Έναυσμα για το παρακάτω κείμενο ήταν μια συζήτηση (chat) με έναν φίλο για το κείμενο που ανέβασα πριν από δυο χρόνια για την αχαριστία, αλλά και για την ζωή γενικότερα (διαβάστε εδώ).
Ο συγκεκριμένος φίλος πιστεύει πως η ερμηνεία της αχαριστίας, έτσι όπως την θέτω προσωπικά στο κείμενο μου, μπορεί να είναι και διαφορετική μέσα στην πραγματικότητα που ζούμε.
Με λίγα λόγια αυτό που εγώ θεωρώ ως αχαριστία και αχάριστο αντίστοιχα μπορεί να είναι μια υποκειμενική αντίληψη μου για ζωή.
Αυτή η δήλωση και διάφορα γεγονότα στην ζωή μου, μου έδωσαν το έναυσμα να γράψω ένα δικό μου κείμενο.
ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ, ΗΘΙΚΟΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΚΑΝΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ, ΚΑΙ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΣ
Στην - μέχρι σήμερα- πορεία μου σε αυτό που ονομάζουμεπραγματικότητα έχω συναντήσει πολλούς και διαφορετικούς χαρακτήρες ανθρώπων διαφορετικοί δε σε ποιότητα και σε ποσότητα.
Άνθρωποι που δεν δίστασαν να με βοηθήσουν να με στηρίξουν να με συμβουλεύσουν αλλά και άνθρωποι που τόλμησαν να τα βάλουν με το σύστημα, να βουτήξουν στα βαθιά νερά και να με σώσουν από τα ανθρωπόμορφα πιράνχας.
Τέτοιους ανθρώπους συνάντησα σε κομβικά σημεία της ζωής μου, εκεί όπου ήταν επείγουσα ανάγκη να εμφανιστούν, και όντως εμφανίστηκαν, σαν από μηχανής Θεοί.
Αυτοί οι άνθρωποι άλλαξαν τις γραμμές του τραίνου μου (το τραίνο της ζωής), και οδήγησαν το όχημα και εμένα σε μια άλλη κατεύθυνση που ήταν περισσότερο ευοίωνη και αισιόδοξη για την εξέλιξη μου.
Έπειτα υπήρχαν άνθρωποι που έμοιαζαν με την παραπάνω ποιότητα ανθρώπων, και έπραξαν παρόμοια με τους προηγούμενους, με μια διαφορά…
Μόλις η τροχιά άλλαξε, άλλαξε και η συμπεριφορά τους απέναντι μου.
Με λίγα λόγια συνέπραξαν με το αντίπαλον δέος, και έγιναν βασιλικότεροι του βασιλέως προσπαθώντας να καννιβαλίσουν με τον χειρότερο τρόπο ότι όμορφο είχα δημιουργήσει.
Επίσης υπήρχαν άνθρωποι, που από την πρώτη στιγμή προσπάθησαν να με δυσφημίσουν, να λασπολογήσουν, να ρουφιανεύσουν, να μου σκάψουν κοινώς τον λάκκο, και να με «κάψουν» κοινώς στην πυρά, χωρίς κανένα απολύτως λόγο.
Αν τους ρωτήσετε, ούτε και οι ίδιοι γνωρίζουν το γιατί, αλλά ακόμη και να γνώριζαν δεν θα τολμούσαν να το ομολογήσουν.
Πως να ομολογήσεις το έγκλημα σου εάν δεν γνωρίζεις πως διαπράτεις έγκλημα;
Πώς να αποδεχθείς τα σκοτεινότερα σημεία του εαυτού σου, και πάνω από όλα ότι αυτά είναι πως σε κυβερνούν;
Τέλος υπήρξαν και οι άνθρωποι που τους στήριξα με την δύναμη της ψυχής μου, τους συμβούλεψα όταν κανείς άλλος δεν το έπραξε, τους βοήθησα πρακτικά και ηθικά, τους έδωσα χρόνο να μιλήσουν για τα δικά τους προβλήματα, μοίρασα τον χρόνο μου και την ενέργεια μου και εν τέλει τους βοήθησα να σπάσουν το κέλυφος τους και να αναδείξουν τον καλύτερο εαυτό τους, όταν κανένας άλλος δεν το έπραξε.
Ουσιαστικά έχω βοηθήσει και στηρίξει όλες τις παραπάνω περιπτώσεις/ποιότητες ανθρώπων, είτε το γνώριζαν, είτε όχι. Και τους στήριξα είτε το αναγνώρισαν, είτε όχι.
Ορισμένοι απο αυτούς, δυστυχώς, είναι και οι μεγαλύτεροι εχθροί μου σήμερα.
Είναι οι αχάριστοι που έγιναν αχαριστότεροι του ευεργετηθέντος,και συνέπραξαν επίσης με το αντίπαλον δέος για να με χλευάσουν για το ότι δεν ήμουν αδίστακτη και αχάριστη, όπως εκείνοι.
Προσωπικά έχω μελετήσει αρκετά όλες τις παραπάνω περιπτώσεις και κατηγορίες ανθρώπων και έβγαλα κάποια συμπεράσματα.
Kάθε άνθρωπο που μου στάθηκε ακλόνητα δίπλα μου χωρίς να με εγκαταλείψει προς όφελος του τον εκτιμώ αφάνταστα.
Όποιος μου έχει συμπαρασταθεί και δεν με εγκατέλειψε ή πρόδωσε ποτέ είναι ένας άνθρωπος που κατανοεί τις δυσκολίες και τα εμπόδια που έχω συναντήσει στην ζωή μου για να φτάσω ως εδώ που έχω φτάσει.
Είναι από τους λίγους που δεν έχει δείξει αχαριστία, αλλά αντίθετα δείχνει ευγνωμοσύνη και σεβασμό.
Είναι ο άνθρωπος εκείνος που έχει αποκτήσει αυτό-γνωσία, και προσπαθεί να θεραπεύσει τα σκοτεινά κομμάτια του εαυτού του.
Ή τουλάχιστον να κρατάει σε αρμονία τόσο τα φωτεινά όσο και τα σκοτεινά σημεία του.
Είναι ένας άνθρωπος που γνωρίζει πως η ευγνωμοσύνη είναι μια πύλη για το άνοιγμα της καρδιάς, και μέσω της ευγνωμοσύνης ο Νόμος της Έλξης λειτουργεί σαν ο τρίτος παράγοντας.
Ξέρετε γιατί; Γιατί είναι ταπεινός.
Δυστυχώς τέτοιας ποιότητας άνθρωποι είναι λίγοι σήμερα, ίσως απειροελάχιστοι.
Πιθανόν με την ταχύτητα που τρέχει η διαφθορά σήμερα σίγουρα αυτοί οι λίγοι και εκλεκτοί θα είμαστε το είδος προς εξαφάνιση.
Με μεγάλη μου έκπληξη, αλλά και φόβο οι λίγοι καλοί και εκλεκτοί χάνονται με μεγάλη αριθμητική ακρίβεια.
Βλέπω και τρομάζω με τον τρόπο που ο ένας μετά τον άλλο πέφτουν στην παγίδα.
Ίσως οι μεγάλες αξίες να αποκτήσουν ιστορική αξία. Να τις συναντάμε στις μεγάλες εγκυκλοπαίδειες και στα μεγάλα συγγράμματα σε κάποιες βιβλιοθήκες, αλλά μόνο σαν …λέξεις.
Οι μεγάλες αξίες που θα έπρεπε να υπάρχουν μέσα στον κάθε μας να χαθούν σαν ποιότητες από μέσα μας.
Και εμείς οι λίγοι γραφικοί και τρελοί να είμαστε το λάθος του συστήματος που τολμήσαμε να γράψουμε και να προειδοποιήσουμε τους υπόλοιπους σαν τις μοιραίες και τραγικές σύγχρονες Κασσάνδρες!
Το θέμα «αχαριστία» είναι τεράστιο, αλλά η ερμηνεία του είναι μια.
Όπως είναι η ευγνωμοσύνη, η αλληλοβοήθεια, η αλληλοεκτίμηση, η ανιδιοτελής αγάπη, η ειλικρίνεια και άλλα πολλά.
Δεν υπάρχει άλλη ερμηνεία, παρά μόνο εκείνη την διαστρεβλωμένη ερμηνεία που αποδίδουν αυτοί που δεν θέλουν να δουν την ζωή κατάματα και να παραδεχτούν τα λάθη τους .
Η πραγματικότητα μας προκαλεί να είμαστε ο εαυτός μας. Να είμαστε αληθινοί.
Δεν μπορούν όλοι να είναι αληθινοί.
Δυστυχώς.
Προσωπικά αυτό προσπαθώ εδώ και 50 χρόνια.
Ίσως να κατάφερα να είμαι ο εαυτός μου, αλλά έχασα πολύ κόσμο από γύρω μου.
Το τίμημα του να είσαι αληθινός, ευγνώμων και να πιστεύεις στην προσφορά είναι μεγάλο.
Τόσο μεγάλο ώστε δεν αφήνει περιθώρια για διαπραγματεύσεις.
Οι επιλογές είναι λίγες και ο καθένας κρίνεται από τις επιλογές του.
© Κατερίνα Κωστάκη
Συγγραφέας-Ποιήτρια
www.facebook.com/authorkaterinakostaki
www.facebook.com/authorkaterinakostaki
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.