Η απονομή της δικαιοσύνης

Κάποιο πρωί ένας διαρρήκτης πήγε στο σπίτι του καδή, του δικαστή.

— Τι έπαθες και με ξύπνησες τόσο νωρίς; του έβαλε τις φωνές εκείνος.

— Κύριε καδή, η υπόθεση είναι πολύ σημαντική και έχει παραβιαστεί
βάναυσα ο νόμος.

— Λέγε τι έγινε, έκανε ο δικαστής ενώ χασμουριόταν.

— Να, κύριε καδή, καθώς γύριζα κατά τα χαράματα από τη δουλειά,
βλέπω ένα σπίτι που είχαν ξεχάσει ανοιχτό τον φεγγίτη. «Ας πάω να δω τι
τρέχει και τον άφησαν ανοιχτό, μήπως χρειάζονται βοήθεια», είπα στον εαυτό
μου. Ανεβαίνω λοιπόν στη σκεπή και χώνομαι στον φεγγίτη. Καθώς όμως πάω
να πατήσω σε ένα ξύλινο σκαλάκι, αυτό σπάζει και πέφτω στο πάτωμα από
τρία μέτρα ύψος. Στραμπούλιξα το πόδι μου και λίγο ακόμα και θα
σκοτωνόμουν, κύριε καδή.

— Να φέρετε αμέσως εδώ τον ιδιοκτήτη του σπιτιού, διέταξε ο καδής
τους χωροφύλακες. Σε λίγο αυτοί τον έφεραν με περασμένες χειροπέδες.

— Καλά, δεν ντρέπεσαι; του έβαλε τις φωνές ο δικαστής. Να μη
συντηρείς σωστά το σπίτι σου και να κινδυνεύουν να υποστούν σωματικές
βλάβες αθώοι πολίτες;

— Τι φταίω εγώ, κύριε καδή; Ο ξυλουργός φταίει που δεν έβαλε γερά
ξύλα.

— Να προσαχθεί ο ξυλουργός ενώπιον του δικαστηρίου αμέσως,
διέταξε ο δικαστής.

Σε λίγο οι χωροφύλακες έφεραν δεμένο τον ξυλουργό.


— Κύριε καδή, για να σας πω την αλήθεια τη μέρα εκείνη δεν έκανα
σωστή δουλειά γιατί είχα τρομερό κοιλόπονο από μια χαλασμένη τυρόπιτα
που είχα πάρει από τον φούρναρη.

Σε λίγο οι αστυνομικοί φέρνουν με χειροπέδες και τον φούρναρη.

— Αχ, κύριε καδή, καθώς ζύμωνα τις τυρόπιτες μπαίνει στο μαγαζί μια
όμορφη χανούμισσα με ένα τόσο ωραίο και προκλητικό φουστάνι που
φαίνεται τα ‘χασα και αντί για τυρί θα έριξα κάτι άλλο.

— Φέρτε εδώ τη χανούμισσα, φώναξε ο δικαστής.

— Τι φταίω εγώ, καλέ κύριε καδή μου; έκανε εκείνη όταν την έφεραν
στο δικαστήριο, που ο μόδιστρος έφτιαξε ένα τέτοιο φουστάνι που προκαλεί
τους άντρες;

Οι χωροφύλακες έφεραν και τον μόδιστρο, αλλά αυτός ήταν μουγκός
και δεν μπόρεσε να ρίξει σε άλλον την ευθύνη.

— Να τον κρεμάσετε, έδωσε εντολή ο καδής. Αυτός φταίει για την τόση
αναστάτωση που δημιουργήθηκε στην πόλη μας και που λίγο έλειψε να
κοστίσει τη ζωή ενός συμπολίτη μας. Η δικαιοσύνη πρέπει να απονεμηθεί.

Σε λίγο οι χωροφύλακες ξαναμπήκαν στο σπίτι του δικαστή.

— Συγγνώμη, κύριε καδή, αλλά ο μόδιστρος είναι πολύ ψηλός για την
κρεμάλα, τα πόδια του ακουμπάνε στο χώμα και δεν μπορούμε να τον
κρεμάσουμε.

Ο δικαστής τους έβαλε τις φωνές:

— Να βρείτε έναν πιο κοντό μόδιστρο και να τον κρεμάσετε στη θέση
του. Δεν είπαμε ότι η δικαιοσύνη πρέπει να απονεμηθεί;


(Τουρκία)

Η Σοφία των Λαών, 111 θαυμάσιες ιστορίες από όλο τον κόσμο 

Χρήστος Μαγγούτας

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ