Πώς η μύγα έσωσε το ποτάμι

Πριν από πάρα πολλά χρόνια, όταν ο κόσμος ήταν νέος ακόμα, υπήρχε
ένα πανέμορφο ποτάμι με πεντακάθαρα νερά, όπου ζούσαν πολλών ειδών
ψάρια και όπου έρχονταν πολλά ζώα να ξεδιψάσουν.

Ζούσαν όλα ευτυχισμένα και ειρηνικά. Κάποτε όμως μια αγέλη από
τεράστια μπούφαλο άκουσε για το ποτάμι αυτό από έναν ταξιδιώτη και
μετανάστευσε στην κοιλάδα. Ήταν τόσο μεγάλα και τόσα πολλά, που την
πρώτη μέρα που ήπιαν νερό, άρχισε να χαμηλώνει η στάθμη του. Τη δεύτερη
μέρα άρχισε σε μερικά σημεία να φαίνεται η κοίτη.

Τα ψάρια πανικοβλήθηκαν και άρχισαν να ψάχνουν για τα βαθύτερα
σημεία του ποταμιού για να σωθούν. Οι κάστορες κατατρόμαξαν, καθώς τα
σπίτια τους άρχισαν να φαίνονται στεγνά πάνω από το νερό. Όλα τα ζώα
φοβήθηκαν ότι θα πεθάνουν από τη δίψα αν συνεχιζόταν αυτή η κατάσταση.
Κάλεσαν επειγόντως συμβούλιο και εξέτασαν τα δεδομένα. Οι λύκοι
είπαν ότι προσπάθησαν να διώξουν τα μπούφαλο, αλλά τα κέρατά τους τους
εμπόδιζαν να πλησιάζουν. Λίγο-πολύ όλα τα ζώα είχαν προσπαθήσει να
κάνουν κάτι για να διώξουν τον εχθρό, αλλά μόλις βρίσκονταν αντικρύ του
καταλάβαιναν πόσο μάταια ήταν η πάλη.

Τότε παρουσιάστηκαν στο συμβούλιο μερικές μύγες:

— Εμείς θα διώξουμε τα μπούφαλο και θα σώσουμε το ποτάμι, είπαν οι
μύγες, που όμως δεν τις έλεγαν ακόμα οίστρους ή βοϊδόμυγες.

Τα άλλα ζώα έκαναν να γελάσουν με την πρόταση αυτή.
Εδώ
πανίσχυρα ζώα νικήθηκαν και θα μπορούσαν να πετύχουν κάτι αυτές οι
ασήμαντες μύγες; Αλλά δεν γέλασαν γιατί η κατάσταση είχε γίνει πολύ
τραγική και αναγκάστηκαν να δώσουν τη συγκατάθεσή τους για την
τελευταία απόπειρα και ελπίδα.

Μόλις παρουσιάστηκαν τα μπούφαλο στο ποτάμι, οι μύγες τους
όρμησαν κατά σμήνη. Άλλες τσιμπούσαν με μανία στα πόδια και στην κοιλιά,
άλλες στα αυτιά και στη ράχη, οπουδήποτε μπορούσαν και αμέσως άρχιζε να
τρέχει αίμα. Τα μπούφαλο τρελάθηκαν από τον πόνο. Χτυπούσαν τα πόδια
τους με ορμή αλλά οι μύγες δεν ξεκολλούσαν. Κουνούσαν τις ουρές τους αλλά
η ανακούφιση ήταν προσωρινή, γιατί μόλις έδιωχναν τις μύγες από ένα
σημείο, αυτές σε λίγο τσιμπούσαν αλλού.

Τα μπούφαλο αναγκάστηκαν τελικά να παραδεχτούν την ήττα τους. Το
έβαλαν στα πόδια και δεν ξαναγύρισαν στο ποτάμι που έτσι μπόρεσαν να το
σώσουν τα πιο μικρά από τα ζώα, οι μύγες.


(Τσίπουα)

Η Σοφία των Λαών, 111 θαυμάσιες ιστορίες από όλο τον κόσμο

Χρήστος Μαγγούτας

πως η μύγα έσωσε τον ποταμό

ΕΝΑΣ ΜΥΘΟΣ ΤΩΝ ANISHNABE (ANISHINABE)…

Πολλά, πολλά χρόνια πριν, όταν ο κόσμος ήταν ακόμα νέος, υπήρχε ένας όμορφος ποταμός. Στα νερά του ήταν τόσο γλυκά και καθαρά που όλα τα ζώα έρχονταν να πιούν κι εντός του ζούσαν αμέτρητα ψάρια.

Μία γιγάντια άλκη έμαθε για τον ποταμό κι ήρθε κι αυτή να πιεί νερό. Αλλά ήταν τόσο μεγάλη και έπινε τόσο πολύ, που σύντομα η στάθμη του νερού άρχισε να κατεβαίνει όλο και χαμηλότερα.

Οι κάστορες ανησυχούσαν. Το νερό γύρω από τις φωλιές τους εξαφανιζόταν. Σύντομα τα σπίτια τους θα καταστρέφονταν.

Τα μοσχοπόντικα ανησυχούσαν κι αυτά. Τί θα έκαναν έτσι και το νερό χανόταν; Πώς θα επιβίωναν;

Τα ψάρια ανησυχούσαν περισσότερο απ’ όλους. Τα άλλα ζώα μπορούσαν να ζήσουν και στη στεριά αν το νερό του ποταμού στέγνωνε, αλλά αυτά όχι.

Όλα τα ζώα προσπαθούσαν να βρουν έναν τρόπο να διώξουν την άλκη μακρυά από το ποτάμι, αλλά το μέγεθός της ήταν τέτοιο που φοβόντουσαν ακόμα και να προσπαθήσουν. Μέχρι και η αρκούδα τη φοβόταν.

Τελευταία η μύγα είπε πως θα μπορούσε να προσπαθήσει να ξεφορτωθεί την άλκη. Όλα τα ζώα γελούσαν και χλεύαζαν. Μα είναι ποτέ δυνατόν μια τόση δα μυγίτσα να τρομοκρατήσει μία τεράστια άλκη; Η μύγα δεν ανταποκρίθηκε, αλλά την ίδια μέρα – μόλις η άλκη έκανε την εμφάνισή της – ανέλαβε δράση.

Προσγειώθηκε στο μπροστινό πόδι της άλκης, το γράπωσε και δάγκωσε γερά. Η άλκη βροντούσε το πόδι της με δύναμη και με κάθε βρόντο το έδαφος βυθιζόταν και το νερό έτρεχε ορμητικά να γεμίσει κάθε βαθούλωμα. Στη συνέχεια η μύγα άρχισε να πετά γύρω της δαγκώνοντας, δαγκώνοντας και δαγκώνοντας ξανά και ξανά και ξανά, μέχρι που το ζώο το έπιασε παροξυσμός. Ορμούσε δεξιά κι αριστερά γύρω από το ποτάμι, κουνώντας το κεφάλι της, χτυπώντας τα πόδια της, φρουμάζοντας και ξεφυσώντας, αλλά δεν κατάφερνε να ξεφορτωθεί την ενοχλητική μύγα. Στο τέλος, το ‘βαλε στα πόδια να γλιτώσει, μακρυά από τον ποταμό και δεν επέστρεψε ποτέ ξανά.

Η μύγα ήταν πολύ περήφανη για το κατόρθωμά της και φρόντισε να καυχηθεί στα άλλα ζώα: «Και ο πιο μικρός ακόμα μπορεί να πολεμήσει κάποιον δυνατότερό του, αρκεί να ξέρει πως να χρησιμοποιεί το νου του.»

Πηγή: http://www.firstpeople.us/FP-Html-Legends/HowtheFlySavedtheRiver-Anishnabe.html

mythoplasieskiafigiseis

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ