Δεν ντρέπομαι για τα δάκρυά μου.
Και γιατί να ντραπώ; Γιατί θα φανώ ‘’αδύναμη;’’. Ας φανώ. Εκείνοι που με χαρακτηρίζουν αδύναμη, δε θα μάθουν ποτέ πόση δύναμη έχει το δάκρυ να ξεφύγει από τα μάτια, να κυλήσει και να αγνοήσει τα ‘’πρέπει’’ τους.
Και γιατί να ντραπώ; Γιατί θα φανώ ‘’αδύναμη;’’. Ας φανώ. Εκείνοι που με χαρακτηρίζουν αδύναμη, δε θα μάθουν ποτέ πόση δύναμη έχει το δάκρυ να ξεφύγει από τα μάτια, να κυλήσει και να αγνοήσει τα ‘’πρέπει’’ τους.
Γιατί να ντραπώ για τα δάκρυά μου; Για να μη με χαρακτηρίσουν ανώριμη; Και λοιπόν; Εκείνοι που με χαρακτηρίζουν ανώριμη, ποτέ δε μάθουν την ωριμότητα με την οποία υπέμεινα καταστάσεις που ζόριζαν την ψυχή μου.
Γιατί να ντραπώ για τα δάκρυά μου; Επειδή μερικοί θα γελάσουν ειρωνικά, θα πουν ότι το κάνω για προσοχή; Ας το πούνε. Ποτέ δε θα μάθουν τα δάκρυα που κάθε βράδυ πλημμύριζαν το μαξιλάρι μου.
Γιατί να ντραπώ για τα δάκρυά μου; Γιατί με βλέπουν οι άλλοι και πρέπει να φοράω ένα χαμόγελο υποκρισίας και να δείχνω ευτυχισμένη; Ας με δουν. Ποτέ δε θα καταλάβουν ότι εκείνα τα δάκρυα είναι χαρά για μένα , είναι η απόδειξη της γεμάτης αγάπης καρδιάς μου. Υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να νοιώθεις άνθρωπος;
Γιατί να ντραπώ για τα δάκρυά μου; Ποιος ο λόγος; Γιατί να κρυφτώ, να φοβηθώ, να δειλιάσω για τα δάκρυά μου; Ποιος ο λόγος;
Τα δάκρυά μου είναι ο πόνος μου, το ξέσπασμά μου, είναι η απόδειξη της αγνής αγάπης μου. Είναι η ένδειξη εκείνη ότι πάλεψα, ότι πίστεψα, ότι υπέμεινα, ότι άντεξα. Είναι εκείνη η ψυχή μου που γίνεται σταγόνες και πέφτει στη γη, άλλοτε κρυφά και άλλοτε φανερά. Είναι η καρδιά μου που μάτωσε και πνίγηκε από ένα σωρό αυταπάτες, υποσχέσεις, ματαιώσεις. Αυτά είναι τα δάκρυά μου.
Γιατί να ντραπώ για τα δάκρυά μου; Ποιους να ντραπώ, σε ποιους να απολογηθώ και γιατί; Ποιοι είναι εκείνοι οι ‘’ήρωες’’, οι δυνατοί που θα μιλήσουν άσχημα για τα δικά μου δάκρυα; Και τι ξέρουν εκείνοι για αυτά; Γιατί δε μάθουν ποτέ ότι ο μεγαλύτερος ηρωισμός είναι να δείχνεις μπροστά στους άλλους την τρωτή , την ευαίσθητη πλευρά σου. Ποια σκληρότητα μπορεί να αντικαταστήσει τη δύναμη των δακρύων;
Τι ξέρουν εκείνοι για τα δάκρυά μου; Ποιοι είναι εκείνοι που με τα ‘’πρέπει’’ τους δεσμεύουν και φυλακίζουν την ψυχή μου; Γιατί δεν την αφήνουν να πονέσει ελεύθερα, να ξεσπάσει, να εκφραστεί;
Είμαι περήφανη για τα δάκρυά μου, για την ανθρωπιά μου, για τα αληθινά αισθήματα μου. Τι ξέρουν οι άλλοι για τη γεμάτη πληγές ψυχή μου, για την αγάπη μου που χάθηκε; Γιατί να ντραπώ για τα δάκρυά μου;
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.