Ξαφνικά κατάλαβα για ποιο λόγο τσακώνονται οι άνθρωποι…
Γιατί ποτέ δεν ακούει ο ένας τον άλλον προσεκτικά!
Γιατί κάθε τσακωμός είναι αγώνας δρόμου… ποιος θα την πει πρώτος, ποιος θα κερδίσει στο τέλος, ποιος θα βγει από πάνω για να ικανοποιηθεί ο εγωισμός του!
Γιατί δε συζητάμε παρά κρίνουμε… ποιος φταίει, γιατί φταίει.
Γιατί αντί να κάτσουμε και να κατηγορήσουμε τον εαυτό μας… κατηγορούμε μόνο τον απέναντι. Ποιος ξεκίνησε κάτι, ποιος το τελείωσε…
Γιατί μας ενδιαφέρει να μειώσουμε τον άλλον για να αποδείξουμε την υπεροχή μας.
Και κάπου σε όλα αυτά χάνεται η ουσία. Η ουσία που μας οδήγησε σε αυτό το αποτέλεσμα. Έχει πραγματικά αξία το ποιος τελειώνει και το ποιος ξεκινάει κάτι ή ολα τα υπόλοιπα που τον οδήγησαν εκεί;
Γιατί πάντα πρέπει να φταίει κάποιος; Γιατί έτσι είναι οι συμπεριφορές των ανθρώπων, δράση – αντίδραση. Γιατί αν εσύ δεν είχες φερθεί τότε έτσι, κι ο άλλος τώρα θα είχε φερθεί αλλιώς και γιατί αν κι ο άλλος είχε φερθεί αλλιώς, κι εσύ θα είχες φερθεί διαφορετικά… Γιατί τελικά φταίνε και οι δύο και γιατί θα έπρεπε να είναι εντέλει δράση – δράση. Από πού ξεκιναέι το λάθος, το στραβό και πότε το εντοπίζουμε; Αυτό θα έπρεπε να μετράει κι όχι το ποιος φταίει!
Σε κάθε τσακωμό πρωταγωνιστούν δύο… ο εγωισμός και οι ανασφάλειες… και ανάμεσα σε αυτούς οι άνθρωποι χάνονται, τυφλώνονται, δεν ακούνε. Κι έτσι ενδιαφέρονται μόνο να κατηγορήσουν ο ένας τον άλλον!
Σημασία έχει να αλλάξουμε κάτι, πριν να είναι πολύ αργά! Οι τσακωμοί φθείρουν, ρυτιδιάζουν τις σχέσεις, τις κάνουν να γερνάνε! Φυσικά και δε γίνεται να κυλάνε όλα ήρεμα. Και τα κύματα χρειάζονται και οι φουρτούνες… αρκεί, ακόμα και μέσα από αυτές, να καταλήγουμε και πάλι στη στεριά. Να βελτιώνομαστε μέσα από κάθε τσακωμό και να προσπαθούμε να αντιληφθούμε λίγο και την άλλη μεριά! Δε γίνεται συνέχεια να φταίει ο ένας ή ο ίδιος!
Και αυτό είναι το επαναλαμβανόμενο λάθος μας. Δεν αλλάζουμε, δε βελτιωνόμαστε μέσα από τους τσακωμούς μας, δε ζητάμε συγνώμη, δε βλέπουμε και κυρίως δεν ακούμε. Ακούμε για να απαντήσουμε γρήγορα κι όχι για να καταλάβουμε πραγματικά… Κι όμως, αν ακούγαμε προσπαθώντας να καταλάβουμε αντί να προσπαθούμε να απαντήσουμε, θα ήταν όλα ευκολότερα.
Ξέρω… Θέλει πολύ προσπάθεια το να ακους και αυτό μπορείς να το κάνεις όταν είσαι κουλ και δε νώθεις την ανασφάλεια να αποδείξεις κάτι! Και αυτό το καταλαβαίνουν μόνο όσοι φτάνουν ως εκεί!
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.