ΤΕΜΠΕΛΙΑ-ΑΔΡΑΝΕΙΑ-ΑΥΤΟΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΗ-ΕΞΩΣΤΡΕΦΕΙΑ

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ξεπεράσει και να υπερνικήσει κάποιος στον πνευματικό δρόμο είναι η τεμπελιά και η αδράνεια.

Αλλιώς δεν θα μπορέσει ποτέ να εφαρμόσει σταθερά και συστηματικά ένα καθημερινό πρόγραμμα άσκησης. Και χωρις καθημερινή συστηματική άσκηση πρόοδος δεν μπορεί να υπάρξει.

Το δεύτερο είναι να σταματήσει να βρίσκει δικαιολογίες για την αμέλεια του, την ασυνέπεια του και την έλλειψη πειθαρχίας στην εφαρμογή του προγράμματος.

Οι περισσότεροι αποτυγχάνουν στο δρόμο από την αδράνεια, την τεμπελιά και την συνεχή αυτοδικαιολόγηση.

Το τρίτο είναι να κατωρθώσει να υπερνικήσει την εξωστρέφεια του νου (μάνας). Ο νους και το ρατζασικό εγώ από τη φύση τους είναι εξωστρεφές και ζητάει συνεχώς αισθητηριακές εμπειρίες με ένα ψυχαναγκαστικό, μηχανικό τρόπο. Αυτό κάνει το νου υπερκινητικό, ανήσυχο, με διασπασμένη προσοχή και με την προσοχή στραμένη προς προς τα έξω.

Για να κάνουμε διαλογισμό χρειαζόμαστε ένα νου ήρεμο, ακίνητο και στραμένο προς τα μέσα. Αυτή είναι η μεγάλη μάχη ανάμεσα στον εξωτερικό αισθητηριακό νου και την εσωτερική σαττβική διάνοια η οποία είναι ο ηνίοχος των πέντε αισθήσεων και του νου, και έχει την ικανότητα (όταν είναι προετοιμασμένη και χρησιμοποιηθεί καταλλήλως) να δαμάσει το νου και τις αισθήσεις και να στρέψει την προσοχή προς τα μέσα, στην αληθινή μας φύση.

Αλλά χωρίς να ξεπεράσουμε, την τεμπελιά, την αδράνεια και την αυτοδικαιολόγηση δεν θα ξεκινήσουμε ποτέ μια ουσιαστική προσπάθεια να τιθασεύσουμε το νου και να γίνουμε κυρίαρχοι του.  
Και χωρίς την κατάκτηση του νου, η αυτοπραγμάτωση δεν είναι δυνατή.

elmisattva-gnosis

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ