Γράφει ο Άγγελος Τσιώνας
Πονάς το ξέρω…
Κι έτσι τα όνειρά σου θάμπωσαν από τα δάκρυα που έχυσες επάνω τους επανειλημμένα.
Θυμάσαι τα όνειρα που έκανες; Θυμάσαι που ξεκίνησες γεμάτος ενθουσιασμό με την ελπίδα να τα συναντήσεις;
Μα λίγο, λίγο η ελπίδα σ’ άφησε. Ξεθώριασε κι αυτή απ’ την ασχήμια του κόσμου κι απόμεινες μονάχος.
Συμβαίνει!… Συνέβη και σε σένα!…
Ο κόσμος έγινε άτσαλος και άσχημος. Όπου και να γυρίσεις πάντα νιώθεις τη ματιά του φόβου πίσω σου και σκέφτεσαι αν θα κάνεις το επόμενο βήμα. Υποκρισία και ψευτιά παντού, κι εσύ τα ενστερνίστηκες, γιατί η αλήθεια δεν πείθει. Προδόθηκες και πρόδωσες.
«Ποιες αξίες…» σκέφτηκες, «εδώ προσπαθούμε να επιβιώσουμε».
Τί κυνηγάς δεν ξέρεις και η πρόοδος κοιτάζει προς τα πίσω. Αναρωτιέσαι ποιος είσαι… Μα ούτε εσύ δεν ξέρεις πια! Την αγάπη που έψαχνες δεν τη βρήκες και η καρδιά σου πάγωσε. Η γλύκα που ανέβλυζε χάθηκε, η ψυχή σου γέμισε πικρία. Και οι συναναστροφές σου βούλιαξαν μεσ’ το συμφέρον.
Και μέσα σε όλο αυτό προσπαθείς να σταθείς!
Και παίζεις «το παιχνίδι» για να μην σε παρασύρει το ρέμα στην αφάνεια. Και κάθε φορά που σκέφτεσαι πως ήσουν όταν ξεκινούσες, η καρδιά σου σκίζεται και πονάς! Πονάς πολύ το ξέρω! Κι αυτός ο πόνος είναι αβάσταχτος…. ασήκωτος… καθηλωτικός.
Αλλά κοίτα καλά για μια στιγμή.
Αυτή την αχτίδα που αχνοφαίνεται στο βάθος! Κοίταξέ τη και θυμήσου…
Την ομορφιά την είδες στο δρόμο σου, αλλά πήγες προς τα κει που πήγαιναν οι πολλοί, γιατί έτσι σε έμαθαν. Κάποτε ορμούσες στη ζωή σα να μην είχες τίποτα να χάσεις, μέχρι που απέκτησες τόσα ώστε να ακινητοποιηθείς. Είδες την αλήθεια, αλλά πείστηκες από την πονηριά. Την Αγάπη τη συνάντησες, αλλά την προσπέρασες κι ας την αναζητούσες τόσο. Και το δίκαιο κι ας το ‘ξερες το απέφυγες, γιατί είχε κόστος.
Ξέρεις, λοιπόν!
Ξέρεις ότι στη ζωή υπάρχουν πράγματα που αξίζουν!
Δε σου ζητώ πια να ελπίσεις… Πίστεψε και Αγωνίσου!
Αγωνίσου για ό,τι ονειρεύτηκες! Αγωνίσου για ό,τι πίστευες ότι αξίζει! Αγωνίσου για ένα κόσμο όπως τον έβλεπαν τα παιδικά σου μάτια! Αγωνίσου για σένα, όρθιος και ακέραιος! Αγωνίσου και θα ξέρεις ότι δεν υποτάχθηκες! Αγωνίσου…
Για καθετί που είναι σύμμετρο και διαθέτει κάλλος, για να βρεις την αρετή και την ομορφιά της ψυχής σου,
Για καθετί που αδιάκοπα κινείται ενάντια στο φόβο, για να ανακαλύψεις το θάρρος σου,
Για ό,τι επιχειρεί με ειλικρίνεια και αμοιβαιότητα, για να πιστοποιήσεις τη δύναμη της αλήθειας,
Για ό,τι στη μάχη ρίχνεται αξίες να φυλάξει, για να ξέρεις που θα στηρίζεσαι,
Για καθετί που εξυψώνει και οδηγεί, για να γίνεις αυτός που έχεις τη δυνατότητα να είσαι,
Για καθετί που κόντρα στον άνεμο στέκεται και δεν εκπίπτει, για να ξέρεις πάντα ποίος είσαι,
Για καθετί που αντέχει και μετουσιώνει σε αγάπη, για να συνειδητοποιήσεις τη δύναμη που κουβαλάς,
Για ό,τι ενώνει, για να βιώσεις την ολοκλήρωση μέσα από την ένωση,
Γι’ Αυτό αξίζει να μάχεσαι!Για να ανακαλύψεις το Φως που κουβαλάς!
Κι αν το μυαλό σου σε ρωτάστις δύσκολες τις ώρες“Γιατί ν’ αγωνιστώ αφού πονάει;”
Ορθά κοφτά, Απόλυτα κι Ολοκληρωτικάη Καρδιά σου ας απαντήσει:
ΓΙΑΤΙ ΑΞΙΖΕΙ
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.