Τι κάνουμε όταν το σώμα ασθενεί; Εκ πρώτοις θορυβούμαστε. Κατά δεύτερο λόγο, ψάχνουμε να απευθυνθούμε στον αρμόδιο γιατρό. Ο ψυχολόγος και συγγραφέας Guy Winch μας δίνει μια εκπληκτική επιχειρηματολογία σχετικά με το πόσο μεγάλη είναι η διάκριση που γίνεται μεταξύ σωματικής και ψυχικής υγείας. Τί κάνουμε όταν τραυματιζόμαστε; Στρεφόμαστε αμέσως στις πρώτες βοήθειες. Γιατί όταν υπάρχει ψυχικός τραυματισμός (θλίψη, απώλεια, πένθος) δεν αναζητάμε συναισθηματικές πρώτες βοήθειες;
Σε ομιλία του  ο συγγραφέας του «Emotional First Aid» μας αναφέρει το εξής χαρακτηριστικό γεγονός. Ένα παιδί πέντε χρονών βρίσκεται ανεβασμένο σε ένα σκαμπό μπροστά στο νιπτήρα του μπάνιου του και πλένει τα δόντια του. Ξαφνικά γλιστράει και πέφτει από αυτό και γρατζουνάει το γόνατό του. Αμέσως αναζητά στο κουτί του μπάνιου με τις πρώτες βοήθειες ένα χανζαπλάστ. Είναι μόνο πέντε χρονών και έχει πλήρη συνείδηση ότι εάν η πληγή του μείνει ακάλυπτη στα μικρόβια θα μολυνθεί. Γνωρίζει επίσης τα πάντα περι στοματικής υγιεινής. Γιατί, όμως, δε γνωρίζει τίποτα απολύτως περί συναισθηματικής ... υγιεινής;
Δεν διδάσκουμε στα παιδιά μας τίποτα που να αφορά την όποια συναισθηματική φροντίδα των ίδιων αλλά και άλλων ανθρώπων. Στο σημείο αυτό καταλήγει ο γνωστός ψυχολόγος. Ασχολούμαστε με τα δόντια τους άπειρες ώρες, μα ελάχιστα εώς καθόλου με το μυαλό τους. Κι όμως! Οι τραυματισμοί που δεχόμαστε στην ψυχή από μικρά παιδιά έως ενήλικες είναι απείρως περισσότεροι από τους σωματικούς τραυματισμούς.

Απόρριψη, μοναξιά, τύψεις, αποτυχίες και μοναξιά. Τα αντιμετωπίζουμε τακτικά αν όχι συχνά. Κι όσο τα αγνοούμε, αυτά χειροτερεύουν μα και επηρρεάζουν τη ζωή μας με δραματικό τρόπο. Ακόμη κι αν γνωρίζουμε ότι υπάρχουν επιστημονικά τρικ με τα οποία αντιμετωπίζουμε τις παραπάνω ψυχικές πληγές, παρ’ όλα αυτά τα αγνοούμε.
«Τί έχεις; Απογοήτευση; Ω ξέχασέ το. Όλα είναι στο μυαλό!» Θα το λέγαμε αυτό σε κάποιον με σπασμένο χέρι; Δεν νομίζω. Ο πρώτος τρόπος ώστε να περιποιηθούμε ένα ψυχολογικό τραύμα είναι να το παραδεχτούμε ότι υπάρχει. Αυτό το συγκεκριμένο τραύμα προκαλεί έναν πόνο, όπως ακριβώς συμβαίνει με τα σωματικά τραύματα. Ε, λοιπόν, πρέπει να δώσουμε σημασία σε αυτό τον πόνο όπως θα δίναμε σε έναν σωματικό. Και θα πρέπει να σταματήσουμε την αντίστοιχη αιμορραγία. Γιατί το μυαλό και τα συναισθήματά μας δεν είναι οι φίλοι που νομίζουμε ότι ήταν πάντα.
Το να σταματήσουμε αυτού του είδους την αιμορραγία, μετά από έναν ψυχολογικό τραυματισμό, θα μπορέσουμε να το κατανοήσουμε με το εξής εκπληκτικό παράδειγμα που μας δίνει ο Winch. Μετά από μια ερωτική απογοήτευση, από μια ερωτική αποτυχία, τί κάνουμε συνήθως; Πικραμένοι όπως είμαστε και ανασφαλείς, κατηγορούμε τον εαυτό μας ότι κάναμε τα τάδε λάθη, ότι είχαμε τις εξής ελλείψεις κλπ. Ουσιαστικά βάζουμε τον εαυτό μας σε μια διαδικασία περαιτέρω αυτοτραυματισμού. Εάν όμως κόβαμε το χέρι μας, θα παίρναμε ένα μαχαίρι να το στρίψουμε πιο βαθειά στην πληγή μας; Όχι φυσικά. Το αντίστοιχο γιατί το κάνουμε σ’ ένα ψυχικό τραύμα; Μα γιατί ακριβώς δεν έχουμε παιδεία συναισθηματικής υγιεινής.
Όπως θα κάναμε σε ένα σωματικό τραύμα, έτσι θα πράξουμε και σε ένα συναισθηματικό. Όταν μία αποτυχία πλήξει την αυτοεκτίμησή μας, το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να τονώσουμε αυτή την χαμηλή αυτοεκτίμηση. «Όχι να την κάνουμε σκόνη» μας λέει ο Winch. Αυτό που θα περιμέναμε από έναν αληθινό φίλο, αυτό και οφείλουμε να δώσουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας.
Ένας ακόμη τρόπος για να προσφέρουμε πρώτες βοήθειες στον πληγωμένο μας εαυτό είναι η παύση της διαδικασίας του μηρυκασμού. Μηρυκασμός είναι όταν επιμένουμε να αναπαράγουμε στο μυαλό μας σκέψεις και εικόνες που μας πλήγωσαν. Ένα διαρκές αναμάσημα.
 Ένας ασφαλής τρόπος ώστε να οδηγηθούμε στην κατάθλιψη, τον αλκοολισμό, τις διατροφικές διαταραχές, ακόμη και σε καρδιακές παθήσεις, είναι αυτή ακριβώς η διαδικασία του μηρυκασμού. Ένας μικρός, ολιγόλεπτος  περισπασμός θετικής σκέψης να διακόπτει κάθε φορά έναν μηρυκασμό είναι μια εκπληκτική πρώτη βοήθεια. Σταδιακά ολόκληρη η αρνητική οπτική θα υποχωρήσει.  
Το κείμενο αυτό δεν μπορεί να τελειώσει παρά μόνο με τον εκπληκτικό επίλογο της πανέμορφης αυτής ομιλίας του Winch, που δεν είναι παρά μια σύνοψη των παραπάνω. Μία σύνοψη των συναισθηματικών πρώτων βοηθειών. Του αόρατου εκείνου κουτιού που θα πρέπει να διατηρούμε με την ίδια ευλάβεια στο σπίτι μας με την οποία διατηρούμε το ορατό.
«Με το να αναλαμβάνεις δράση όταν αισθάνεσαι μόνος, με το να αλλάζεις τις αντιδράσεις σου στην αποτυχία, με το να προστατεύεις την αυτοεκτίμησή σου, με το να πολεμάς τις αρνητικές σκέψεις, όχι απλά θα γιατρέψεις τα ψυχολογικά σου τραύματα, αλλά θα χτίσεις ψυχολογική προσαρμοστικότητα και θα αναπτυχθείς.»
Από τη στιγμή που η σωματική υγιεινή αναπτύχθηκε στα πλαίσια μιας πολιτισμένης κοινωνίας, οι αρρώστιες μειώθηκαν κατά 50%. Φαντάσου έναν κόσμο στον οποίο θα είμαστε εξίσου ψυχολογικά υγιείς. Τώρα σκέψου ότι αυτός ο κόσμος είναι εξίσου εφικτός.
Αναδημοσίευση από mindthetrap
Επίσης...

Πώς να εφαρμόσετε συναισθηματικές πρώτες βοήθειες

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ