«Τα χρόνια περνάνε», τραγουδάει η Νατάσσα Μποφίλιου και εμείς συμφωνούμε απόλυτα αλλά δε θέλουμε να το παραδεχτούμε. Οι ώρες, οι μέρες, οι μήνες και τα χρόνια περνάνε τόσο γρήγορα όσο διαρκεί μια αστραπή. Νιώθουμε ότι έχουμε πολύ χρόνο να κάνουμε τα πράγματα που θέλουμε, μήπως όμως δεν έχουμε καθόλου χρόνο; Μήπως ήρθε η ώρα να αρχίσουμε να εκμεταλλευόμαστε ακόμα και το δευτερόλεπτο που περνάει όπως ποθεί η καρδούλα μας;
Όταν είμαστε νέοι, νιώθουμε ότι τα χρόνια που έχουμε μπροστά μας είναι αμέτρητα για να ικανοποιήσουμε όνειρα, φιλοδοξίες και στόχους. Αφήνουμε το χρόνο να περνάει χωρίς να τον εκμεταλλευόμαστε ουσιαστικά, όχι γιατί δεν μπορούμε, απλά λόγω άρνησης ή σκέψης ότι θα το κάνουμε και αύριο. Όμως τελικά δεν το κάνουμε ούτε αύριο, ούτε μεθαύριο, περιμένοντας πότε θα έρθει η κατάλληλη στιγμή που, αν δεν το κυνηγήσουμε, δεν έρχεται ποτέ. Σπαταλάμε άπειρες ώρες σε ανούσια ξενύχτια και ποτά που δεν έχουν να μας προσφέρουν τίποτα άλλο εκτός από μελλοντικά προβλήματα υγείας και πονοκεφάλους την επόμενη μέρα. Δε διασκεδάζουμε ουσιαστικά αλλά με τον τρόπο που επιτάσσει η μόδα ή η παρέα μας, άσχετα αν εμάς μας ικανοποιεί.

Η φοιτητική ζωή είναι μια περίοδος που το μεγαλύτερο ποσοστό των φοιτητών δεν εκμεταλλεύεται καθόλου. Οι ηλικίες που φοιτούμε είναι οι πιο ξέγνοιαστες και ανέμελες που θα ζήσουμε καθώς έχουμε απόλυτη ελευθερία. Μπορούμε να καλλιεργήσουμε τις ικανότητες και τις δεξιότητες μας, να ασχοληθούμε με χόμπι και να κάνουμε ό,τι μας ευχαριστεί. Είναι επίσης η περίοδος που βρισκόμαστε μακριά από τους γονείς μας και μπορούμε να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Η αυτοκριτική βοηθάει σε μεγάλο βαθμό, καθώς και να παλεύουμε να ανακαλύψουμε τα λάθη μας αλλά και τι κουβαλάει η ψυχή μας. Ωστόσο, δεν κάνουμε απολύτως τίποτα - απλά γυρνάμε το κορμί μας από εδώ και από εκεί ξεφτιλίζοντας εμάς τους ίδιους.
Το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει στον εαυτό του ο άνθρωπος είναι τα ταξίδια. Όταν ταξιδεύει γνωρίζει νέους ανθρώπους, διαφορετικούς πολιτισμούς, διαφορετικές  κουλτούρες και τρόπους συμπεριφοράς. Ένα ταξίδι σε αλλάζει και σε κάνει να βλέπεις διαφορετικά τα πράγματα όταν επιστρέψεις. Εμείς, όμως, περιμένουμε να αποκτήσουμε δουλειά και χρήματα και μετά να το οργανώσουμε. Και μετά δε θα έχουμε χρόνο να το κάνουμε. Όποτε, γιατί τα θέλουμε όλα τέλεια; Πάντα θέλουμε να έχουμε τα πάντα και δε μας φτάνουν. Τελικά, ίσως δεν έχουμε ευτυχία. Ευτυχία είναι να απολαμβάνεις αυτά που έχεις, όχι να ζητάς όσα δεν έχεις.
Η κάθε μέρα είναι ξεχωριστή. Είναι μια σκηνή της θεατρικής παράστασης που λέγεται «Ζωή». Πρέπει να παίξουμε γιατί η σκηνή δε θα επαναληφθεί. Παίζεται για μία και τελευταία φορά. Είναι ανάγκη, λοιπόν, να εκμεταλλευόμαστε την κάθε στιγμή. Μην αναβάλλεις για αύριο τίποτα. Αν αύριο είσαι μέσα στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου, πώς θα παλέψεις για τα όνειρα σου; Δεν χρειάζεται να έρχονται ισχυρά σοκ στη ζωή μας για να βλέπουμε την ουσία και το δώρο που έχουμε στα χέρια μας. Το καθετί που έρχεται πρέπει να το εκμεταλλευόμαστε και να το ζούμε στο έπακρο, όσο σκληρό και οδυνηρό είναι.
Άνθρωπε που διαβάζεις τούτο το κείμενο, ζήσε το κάθε λεπτό και μην σκέφτεσαι το μέλλον, μόνο το παρόν.
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ