ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΜΑΣ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ

Κάθε μέρα όταν πηγαίνω για τον πρωινό μου περίπατο, σκέφτομαι πως θα ήταν καλό να φορέσω τα καινούρια παπούτσια που έχω αγοράσει εδώ και δύο μήνες και βρίσκονται ΄΄κρυμμένα’’ στην ντουλάπα. Για κάποιο λόγο, όμως, πάντα πείθω τον εαυτό μου να φορέσει εκείνα τα παλιά παπούτσια με την σχεδόν απαρατήρητη φαγωμένη σόλα που είναι  τόσο αναπαυτικά. 

Τα συγκεκριμένα παπούτσια είναι μόνο δύο ετών, αλλά μου φαίνεται λες και τα φοράω από μικρό παιδί. Σε όλες τις καταστάσεις με ακολουθούν. Όταν θέλω να τρέξω, να πάω βόλτα, να οδηγήσω, να χορέψω. Σαν να αποτελούν και τα ίδια κομμάτι του σώματός μου. Πάντα, όμως, αναρωτιέμαι το γιατί αρνούμαι τόσο πεισματικά να τα εγκαταλείψω έστω για μία μέρα και να φορέσω εκείνα τα καινούρια που στέκονται υπομονετικά στην ντουλάπα και με περιμένουν. Και πράγματι, είναι εξίσου αναπαυτικά και εκείνα.

Συχνά συναντώ στη δουλειά μου, σε βιβλία, σε άρθρα, ανθρώπους να υποστηρίζουν πόσο δύσκολο είναι να εγκαταλείψουν τις παλιές συνήθειες και να δοκιμάσουν καινούρια πράγματα, καινούριους τρόπους σκέψης και ζωής. Μου ήταν δύσκολο να το καταλάβω ακριβώς, τώρα όμως συνειδητοποιώ και την δική μου δυσκολία που ξεκινάει από μικρά πράγματα, όπως είναι τα παλιά μου παπούτσια.

Το να δοκιμάζεις κάτι καινούριο στην αρχή φαντάζει τρομακτικό, δύσκολο να εγκαταλείψεις κάτι που για σένα είναι οικείο και άνετο. Και τι κρύβεται πίσω από αυτή την δυσκολία; Μία λέξη: ο φόβος. Φόβος απογοήτευσης και αποτυχίας.  Φοβάμαι μήπως το καινούριο ματαιώσει τις προσδοκίες μου, με απογοητεύσει, με κάνει να νιώσω την αποτυχία. Εμπιστεύομαι αυτό που γνωρίζω και θυσιάζω την εξέλιξη μου, μένοντας σε κάτι στάσιμο, γνώριμο, ασφαλές.

Σήμερα αποφάσισα να φορέσω τα καινούρια μου παπούτσια. Στην αρχή μου ήταν κάπως παράξενη η αίσθηση, σαν να είχε αλλάξει ο τρόπος που περπατάω. Στην πορεία, άρχισαν να παίρνουν την μορφή και το σχήμα του ποδιού μου. 

Στην επιστροφή μου προς το σπίτι συνειδητοποίησα πως πλέον δεν αισθανόμουν καν τη διαφορά. Είχαν γίνει δικά μου, είχαν γίνει και αυτά σαν εμένα. Σκέφτηκα πως ίσως μαζί με τα καινούρια παπούτσια θα έπρεπε να αλλάξω και τη καθημερινή που κάνω από τη δουλειά  μέχρι το σπίτι. Και πραγματικά ήταν μία ευχάριστη έκπληξη για μένα. Αποφάσισα πως θα αρχίσω  κάθε μέρα να δοκιμάζω κάτι καινούριο, κάτι που με ‘’ξεβολεύει’’, κάτι που με πηγαίνει μπροστά. Αύριο λέω να δοκιμάσω αντί για καφέ,ένα ποτήρι τσάι το πρωί που τόσο πολύ το υποτιμώ.

Εσύ τι είσαι έτοιμος να αφήσεις και να  αλλάξεις σήμερα κιόλας; Τι σε δυσκολεύει να εγκαταλείψεις το παλιό; Ποιος θα είναι σύμμαχός σου στην αλλαγή;

Να βρίσκεις χαρά σε ό,τι κάνεις! Στέλνω πολλά χαμόγελα!!

thepsytrap

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ