Αλεξάνδρα Γεωργίου Συνθετική Σύμβουλος Ψυχικής υγείας
Στεκόταν έξω από την πόρτα της τουαλέτας των αποδυτηρίων του κολυμβητηρίου, εντελώς ακίνητη κοιτώντας κάπως σαν χαμένη.
Δεν εστίαζε το βλέμμα της κάπου συγκεκριμένα. Φαινόταν σαν να την είχε συνεπάρει κάποια βαθειά σκέψη.
Εγώ βρισκόμουν ακριβώς μπροστά στο ερμάριο μου στο μέσον της διαδικασίας της αποχώρησης.
Σε μια στιγμή την ακούω δίπλα μου να ψάχνει αγχωμένη το λουκέτο της μονολογώντας. Επαναλάμβανε τη φράση ποιο είναι το δικό μου έντονα.
Όπως ήμουν σκυμμένη στα πράγματά μου γυρίζω πλάγια προς το μέρος της και εντοπίζω το μπαστούνι του τυφλού στερεωμένο στο αριστερό της πόδι!
-Είμαστε ακριβώς απέναντι από τις τουαλέτες. Σε ποια σειρά είναι το δικό σου ερμάριο;
-Είναι το τέταρτο από αριστερά.
-Είσαι ακριβώς δεξιά μου! Έχω το τρίτο.
Δεν εστίαζε το βλέμμα της κάπου συγκεκριμένα. Φαινόταν σαν να την είχε συνεπάρει κάποια βαθειά σκέψη.
Εγώ βρισκόμουν ακριβώς μπροστά στο ερμάριο μου στο μέσον της διαδικασίας της αποχώρησης.
Σε μια στιγμή την ακούω δίπλα μου να ψάχνει αγχωμένη το λουκέτο της μονολογώντας. Επαναλάμβανε τη φράση ποιο είναι το δικό μου έντονα.
Όπως ήμουν σκυμμένη στα πράγματά μου γυρίζω πλάγια προς το μέρος της και εντοπίζω το μπαστούνι του τυφλού στερεωμένο στο αριστερό της πόδι!
-Είμαστε ακριβώς απέναντι από τις τουαλέτες. Σε ποια σειρά είναι το δικό σου ερμάριο;
-Είναι το τέταρτο από αριστερά.
-Είσαι ακριβώς δεξιά μου! Έχω το τρίτο.
Συλλογίστηκα για άλλη μια φορά στη ζωή μου, πόση γενναιότητα και ανθεκτικότητα ψυχής απαιτείται να έχει ένα άτομο τυφλό στην Ελλάδα του 2016!
Στα αποδυτήρια των κολυμβητηρίων παραμονεύουν πολλών ειδών παγίδες όπως ολισθηρές επιφάνειες, μόνιμα βρεγμένο πάτωμα, σκαλάκια ελάχιστων εκατοστών και άλλα συναφή.
Κάποτε αφού ανταλλάξαμε διάφορες κοινότοπες ατάκες για τις περιποιήσεις μας πριν την έξοδο από τα αποδυτήρια:
-Χάρηκα παρεμπιπτόντως για τη γνωριμία! Με λένε Αλεξάνδρα!
-Α!..και εγώ… Με λένε Ν….!
Είχε γυρίσει προς το μέρος πριν τελειώσει τη φράση της, χαρίζοντάς μου ένα από τα φωτεινότερα και ομορφότερα χαμόγελα, τέτοια που …φωτίζουν και όλον το χώρο τριγύρω!
Παρόμοιο χαμόγελο δεν το χαρίζει ούτε αυτός που απολαμβάνει τόσα θετικά δεδομένα στη ζωή του ώστε αν αυτή έληγε αιφνιδίως θα τον αποκαλούσες και… πλήρη ημερών!
Σε καμία περίπτωση δεν επιθυμώ να υποβιβάσω ή να κατηγοριοποιήσω τα προβλήματα και τα δυσχερή «θέματα» των ανθρώπων. Δεν το εφαρμόζω ούτε στην προσωπική ούτε στην επαγγελματική μου ζωή!
Αυτό το υπέροχο χαμόγελο όμως ήταν (και κάθε φορά έτσι λειτουργεί) σαν ένα σπρώξιμο, σαν ένα ταρακούνημα για ξανα-εκτίμηση των κεκτημένων, για επανα-προσδιορισμό των επιθυμιών, για συν-μόρφωση σε περίπτωση… κατάπτωσης!
Ήταν σαν να μου μίλησε αυτό το χαμόγελο μυστικά στο αυτί:
-θυμήσου πόσους καλούς λόγους έχεις για να χαμογελάς!
Μη ξεχνάς να το κάνεις…
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.