Αν παρακολουθήσουμε μια συζήτηση, θα παρατηρήσουμε ανάμεσα στους συνομιλητές, αρκετές κατηγορίες ανθρώπων. 
Πολύπλευρες και διαφορετικές προσωπικότητες που κάνουν εμφανή το χαρακτήρα τους μέσα από το διάλογο. Έτσι λοιπόν, μπορούμε να πούμε πως μια συζήτηση ανθρώπων, ίσως να μπορεί να γίνει και το ψυχογράφημά τους. 
Πολύ συχνά θα βρεθούμε μπροστά σε κάποιους που είναι ερωτευμένοι με τη φωνή τους. Υποστηρίζουν την άποψή τους με πάθος, και αγαπούν να μιλούν συνέχεια και για τα πάντα. Πολλές φορές δεν είναι απόλυτα ενημερωμένοι για το θέμα που αγγίζουν αλλά αυτό δεν τους αφορά. Έχουν άποψη, ξέρουν δεν ξέρουν το θέμα, και την υποστηρίζουν με πάθος. 
Αυτοί οι άνθρωποι, που μιλούν πολύ και δυστυχώς συχνά ακούν λίγο, έχουν μεγάλη αυτοπεποίθηση, τσαμπουκά και συνήθως, κατέχουν την τέχνη του λόγου.
Υπάρχουν, όμως και οι άλλοι. Αυτοί που θα τους δούμε να παρακολουθούν με προσοχή τα λεγόμενα, να ακούν τα πάντα, αλλά να μιλούν λίγο, έως καθόλου. Μετρούν ιδιαίτερα τα λόγια τους και για όσα πουν, είναι απόλυτα βέβαιοι.

Οι επιστήμονες, μάλιστα, λένε πως οι άνθρωποι που μιλούν λίγο, είναι και πιο έξυπνοι. Και μάλλον έχουν δίκιο.
Αυτοί οι λιγομίλητοι άνθρωποι, προτιμούν να γράφουν και να διαβάζουν, από το να εξωτερικεύουν τις απόψεις τους. 
Μελετούν πολύ, ενημερώνονται σφαιρικά κι αποκτούν μια δομημένη άποψη για καθετί που τους ενδιαφέρει. Έτσι, όταν αποφασίσουν να εξωτερικεύσουν τη γνώμη τους για κάτι, είμαστε σίγουροι πως δεν πρόκειται να εκφράσουν αερολογίες, απλά και μόνο για να ακούν τον εαυτό τους, αλλά για να εκφράσουν τεκμηριωμένα επιχειρήματα και άποψη, που αξίζει να τη λάβει κάποιος υπ´οψιν του.
Τα λίγα λόγια, γενικά, δίνουν περισσότερο χρόνο στον εγκέφαλο για σκέψη, βοηθώντας στην καλύτερη λειτουργία του, όπως το αργό και πολλαπλό μάσημα της τροφής στο στομάχι μας.
Και ας μην μπερδεύουμε καλύτερα την εσωστρέφεια με τη συστολή. Συστολή είναι ο φόβος μιας αρνητικής απόφασης. Αντίθετα, η εσωστρέφεια δηλώνει πως κάποιος προτιμά μικρότερη «διέγερση» του εγκεφάλου, χωρίς να έχει απαραίτητα το φόβο της έκφρασης.
Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα βρεθούμε σε μία συζήτηση, θα πρέπει να θυμηθούμε πως το να μιλάμε συνεχώς δε μας κάνει απαραίτητα πιο έξυπνους, αλλά κάτι άλλο, που ενδεχομένως να μην αρέσει καθόλου στους συνομιλητές μας. 
Βέβαια, για να μην τα βάζουμε και όλα στο ίδιο τσουβάλι, υπάρχουν και εξαιρέσεις. Άνθρωποι που μιλούν πολύ και έχουν γνώση του τι λένε και άλλοι που μιλούν λίγο γιατί είτε δεν έουν κάτι να πουν, είτε γιατί προτιμούν να τα κρατούν για τον εαυτό τους.
Κάποτε ο Jimi Hendrix, είπε: «Η γνώση μιλάει, η σοφία ακούει».


Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ