Ο Διόδωρος Σικελιώτης έζησε μεταξύ του 90-30 π.χ και ήταν ΄Ελληνας ιστορικός και συγγραφέας. Το παρακάτω απόσπασμα είναι ακριβής μετάφραση από τις παραγράφους 83-89 του πρώτου τόμου της πολύτομης και πολύτιμης Ιστορικής βιβλιοθήκης του, και περιέχει σημαντικές και διαφωτιστικές πληροφορίες για την σχέση των ζώων και των ανθρώπων στην αρχαία Αίγυπτο.΄Απολαύστε την αφήγηση και ταξιδέψτε σε μιά εποχή που τα ζώα λατρεύονταν σαν θεοί.
83. Εκείνο που συμβαίνει με τα ιερά ζώα στην Αίγυπτο είναι λογικό να φαίνεται σε πολλούς παράδοξο και άξιο να ερευνηθεί. Οι Αιγύπτιοι σέβονται σε βαθμό υπερβολής μερικά ζώα, όχι μόνο ζωντανά αλλά και πεθαμένα. Σέβονται γάτες, ιχνεύμονες ( παρασιτικό έντομο) , σκύλους , γεράκια , κάτι πουλιά που ονομάζουν ίβεις, καθώς επίσης λύκους, κροκοδείλους και πολλά άλλα τέτοια, πράγμα τις αιτίες του οποίου θα επιχειρήσουμε να παρουσιάσουμε, αφού πρώτα αναφερθούμε επί τροχάδην στα ίδια τα ζώα.
Πρώτα απ΄όλα, για κάθε είδος ζώου που λατρεύουν έχει αφιερωθεί περιοχή που αποφέρει έσοδα ικανά για τη φροντίδα και τη διατροφή του.Ευχόμενοι σε μερικούς θεούς οι Αιγύπτιοι υπέρ των παιδιών τους που γλίτωσαν από αρρώστια, ξυρίζουν τα μαλλιά τους , τα ζυγίζουν με ασήμι ή χρυσάφι και προσφέρουν το αντίτιμο σ΄εκείνους που φροντίζουν τα εν λόγω ζώα. Εκείνοι για τα γεράκια κόβουν κρέας, τα καλούν φωνάζοντας δυνατά και τους το ρίχνουν στον αέρα έως ότου το αρπάξουν, στις γάτες και στους ιχνεύμονες τρίβουν ψωμί μέσα σε γάλα και τους σφυρίζουν να το φάνε, ή κόβουν ψάρια από τον Νείλο σε κομμάτια και τους τα δίνουν ωμά. Το ίδιο και σε όλα τα υπόλοιπα ζώα φροντίζουν να τους δίνουν την αντίστοιχη τροφή. ΄Οσο για τις δουλειές που απαιτεί η φροντίδα τόσων ζώων δεν τις αποφεύγουν και δεν θεωρούν ότι αν τους δει ο λαός θα γίνουν καταγέλαστοι, αντίθετα νιώθουν περήφανοι ως να αποδίδουν τις μεγαλύτερες τιμές στους θεούς και περιέρχονται με ειδικά σύμβολα πόλεις και χωριά. Επειδή φαίνεται από μακριά ποιο ζώο φροντίζουν , όσοι τους συναντούν τους προσκυνούν και τους τιμούν.
Όταν πεθάνει κάποιο από τα εν λόγω ζώα, το σαβανώνουν με λινό και χτυπώντας τα στήθη και θρηνώντας το πηγαίνουν στους βαλσαμωτές. Εκείνοι αφού περιποιηθούν το σώμα του με λάδι κέδρου και άλλα υλικά που δίνουν ευωδιά και εγγυώνται μακροχρόνια διαφύλαξη του σώματος, το θάβουν σε ιερό τάφο. ΄Οποιος σκοτώσει τέτοιο ζώο εκουσίως τον τιμωρούν με θάνατο, εκτός αν σκοτώσει γάτα ή ίβι, οπότε, είτε το έκανε εκούσια είτε κατά λάθος, θανατώνεται οπωσδήποτε. Ο κόσμος τρέχει κατά πάνω του με άγριες διαθέσεις, τον βασανίζει ανελέητα και συχνά τον σκοτώνει χωρίς δίκη.
Από τον φόβο τούτων ακριβώς των συνεπειών, όσοι δουν ψόφιο κάποιο απ΄αυτά τα ζώα φεύγουν μακριά θρηνώντας δυνατά και διαμαρτύρονται ότι το βρήκανε πεθαμένο. Τόσο συνυφασμένη είναι με την ψυχή του κόσμου η δεισιδαιμονία γι΄αυτά τα πλάσματα και τόσο αμετάβλητη παραμένει η στάση του απέναντί τους, ώστε την εποχή που ο βασιλιάς Πτολεμαίος δεν προσαγορευόταν ακόμη «φίλος» από τους Ρωμαίους, τότε που ο κόσμος έκανε τα πάντα για να περνάνε καλά όσοι είχαν έλθει από την Ιταλία και πρόσεχε να μη δώσει καμιά αφορμή για παράπονα ή πόλεμο, ένας Ρωμαίος σκότωσε μια γάτα, μαζεύτηκε ο κόσμος στο σπίτι του δράστη και μήτε οι άρχοντες που έστειλε ο βασιλιάς για να τους αποτρέψει , μήτε ο φόβος που είχαν όλοι για τη Ρώμη, στάθηκαν ικανά να αποφύγει ο άνθρωπος την τιμωρία, παρά το ότι το είχε κάνει κατά λάθος. Ετούτο δεν το αναφέρουμε επειδή το ακούσαμε, αλλά το είδαμε με τα μάτια μας κατά την επίσκεψή μας στην Αίγυπτο.
 |
(© Μουσείο του Μπρούκλιν)
Αυτό το χάλκινο φέρετρο που χρονολογείται μεταξύ 664 και 30 π.Χ. απεικονίζει μια Ίβη, το πιο κοινό είδος του ζώου μουμιοποιημένου ζώου στην αρχαία Αίγυπτο.(absurdum.gr) |
84.΄Αν τούτα φάνηκαν απίστευτα και παραμύθια σε πολλούς, πιο εξωφρενικά ακόμη θα τους φανούν όσα πρόκειται να ειπωθούν. Κάποτε που στην Αίγυπτο έπεσε πείνα, πολλοί , λένε, Αιγύπτιοι έφαγαν , μέσα στις στερήσεις τους, ο ένας τον άλλο, κανένας όμως δεν ακούστηκε να άγγιξε ποτέ ιερό ζώο. Αν τώρα τύχει και βρεθεί σκυλί πεθαμένο σε σπίτι, όσοι ζουν στο σπίτι, ξυρίζουν όλο τους το σώμα και κρατάνε πένθος, και το πιο καταπληκτικό, αν τύχει στο σπίτι που ξεψύχησε το ζωντανό να υπάρχει κρασί ή στάρι ή οτιδήποτε αναγκαίο για τη ζωή , δεν το χρησιμοποιούν σε καμιά περίπτωση. Αν πάλι τύχει να έχουν εκστρατεύσει σε άλλη χώρα, εξαγοράζουν τις γάτες και τα γεράκια και τα φέρνουν στην Αίγυπτο κι αυτό το κάνουν ακόμη κι αν τους τελειώνουν τα εφόδια. ΄Οσα συνδέονται με τις τελετές προς τιμήν του ΄Απι στη Μέμφιδα, του Μνεύι στην Ηλιούπολη και του τράγου στη Μένδη, καθώς και του κροκόδειλου στη λίμνη του Μοίριδος αλλά και του λιονταριού που εκτρέφουν στη λεγόμενη Λεοντόπολη και πολλά άλλα παρόμοια, είναι εύκολο να τα διηγηθώ αλλά πολύ δύσκολο να τα πιστέψει όποιος δεν τα έχει δει. Γιατί όλα τούτα τρέφονται μέσα σε ιερούς περιβόλους και τα φροντίζουν πολλοί εξέχοντες άνθρωποι προσφέροντάς τους τις ακριβότερες τροφές σιμιγδάλι ή πληγούρι βρασμένο σε γάλα και γλυκίσματα κάθε είδους καμωμένα με μέλι και κρέας χήνας, που το βράζουν ή το ψήνουν , και μ΄αυτά τα θρέφουν συνεχώς.
Για τα σαρκοφάγα ζώα πιάνουνε πουλιά και τους προσφέρουν και δείχνουν γενικά μεγάλη φροντίδα στο να είναι εκλεκτή η τροφή. Δεν παραλείπουν να τους κάνουν λουτρά χλιαρά, να τα αλείφουν με τα καλύτερα αρώματα και να τα θυμιατίζουν με ποικίλες ευωδίες, παρέχοντάς τους επίσης τα πολυτελέστερα στρωσίδια που τα στολίζουν με πολυτέλεια και φροντίζουν σχολαστικά το ζευγάρωμά τους, σύμφωνα με τη φύση του καθενός γι΄αυτό το λόγο, μαζί τους συντηρούν και τα ωραιότερα θηλυκά του ιδίου είδους, τα οποία ονομάζουν παλλακίδες , και τα περιποιούνται με μεγάλες δαπάνες και υπηρεσίες.
Αν πεθάνει κάποιο από τα ζώα, πενθούνε σαν να χάσανε αγαπημένο παιδί και δεν το θάβουν σύμφωνα με την οικονομική τους δυνατότητα, αλλά ξοδεύουν πολύ περισσότερα απ΄όσο αντέχει η περιουσία τους. Μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου , για παράδειγμα, μόλις είχε παραλάβει την Αίγυπτο ο Πτολεμαίος του Λάγου, έτυχε να πεθάνει στη Μέμφιδα ο ΄Απις από γηρατειά. Εκείνος που είχε την επιμέλεια του ζώου δεν ξόδεψε για την κηδεία μόνον ολόκληρο το αρκετά μεγάλο ποσό της χορηγίας που είχε διατεθεί για τη συντήρησή του, αλλά δανείστηκε και πενήντα ασημένια τάλαντα από τον Πτολεμαίο. Ακόμα και σήμερα μερικοί που συντηρούν τούτα τα ζώα , έχουν δαπανήσει για την τροφή τους όχι λιγότερα από εκατό τάλαντα.
85. Στα παραπάνω πρέπει να προστεθούν και όσα υπολείπονται σχετικά με τις τελετές για τον ιερό ταύρο τον ονομαζόμενο ΄Απι. ΄Όταν, λοιπόν, πεθάνει και θαφτεί με μεγαλοπρέπεια , οι εντεταλμένοι ιερείς αναζητούν ένα μοσχάρι με χαρακτηριστικά παραπλήσια του απελθόντος. ΄Οταν βρεθεί, σταματάει το πένθος και οι αρμόδιοι ιερείς οδηγούν το μοσχάρι πρώτα στη Νειλόπολη, όπου το τρέφουν επί σαράντα μέρες, έπειτα το βάζουν σε πολυτελή θαλαμηγό που φέρει επιχρυσωμένη καμπίνα και το ανεβάζουν σαν θεό στη Μέμφιδα, στο τέμενος του Ηφαίστου. Τις προηγούμενες σαράντα ημέρες το βλέπουν μόνο γυναίκες, που στέκονται αντίκρυ του και του δείχνουν, σηκώνοντας τα ρούχα τους, τα γεννητικά τους όργανα, ενώ όλο τον υπόλοιπο καιρό τους είναι απαγορευμένο να εμαφνίζονται σ΄ετούτο το θεό. Αιτία για τη λατρεία τούτου του μοσχαριού σύμφωνα με μερικούς είναι ότι πεθαίνοντας ο ΄Οσιρις, η ψυχή του μπήκε σ΄αυτό τον ταύρο και μέχρι σήμερα περνάει στα επόμενα ζώα με τον ίδιο τρόπο. Άλλοι, πάλι, υποστηρίζουν ότι όταν σκοτώθηκε ο ΄Οσιρις από τον Τυφώνα, η ΄Ισις μάζεψε τα μέλη του και τα έβαλε μέσα σε ξύλινη αγελάδα, τυλιγμένη με ύφασμα, από την ονομασία του οποίου ονομάστηκε Βούσιρις και η πόλη. Υπάρχουν και πολλές ακόμη ιστορίες για τον ΄Απι , αλλά θα πήγαινε πολύ να τις αναφέραμε όλες.
86.Με όλες ετούτες τις τελετουργίες , τις θαυμαστές και απίστευτες, προς τα ζώα που λατρεύουν , οι Αιγύπτιοι δημιουργούν μεγάλες δυσκολίες σ΄όσους αναζητούν τις αιτίες τους. Από τη μια οι ιερείς είναι εντελώς δογματικοί ως προς το απόρρητο περί αυτών, για το οποίο μιλήσαμε κατά την περιγραφή της θεολογίας τους, κι΄από την άλλη η πλειοψηφία των Αιγυπτίων αναφέρει τρεις αιτίες, από τις οποίες η πρώτη είναι τελείως μυθώδης και θυμίζει ακριβώς αρχαϊκή απλοϊκότητα.Λένε , λοιπόν, πως οι πρώτοι πρώτοι θεοί ήταν λίγοι και δεν μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα με το πλήθος και την ανομία των γηγενών ανθρώπων, γι΄αυτό πήραν τη μορφή κάποιων ζώων κι έτσι γλίτωσαν από την ωμότητα και τη βία τους. Αργότερα , όταν επικράτησαν στον κόσμο και κάνοντας χάρη σ΄εκείνα που τους είχαν γλιτώσει τότε στην αρχή, αναγόρευσαν ιερά τα είδη με τα οποία είχαν αφομοιωθεί και υπέδειξαν στους ανθρώπους να τα διατρέφουν με πολυτέλεια, όσο ζουν, και να τα θάβουν, όταν πεθαίνουν.
Δεύτερη αιτία αναφέρουν ότι παλαιά οι Αιγύπτιοι, επειδή υπήρχε αταξία στα στρατόπεδά τους κι είχαν χάσει πολλές μάχες από τους γείτονες, επινόησαν να έχει κάθε τάγμα τα σύμβολά του. Λένε λοιπόν ότι κατασκεύασαν ομοιώματα των ζώων που τιμούν σήμερα, τα έμπηξαν σε κοντάρια και τα έφεραν οι αρχηγοί τους, και μ΄αυτό τον τρόπο ήξεραν σε ποια μονάδα ανήκε ο καθένας. Επειδή τούτη η ευταξία συνέβαλε πάρα πολύ στη νίκη, θεώρησαν πως τα ζώα ήταν η αιτία της σωτηρίας τους. Θέλοντας οι άνθρωποι να τους δείξουν την ευγνωμοσύνη τους καθιέρωσαν τη συνήθεια να μην σκοτώνουν κανένα από τα ζώα, το ομοίωμα του οποίου είχαν χρησιμοποιήσει, αλλά να τα σέβονται και να τους αποδίδουν τη φροντίδα και την τιμή που αναφέραμε.
Μερικοί λένε επίσης ότι όσον καιρό η ΄Ισις αναζητούσε τον ΄Οσιρι, πήγαιναν μπροστά της σκυλιά διώχνοντας τα αγρίμια και τους διαβάτες και βοηθώντας στην έρευνά της, επειδή την αγαπούσαν, γαβγίζοντας γι΄αυτό και στην γιορτή της ΄Ισιδος προπορεύονται της πομπής σκυλιά, θέλοντας εκείνοι που καθιέρωσαν το έθιμο να δείξουν την παλαιά ευεργεσία του ζώου.
Η γάτα είναι χρήσιμη για την ασπίδα, που το δάγκωμά της είναι θανατηφόρο, και για τα υπόλοιπα ερπετά που δαγκώνουν, ενώ ο ιχνεύμονας παρακολουθεί πού αφήνουν οι κροκόδειλοι τα αβγά τους και τα συντρίβει, πράγμα που κάνει με επιμέλεια και ζήλο χωρίς δικό του όφελος. ΄Αν κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε, το ποτάμι θα ήταν άβατο από το πληθος των κροκοδείλων που θα γεννιώνταν. Οι κροκόδειλοι καταστρέφονται από το εν λόγω ζώο με παράδοξη και εντελώς απίστευτη μέθοδο.
Οι ιχνεύμονες κυλιούνται στη λάσπη κι όταν οι κροκόδειλοι κοιμούνται στην ξηρά με το στόμα ανοιχτό, πηδούν μέσα και χώνονται στο σώμα τους. Έπειτα τρυπάνε με ταχύτητα την κοιλιά τους τρώγοντάς τη κι οι ίδιοι βγαίνουν σώοι, ενώ τα θύματά τους ψοφάνε αμέσως. Από τα πουλιά η ίβις είναι χρήσιμη επειδή καταστρέφει φίδια, ακρίδες και κάμπιες , ενώ το γεράκι σκοτώνει σκορπιούς, κεραστές και τα μικρά ζώα που το τσίμπημά τους είναι θανατηφόρο για τους ανθρώπους.
Μερικοί λένε επίσης πως τούτο το ζώο τιμάται, επειδή οι μάντεις χρησιμοποιούν ως οιωνούς τα γεράκια και προλέγουν τα μέλλοντα στους Αιγυπτίους. ΄Αλλοι υποστηρίζουν πως στα αρχαία χρόνια ένα γεράκι έφερε στους ιερείς στις Θήβες βιβλίο δεμένο με πορφυρή κορδέλα, που είχε γραπτές οδηγίες για τη λατρεία και τις τιμές προς τους θεούς. Γι΄αυτό και οι ιερογραμματείς φοράνε στο κεφάλι πορφυρή κορδέλα και φτερό γερακιού. ΄Οσο για τον αετό οι Θηβαίοι τον τιμούν, επειδή θεωρείται ζώο βασιλικό, αντάξιο του Δία.
Λένε επίσης πως οι Πάνες και οι Σάτυροι για την ίδια αιτία τιμώνται από τους ανθρώπους γι΄αυτό και οι περισσότεροι αφιερώνουν προς τιμήν τους αγάλματα στα ιερά με ορθωμένο τον φαλλό, που να μοιάζει με του τράγου. Επειδή κατά την παράδοση τούτο το ζώο έχει τη μεγαλύτερη σεξουαλική δραστηριότητα κατά συνέπεια, με τούτη την απεικόνιση τους ευχαριστούν για την δική τους πολυτεκνία. ΄Οσο για τους ιερούς ταύρους, εννοώ τον ΄Απι και τον Μνεύι, τιμούνται όπως οι θεοί, καθώς όρισε ο ΄Οσιρις , τόσο για τη χρησιμότητά τους στη γεωργία όσο και γιατί, με τον κόπο τούτων των ζώων, παραδόθηκε στις επόμενες γενιές η δόξα εκείνων που πρώτοι ανακάλυψαν τους καρπούς της γης, και διατηρήθηκε στον αιώνα τον άπαντα.
Μόνο τα κοκκινότριχα βόδια επιτρέπεται να θυσιάζουν, επειδή πιστεύουν πως αυτό το χρώμα είχε ο Τυφώνας που σκότωσε τον ΄Οσιρι και τιμωρήθηκε από την ΄Ισιδα για τον φόνο του άντρα της. Λένε ότι παλαιά οι βασιλιάδες θυσίαζαν στον τάφο του ΄Οσιρι και τους ανθρώπους που είχαν ίδια χρώματα με τον Τυφώνα. Κι ανάμεσα στους Αιγυπτίους είναι λίγοι οι κοκκινοτρίχηδες ενώ στους ξένους είναι οι περισσότεροι , πράγμα που ενίσχυσε τον μύθο ανάμεσα στους ΄Ελληνες ότι ο Βούσιρις σκότωνε τους ξένους, αν και Βούσιρις δεν λεγόταν κάποιος βασιλιάς αλλά στην τοπική γλώσσα ο τάφος του ΄Οσιρι.
΄Οσο για τους λύκους λένε πως τους τιμούν, επειδή μοιάζουν με τα σκυλιά κι επειδή λίγο διαφέρουν στη φύση τούτα τα ζώα, μπορούν να ζευγαρώνουν μεταξύ τους και να δίνουν απογόνους. Οι Αιγύπτιοι έχουν και μια άλλη, πιο μυθική εκδοχή που εξηγεί γιατί τιμούν τούτο το ζώο. Λένε , λοιπόν, ότι παλαιά, όταν η ΄Ισιδα με τον γιό της τον Ώρο επρόκειτο να πολεμήσει με τον Τυφώνα, ήρθε βοηθός στη γυναίκα και το παιδί του από τον ΄Αδη ο ίδιος ο ΄Οσιρις με μορφή λύκου, έτσι, με τον θάνατο του Τυφώνα, οι νικητές υπέδειξαν να τιμάται το ζώο που μόλις εμφανίστηκε ακολούθησε η νίκη. ΄Αλλοι πάλι λένε πως κάποτε που εκστράτευσαν εναντίον της Αιγύπτου οι Αιθίοπες, μαζεύτηκαν πολυπληθείς αγέλες λύκων και έδιωξαν τους εισβολείς από τη χώρα, πέρα από την πόλη που ονομάζεται Ελεφαντίνη. Γι΄αυτό κι εκείνος ο νομός ονομάστηκε Λυκοπολίτης και τα εν λόγω ζώα κέρδισαν τις τιμές.
89.Απομένει να μιλήσουμε για τη θεοποίηση των κροκοδείλων, για την οποία απορούν και οι περισσότεροι άνθρωποι , πώς, ενώ τούτα τα θηρία είναι ανθρωπόφαγα, ορίστηκε με νόμο να τιμούνται ίσα με τους θεούς ζώα με τόσο θηριώδη φύση. Λένε, λοιπόν, πως η οχύρωση της χώρας δεν οφείλεται μόνο στον ποταμό αλλά κυρίως στους κροκοδείλους που ζουν μέσα του. Έτσι οι ληστές από την Αραβία και τη Λιβύη δεν τολμούσαν να περάσουν τον Νείλο, επειδή φοβούνταν το πλήθος των θηρίων πράγμα που δεν θα γινόταν ποτέ, αν καταδίωκαν τούτα τα ζώα και τα αφάνιζαν όσοι ψαρεύουν με δίχτυα.
Υπάρχει και άλλη ιστορία για τούτα τα θηρία. Λένε μερικοί πως ένας από τους αρχαίους βασιλιάδες, ο λεγόμενος Μηνάς, καταδιώχτηκε από τα σκυλιά του και κατέφυγε στη λίμνη του Μοίριδος, όπου παραδόξως ένας κροκόδειλος τον πήρε επάνω του και τον έβγαλε στην αντίπερα όχθη. Θέλοντας να εκφράσει την ευγνωμοσύνη στο ζώο που τον έσωσε ίδρυσε πόλη εκεί κοντά και την ονόμασε Πόλη των Κροκοδείλων .Υπέδειξε στους ντόπιους να τιμούν τούτα τα ζώα ως θεούς και τους αφιέρωσε τη λίμνη για να τρέφονται .εκεί έφτιαξε και τον τάφο του, στήνοντας τετράπλευρη πυραμίδα, και οικοδόμησε τον λαβύρινθο που τόσοι θαυμάζουν.
Παρόμοια πράγματα λένε και για τα υπόλοιπα έθιμά τους, αλλά θα ήταν σχοινοτενές αν γράφαμε λεπτομέρειες για το καθένα τους. Ότι διατηρούν τούτα τα έθιμα, ένεκα της ωφέλειας που έχουν για τη ζωή τους είναι φανερό σε όλους από το ότι μερικοί δεν αγγίζουν πολλά είδη τροφής. Μερικοί, για παράδειγμα, δεν δοκιμάζουν καν φακές, άλλοι κουκιά κι άλλοι τυρί ή κρεμμύδια ή άλλα τρόφιμα, από τα πολλά που υπάρχουν στην Αίγυπτο, δείχνοντας μ΄αυτό τον τρόπο πως πρέπει να μάθουν να απέχουν από χρήσιμα πράγματα, διότι αν όλοι έτρωγαν απ΄όλα, κανένα βρώσιμο είδος δεν θα επαρκούσε.
Μερικοί επικαλούνται και άλλες αιτίες λέγοντας πως στα χρόνια των αρχαίων βασιλιάδων πολλές φορές ο κόσμος επαναστατούσε και ενωνόταν εναντίον των ηγετών του. Ένας βασιλιάς, λοιπόν, που ήταν πιο συνετός χώρισε τη χώρα σε πολλά μέρη και υπέδειξε στους κατοίκους του κάθε μέρους να σέβονται κάποιο συγκεκριμένο ζώο και να απέχουν από κάποια συγκεκριμένη τροφή, ώστε αφού κάποιοι θα σέβονταν κάτι που οι άλλοι θα καταφρονούσαν, δεν θα ομονοούσαν ποτέ όλοι οι Αιγύπτιοι. Πράγμα που είναι φανερό από τα αποτελέσματα, γιατί όλοι όσοι γειτονεύουν έχουν διαφορές μεταξύ τους που προκαλούνται από τις διαφορές των εθίμων που αναφέραμε.
Γενικά λένε πως οι Αιγύπτιοι , περισσότερο από τους υπόλοιπους ανθρώπους, ευγνωμονούν ό,τι τους ευεργετεί γιατί εκτιμούν, ως μεγάλη βοήθεια στη ζωή την ανταπόδοση της ευεργεσίας, επειδή είναι ολοφάνερο πως όλοι θα έχουν διάθεση να ευεργετήσουν κυρίως εκείνους που βλέπουν ότι θα εκτιμήσουν περισσότερο την ευεργεσία. Για τις ίδιες αιτίες οι Αιγύπτιοι θεωρούν τους βασιλιάδες τους άξιους προσκύνησης και τους θεωρούν στ΄αλήθεια θεούς, γιατί απ΄τη μια πιστεύουν πως δεν απέκτησαν όλην αυτή την εξουσία χωρίς κάποια θεϊκή παρέμβαση κι απ΄την άλλη πως όσοι επιθυμούν και μπορούν τα μέγιστα να ευεργετούν τον κόσμο μετέχουν της θεϊκής φύσης. Αν και είπαμε πάρα πολλά για τα θεοποιημένα ζώα, ωστόσο διευκρινήσαμε κάποια έθιμα των Αιγυπτίων από εκείνα που προκαλούν τον μεγαλύτερο θαυμασμό.
Διόδωρος Σικελιώτης βίβλος α΄
«ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ» εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.