«Εγώ με αυτόν; Ούτε καν!», είπες, ενώ είχε ήδη αναπαραχθεί η ιδέα για ένα κοινό μέλλον μαζί του. Το στοίχημα δόθηκε πρώτα με τον εαυτό σου.
Αν και η βραδιά δεν προμήνυε τίποτα απ᾽ ό,τι έμελλε να συμβεί.
Είναι μωρέ που βρίσκεσαι σε εκείνη την φάση που δεν σε αγγίζει τίποτα πια. Ναι, ναι! Έχεις ήδη ανακοινώσει πως εσύ με αυτά τελείωσες. Θα ζήσεις για την πάρτη σου και κακό φίδι που τον έφαγε τον επόμενο, τον άτυχο τον γκόμενο.
Μέχρι που η ματιά σου κάνει ένα γύρο στο χώρο και σκαλώνει στα μάτια εκείνου του παλικαριού απέναντι. Σε κοιτάζει επίμονα, σχεδόν σου ζητά κάτι. Στην πραγματικότητα, θα ήθελες να μάθεις τι είναι αυτό που θέλει από εσένα. Τελικά, επιλέγεις να πλανάσαι με το βλέμμα στο χώρο.
Για κακή σου τύχη, οι κολλητές σου παρατήρησαν το σκηνικό και δεν το άφησαν ασχολίαστο.
Ακολουθεί ολική άρνηση από την μεριά σου, ενώ όντως ο τυπάς απέναντι σου έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον.
Οι συστάσεις δεν άργησαν να γίνουν και το παιχνίδι ξεκίνησε με ταχύτατους ρυθμούς.
Εσύ, σχεδιάζεις πλάνα περίτεχνης στρατηγικής προκειμένου να τον κατακτήσεις και να νικήσεις.
Προσπαθείς να αφήσεις αναλλοίωτο κάθε κομμάτι του εσωτερικού κόσμου σου. Κάθε φορά που τον φέρνεις στο μυαλό σου, διώχνεις την εικόνα του πεισματικά πριν προλάβει να αποθηκευτεί σαν πληροφορία στον εγκέφαλό σου.
Συλλέγεις μονάχα τις πληροφορίες που χρειάζεσαι ώστε να μην αποπροσανατολιστείς από τον σκοπό σου.
Μέχρι την στιγμή που η λογική σου αρχίζει και θολώνει. Τον έχεις ήδη ερωτευτεί. Ευχαριστιέσαι κάθε στιγμή μαζί του και ξεχνάς εγωισμούς και στοιχήματα.
Ουσιαστικά η ήττα σου έφερε την νίκη.
Τι συμβαίνει όμως, όταν το παιχνίδι σας χαλάσει; Όταν ένας από τους δύο βαρέθηκε να ασχολείται με το παιχνίδι εξουσίας σας και αποχώρησε;
Το φυσικό και επόμενο είναι η αναζήτηση ενός καινούργιου.
Ποτέ όμως δε βαριέται κανείς το παιχνίδι ταυτόχρονα. Κάποιος από τους δύο θέλει να προσπαθήσει να το φτιάξει με όποιο κόστος, για όποιον λόγο. Τον πονάει να το βλέπει παρατημένο και χαλασμένο να σκονίζεται και εν καιρώ να θάβεται. Να ξεχνιέται σαν να μην υπήρχε ποτέ. Σαν να μην φτιάχτηκε από αγάπη και συναίσθημα.
Κι όσο ο άλλος προχωρά, ασυναρμολόγητα κομμάτια εμφανίζονται μπροστά του και του παρεμποδίζουν τον δρόμο. Κι αντί να τα μαζέψει να τα ενώσει, τα ρίχνει μία κλοτσιά με περίσσεια αδιαφορίας στο βλέμμα.
Κάθεσαι τώρα και χτυπιέσαι που άφησες πάλι τον εαυτό σου να λαβωθεί στο πεδίο του έρωτα. Είχες ορκιστεί πως θα βγεις αλώβητη από αυτή την μάχη. Μα πόσους όρκους έπαιρνες πίσω όταν σε αγκάλιαζε; Όταν σε φιλούσε και έτρεμε το κορμί σου στα χέρια του. Πόσες φορές μετάνιωσες που άργησες να του παραδοθείς;
Στο φινάλε σου έμοιαζαν αστεία τα πλάνα κατάκτησης. Η μαγεία, αποδείχθηκε στην προσπάθεια. Μα και πόσο γλυκιά γεύση σου άφηναν οι πράξεις ανταμοιβής!
Τι να άλλαξε άραγε. Τι ψυχικά αποθέματα κουβαλούσε και κατάφερε να κοιτάξει άλλα μάτια με τόσο ενδιαφέρον. Να τυλίξει τα χέρια του γύρω από την μέση της και να συνηθίσουν το αποτύπωμα της.
Θυμάσαι, αναλύεις, παιδεύεις το μυαλό σου να βρεις μία εξήγηση. Να τοποθετήσεις στη σωστή μεριά της ζυγαριάς τις ευθύνες.
Ο εγωισμός σου όμως δεν σε αφήνει να σκεφτείς λογικά. Πληγώθηκε, τσακίστηκε και εμφανίστηκε τώρα να προμηνύσει την λήξη.
Μα σε κάθε σχέση επιβολής υπάρχει νικητής. Είναι περίεργο παιχνίδι που δεν χωράει ισοπαλίες. Όλα η τίποτα.
Ο χαμένος τα παίρνει όλα, είχες ακούσει κάποτε να τραγουδούν..
Έτσι σήκωσες το τηλέφωνο όταν σε αναζήτησε. Συναντήθηκες και πάλι μαζί του. Τα χέρια του σχεδόν γλίστρησαν επάνω σου σαν συνήθεια αγαπημένη. Τα μάτια του σου χαμογέλασαν, όπως την πρώτη φορά. Ο ένας εξουσίασε το είναι του άλλου ξανά.
Ύστερα έφυγε. Δεν μπορούσε να αργήσει γιατί τον περίμενε.
Όμως, δε σε ένοιαζε. Γιατί τώρα κανένα συναίσθημα δε σε παρασύρει. Αντιθέτως κάθε τηλεφώνημά του, κάθε επόμενη συνάντηση σα, σου τρέφει τον εγωισμό και σε διαβεβαιώνει πως η πρώτη θέση είναι δική σου. Ήταν πάντα δική σου.
Όσο για την άλλη που περιμένει, ανυπομονείς να της δώσεις το χέρι από ψηλά στο βάθρο.
Δε φοβήθηκες ποτέ τη λάμψη του χρυσού. Ήξερες ότι κόπιασες για να σου ανήκει και τελικά, πόσο σου πάει!
Αναστασία Λούλατζη
Αναδημοσίευση από ilov
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.