Ένα ζευγάρι έρχεται μπροστά στον Osho. Η γυναίκα κλαίει.
- «Η προσκόλληση μου και η κτητικότητά μου μας έκαναν να χωρίσουμε.»
- «Εγώ απλώς χρειαζόμουν λίγο χρόνο και χώρο για τον εαυτό μου, γι’ αυτό και έφυγα.»
Osho: Το θέμα δεν είναι να χωρίσετε, αλλά να κατανοήσετε ο ένας τον άλλον. Αγαπάτε ο ένας τον άλλον. Μπορώ να το νιώσω, η αγάπη όμως έχει μπει σε μπελάδες.
Πρέπει να θυμάσαι μερικά πράγματα. Το ένα είναι ότι κάθε άνθρωπος χρειάζεται χώρο για τον εαυτό του. Αν θέλεις να αγαπάς έναν άντρα και να τον αγαπάς για πάντα κι αν θέλεις να σ’ αγαπάει κι εκείνος, ποτέ μη γεμίζεις εντελώς το χώρο του. Πρέπει να του δίνεται τουλάχιστον ένα μέρος, το ένα τέταρτο. Ο κακομοίρης ο άντρας τόσο χρειάζεται!
Κι αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στο θηλυκό και τον αρσενικό νου. Ο θηλυκός νους μπορεί να είναι γεμάτος με αγάπη. Όλο το είναι της γυναίκας κινείται προς την αγάπη, όμως ο άντρας έχει κι άλλες αγάπες. Η αγάπη για τη γυναίκα είναι μόνο μία από τις αγάπες του. Μπορεί να αγαπά επίσης την ποίηση, τη μουσική, τη ζωγραφική, το κυνήγι και χίλιες δυο ανοησίες. Για μια γυναίκα, μία αγάπη είναι αρκετή.
Από τη στιγμή που η γυναίκα βρίσκει έναν εραστή, τον περιβάλλει από παντού. Θέλει να γεμίσει κάθε μέρος και κάθε χαραμάδα του είναι του. Τότε όμως ο εραστής φοβάται, επειδή θα ήθελε μια κάποια ανεξαρτησία, θα ήθελε να είναι μόνος του κάπου - κάπου, να είναι ο εαυτός του. Έτσι, πρέπει να του αφήνεις το ένα τέταρτο, αν θέλεις τα τρία τέταρτα. Αλλιώς, μια μέρα θα τον χάσεις ολόκληρο.
Για τη γυναίκα, η αγάπη είναι όλο της το είναι. Κι αυτό είναι κάτι φυσικό και πρέπει να γίνει κατανοητό. Ωριμότητα χρειάζεται. Αν η γυναίκα είχε τη δυνατότητα, θα έκανε τον εραστή της μωρό και θα τον έβαζε στην κοιλιά της, ώστε να μπορεί να τον περιβάλει και να μην έχει κανένα φόβο ότι θα τον χάσει.
Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει, οπότε δημιουργεί μια ψυχολογική κοιλιά γύρω του. Αυτό ακριβώς είναι το σπίτι. Κι ακόμη κι αν εκείνος διαβάζει, εκείνη φοβάται ότι δεν ενδιαφέρεται πια για εκείνη και γι’ αυτό διαβάζει — ή αν εκείνος παίζει το φλάουτό του. Το κάθε τι μοιάζει να είναι ανταγωνιστικό. Εκείνη θέλει όλη του την προσοχή. Αυτό όμως είναι ανέφικτο για τον άντρα κι αν τον πιέσεις πολύ, θα φύγει - ή θα παραδοθεί - τότε όμως θα είναι νεκρός.
Αν ο άντρας παραδοθεί εντελώς στη γυναίκα, είναι νεκρός. Είναι σύζυγος, δεν είναι πια εραστής. Είναι σκλάβος. Τότε η γυναίκα δεν είναι ικανοποιημένη, επειδή ποιος είναι ικανοποιημένος με ένα σκλάβο; Εκείνη θέλει κάποιον στον οποίο να μπορεί να παραδοθεί, όχι κάποιον που να της είναι παραδομένος. Αυτό της είναι άχρηστο.
Έτσι, αυτή είναι η διχοτόμηση, το δίλημμα, ότι η γυναίκα θέλει το σύζυγο να είναι εντελώς δικός της, όταν όμως γίνεται δικός της, τότε δεν ενδιαφέρεται.
Είναι καλό που δεν παραδίνεται, που θέλει να παραμείνει ανεξάρτητος και θέλει το δικό του χώρο — απλώς λίγο χώρο. Δεν ζητάει πολλά. Κι αν θέλεις να είσαι μαζί του, δεν υπάρχει ανάγκη να προσκολλάσαι. Θα είναι μαζί σου. Η προσκόλληση σπρώχνει μακριά τους ανθρώπους.
Δοκίμασέ το. Κι εγώ θα είμαι μαζί σου.
Έτσι, όποτε υπάρχει πρόβλημα, ελάτε σ’ εμένα, μην προσπαθείτε να το τακτοποιήσετε μέσα σας. Κάντε μια προσπάθεια. Παντρευτείτε! Κοιτάξτε λίγο ο ένας τον άλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.