Η ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΒΥΘΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ

(ΜΥΘΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΒΡΑΖΙΛΙΑ)

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΓΕΙΡΑ

Πριν από πολλά χρόνια δεν υπήρχε νύχτα. Υπήρχε παντού φως. Δεν υπήρχε ανατολή και δύση, δεν υπήρχαν έντομα της νύχτας, ούτε νυχτοπούλια.
Εκείνο τον καιρό, βασιλιάς της θάλασσας ήταν ένα μεγάλο θαλάσσιο φίδι, που κατοικούσε μαζί με την κόρη του, τη Μπονίτα σε ένα κοραλλένιο παλάτι. Ζούσαν ευτυχισμένοι στις εκβολές του Αμαζόνιου, εκεί που ο μεγάλος ποταμός συναντούσε τη θάλασσα. Στο βυθό όλα ήταν σκοτεινά και ήσυχα. Οι φάλαινες τραγουδούσαν τα τραγούδια τους και τα πλάσματα του βυθού χόρευαν.

Μια μέρα η Μπονίτα βγήκε στην επιφάνεια του νερού για πρώτη φορά. Έκπληκτη από την πρωτόγνωρη ομορφιά της στεριάς, απομακρύνθηκε από το σπίτι της, προχωρώντας στην πυκνή καταπράσινη ζούγκλα. Τελικά, έφτασε σε ένα χωριό. Οι άνθρωποι μαζεύτηκαν γύρω της, θαυμάζοντας τα πράσινα μάτια της και τα χρυσά μαλλιά της. Μόλις την είδε ο αρχηγός του χωριού την ερωτεύτηκε και της ζήτησε να γίνει γυναίκα του.

Ζούσαν ευτυχισμένοι, μέχρι που μια μέρα ο αρχηγός παρατήρησε ότι η Μπονίτα φαινόταν λυπημένη. Της έλειπε το σκοτάδι στο βασίλειο του πατέρα της και δεν μπορούσε να ξεκουράσει τα μάτια της. Ο αρχηγός έστειλε τους τρεις πιο έμπιστους άνδρες του να ζητήσουν λίγο σκοτάδι από τα βάθη της θάλασσας, για να ξεκουράσει η αγαπημένη του τα μάτια της. Εκείνοι, έφτασαν στην αμμουδερή παραλία και φώναξαν δυνατά το αίτημά τους. 


Από τα βάθη του ωκεανού το μεγάλο φίδι άκουσε την παράκλησή τους. Έφτιαξε ένα σάκο από φύκια, πήρε λίγο σκοτάδι από το βυθό και το έβαλε μέσα. Πήρε ακριβώς τόσο όσο να υπάρχει σκοτάδι και φως κάθε μέρα στην ξηρά και άφησε τόσο ώστε να υπάρχει πάντα σκοτάδι στο βυθό. Μετά αναδύθηκε και είπε στους άντρες; «εδώ είναι το σκοτάδι για την κόρη μου, μην ανοίξετε το σάκο παρά μόνο μπροστά της,» είπε με τη βροντερή φωνή του και εξαφανίστηκε σε μια τεράστια δίνη…

Οι άντρες ξεκίνησαν κουβαλώντας ένας ένας το βαρύ φορτίο. Ξαφνικά, περίεργοι διαπεραστικού ήχοι ακούστηκαν από το σάκο. Οι άντρες είχαν μεγάλη περιέργεια, και άνοιξαν το σάκο. Τότε, ένα μεγάλο σύννεφο βγήκε με ορμή και το σκοτάδι σκέπασε τη γη. Μαζί με αυτό, εμφανίστηκαν τα έντομα της νύχτας ζουζουνίζοντας, και νυχτόβια πλάσματα κρώζοντας. 

Οι άντρες έτρεξαν στη ζούγκλα τρομαγμένοι. Η Μπονίτα κοίταξε ευτυχισμένη τον ουρανό, έκλεισε τα μάτια της και αποκοιμήθηκε γαλήνια. Όταν ξύπνησε, άκουσε το τραγούδι των πουλιών. Από τότε, τα πουλιά καλωσορίζουν την καινούργια μέρα. Ο αρχηγός θύμωσε και μεταμόρφωσε τους άντρες του σε μαϊμούδες. 

Η Μπονίτα, κοίταξε στον άδειο σάκο και είδε τα αστραφτερό κέλυφος από ένα στρείδι. Το πέταξε στον ουρανό και αυτό έγινε το φεγγάρι. Μια φούχτα άμμος έγινε αστέρια.

Τώρα έχουμε σκοτάδι και φως κάθε μέρα. Και πάντα θα θυμόμαστε την ευγενική Μπονίτα και τον αγαπημένο της πατέρα που μας χάρισαν τη νύχτα.

ΠΗΓΗ
ΜΥΘΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ MODERN TIMES.

The Mythologists

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ