριφορά ή στάση διακρίνεται από πράξεις ή και σκέψεις που αφορούν ζητήματα που μπορεί να οδηγήσουν ακόμη και στο θάνατο. Ακόμη και αν είναι βραχυπρόθεσμες ή μακροπρόθεσμες συμπεριφορές κάνουν κακό στον άτομο που τις εκτελεί τόσο ψυχικά όσο και σωματικά. Για παράδειγμα τέτοιες αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές είναι η ανορεξία, η βουλιμία, η συνεχής αρνητική αυτοκριτική, οι αυτοτραυματισμοί, οι καταχρήσεις, η παραμέληση του εαυτού κ.α.
Σε περιπτώσεις που το άτομο υποβάλλεται σε περιοριστικές δίαιτες και υπερβολική γυμναστική καταπονώντας το σώμα του ενώ γνωρίζει ότι του κάνουν κακό, γιατί συνεχίζει?
Πως εγκλωβίζει τον εαυτό του σε ένα τέτοιο φαύλο κύκλο που δεν μπορεί να σταματήσει?
Σε αυτά τα άτομα, οι αιτιογενείς παράγοντες είναι πολλοί και δεν μπορούν να προσδιοριστούν με σαφήνεια γιατί εμπλέκονται και πολλοί άλλοι παράμετροι ταυτόχρονα. Υπάρχει δηλαδή η προδιάθεση ( κληρονομικότητα, οικογένεια ), εμπειρίες και βιώματα, προσωπικότητα, ύπαρξη ή μη υποστηρικτικού περιβάλλοντος και ο εκλυτικός παράγοντας ( απώλεια, κριτική, ματαίωση, ανασφάλεια κ.α) όπου θα ξυπνήσει την αυτοκαταστροφική τάση.
Η αυτοκαταστροφική συμπεριφορά τους, τους κάνει <<έρμαιο >> των σκέψεων και των ορμών τους και αδυνατούν να σκεφτούν λογικά και να κόψουν αυτή τη συνήθεια όσο κακό και αν τους κάνει.
Προκειμένου να σπάσει ο φαύλος κύκλος της αυτοκαταστροφικότητας, θα πρέπει το άτομο να ανακαλύψει κυρίως με τη βοήθεια ενός ειδικού το βαθύτερο λόγο που στρέφεται ενάντια στον εαυτό του.
Η συνειδητή επίγνωση και αντίληψη του λόγου για το οποίο το άτομο κάνει κακό στον εαυτό του είναι και το κλειδί να σταματήσει. Φυσικά για να γίνει αυτό, θέλει πολύ προσπάθεια και από τον ειδικό αλλά και από το ίδιο το άτομο καθώς θα πρέπει να επιλυθούν ζητήματα που έχουν εσωτερικευτεί αρνητικά στη ψυχή του ατόμου και τον θέτουν σε κίνδυνο.
Κυρίως όμως, θα πρέπει το άτομο να μάθει, εκτός από το λόγο που τον κάνει να έχει αυτή τη καταστροφική γι αυτόν συμπεριφορά, να αγαπά το σώμα του και να το δέχεται όπως είναι.
Το σώμα μας είναι το περίβλημα της ψυχής μας. Μας έχει δοθεί για να το προσέχουμε, να το φροντίζουμε και να ακούμε τις ανάγκες του, ώστε και αυτό να μας εξυπηρετεί στις πνευματικές μας ανάγκες.
Μπορούμε να πούμε πως η ψυχή και το σώμα είναι ένα. Αν βρίσκονται και τα δύο σε αρμονία τότε το άτομο είναι καλά, αν νοσεί ένα από τα δύο, τότε νοσούν και τα δύο ταυτόχρονα. Γι αυτό το λόγο, θα πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε το σώμα μας όπως είναι και να το φροντίζουμε. Να μην το ταλαιπωρούμε. Να ακούμε και να απαντάμε στις ανάγκες του. Στο κάτω κάτω το σώμα γνωρίζει πότε πεινάει, πότε κρυώνει, πότε κουράζεται, ας το ακούσουμε λοιπόν…..
Τέλος, κάποτε είχα διαβάσει το εξής «η αγάπη για τον εαυτό μας δεν απαιτεί την αγάπη των άλλων και η βαθύτερη αποδοχή του εαυτού δε σχετίζεται με τις απόψεις των άλλων. Το σώμα μας είμαστε εμείς οι ίδιοι, κι αν το περιφρονούμε, σημαίνει ότι δεν αποδεχόμαστε τον εαυτό μας…»
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.