ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ: Η ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΕΡΑΣΜΕΝΕΣ ΖΩΕΣ

Από την γέννηση του Ανθρώπινου πολιτισμού, ο άνθρωπος κουβαλά το ένστικτο της αναζήτησης. Και ένα ερώτημα που αποκαλύπτει την ίδια την φύση της ανθρώπινης ψυχής εμφανίζεται συνεχώς μπροστά του. Είναι πραγματική η έννοια που αποκαλυπτει την Μετενσαρκωση; Υπάρχει ζωή μετά θάνατον; Και Μπορεί η ψυχή να αναγεννηθεί μεταφέροντας αναμνήσεις περασμένων ζωών; Πως προσεγγίζει η Επιστημονική κοινότητα το ζήτημα αυτό

Η Έννοια της Μετενσάρκωσης ενυπάρχει σχεδόν από τις απαρχές του Ανθρώπινου Πολιτισμού, όχι μόνο στην Ανατολική παράδοση αλλά και στην Δυτική Φιλοσοφία. Από τις ημέρες του Σωκράτη και του Πυθαγόρα αυτή η ιδέα των επαναλαμβανόμενων ζωών έχει επιβιώσει σε συγγραφικά έργα των Φιλοσόφων της  Αναγέννησης όπως ο Giordano Bruno και εν τέλει απορροφήθηκε σε ιδεολογίες της Νέας εποχής από τον 19ο Αιώνα όπου και μεταφέρεται ώς και τις ημέρες μας.  Σήμερα οι Επαγγελματίες Φιλόσοφοι αναζητούν σοβαρά το ζήτημα της Μετενσάρκωσης μονάχα περιστασιακά. Σε μία συζήτηση σχετικά με το πρόβλημα της Προσωπικής ταυτότητας ο Derek Parfit ένα τύπο εμπειρικών αποδείξεων που ίσως και να πείθουν για την πραγματικότητα της θεώρησης:

«Ένα είδος απόδειξης ίσως είναι το παρακάτω. Μία γυναίκα από την Ιαπωνία ίσως να υποστηρίζει πως θυμάται μία περασμένη ζωή ως Κέλτης Κυνηγός ή πολεμιστής της εποχής του Χαλκού. Και πάνω σε αυτή την βάση των περασμένων αναμνήσεών της θα μπορούσε να διεξαχθεί ένα είδος έρευνας από τους Αρχαιολόγους. Ίσως επίσης να υποστηρίξει πως κατείχε ένα χάλκινο βραχιόλι που σχηματιζόταν από δύο μαχόμενους δράκους. Και ίσως υποστηρίξει πως θυμάται να θάβει αυτό το βραχιόλι πίσω από ένα συγκεκριμένο μεγάλιθο πριν από την μάχη που της στέρησε τη ζωή. Οι αρχαιολόγοι μπορούν σε αυτό το σημείο να διαπιστώσουν αν όντως υπάρχει το συγκεκριμένο βραχιόλι στο σημείο και αν είναι τουλάχιστον 2.000 ετών. Όλες οι αναμνήσεις της Γυναίκας απο την Ιαπωνία έτσι μπορούν είτε να επιβεβαιωθούν είτε να διαψευστούν»

Μετενσαρκωση: Η ερευνα για τις περασμενες ζωες

Το 1960 ο καταξιωμένος Καναδός Ψυχίατρος Ian Stevenson δημιούργησε ένα νέο πεδίο ανορθόδοξης επιστήμης προσπαθώντας να ανακαλύψει ενδείξεις αλήθειας σε υποθέσεις και παραδοχές Μετενσάρκωσης. Ο Stevenson αποστασιοποιήθηκε από τους προηγούμενους που κατέγραψαν φαινόμενα που καταδείκνυαν Φαινόμενα Μετενσάρκωσης μέσα από την επιστημονική του ιδιότητα και την μεθοδολογία του. Ο Stevenson, που ήταν ενας σεβαστός Καθηγητής της Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, απέρριψε την μέθοδο της ύπνωσης ως διαδικασία για την αποκάλυψη των υποτιθέμενων αναμνήσεων από περασμένες ζωές και αντ΄αυτού ερεύνησε εκατοντάθες από τέτοιες περιπτώσεις Αναμνήσεων Μετενσάρκωσης μέσα από συνεντεύξεις και αντεξετάσεις μαρτύρων και ανθρώπων που είχαν τέτοιου είδους αναμνήσεις.

Τυποκά μία υπόθεση μετενσάρκωσης που ερευνούσε ο Stevenson θα είχε ως εξής : Ένα παιδί ανησυχεί τους γονείς του, υποστηρίζοντας πως είναι κάποιο άλλο άτομο, ένα άτομο που έχει προ πολλού πεθάνει. Τρομάζοντας ακόμη περισσότερο τους γονείς, το παιδί θα απαιτήσει να επανενωθεί με την «πραγματική» του οικογένεια του. Παρά την αποθάρρυνση ( και ενίοτε τις απειλές και την τιμωρία) από τους γονείς, το παιδί εξακολουθεί να παρουσιάζει και να αναγνωρίζει ασυνήθιστες και συγκεκριμένες αναμνήσεις και συμπεριφορές, που εν τέλει χρησιμοποιούνται για να αναγνωρίσουν ένα πραγματικό πρόσωπο που έζησε και απεβίωσε σε μία συχνά μακρινή απόσταση, και για τον οποίο το παιδί ή και οι γονείς δεν γνώριζαν την ύπαρξή του. Ίσως οι πιό απίθανες και δυνατότερες υποθέσεις εμπεριέχουν γενετήσια σημάδια τα οποία σχετίζονται (συνήθως) μυστηριωδώς με θανατηφόρες πληγές  του προσώπου που πέθανε, και που σχεδόν του κόστισε τη ζωή από αφύσικα αίτια όπως ατύχημα, δολοφονία ή Αυτοκτονία.

Προσπαθώντας να ταυτίσει τις λεπτομέρειες στην ερώτηση, σε δεκάδες λεπτομερώς  καταγεγραμμένες περιπτώσεις ο Stevenson κατάφερε να εντοπίσει «περασμένες προσωπικότητες» παρακολουθώντας τους υπαινιγμούς των παιδιών αυτών. Οι περισσότερες έρευνες του Stevenson πραγματοποιήθηκαν στην Ινδία και σε άλλες χώρες όπου η πίστη για την Μετενσαρκωση είναι ευρέως διαδεδομένη και οι άνθρωποι μπορούσαν με μεγαλύτερη ευκολία να αποκαλύψουν τέτοιου είδους πληροφορίες σε αντίθεση με την Δύση.

Ένας απρόσμενος υποστηρικτής της έρευνας του Stevenson ήταν ο μεγάλος Σκεπτικιστής σε σχέση με το απόκοσμο, Carl Sagan. Στην Δημοφιλή επιστημονική έρευνά του : The Demon-Haunted World: Science as a Candle in the Dark ο Sagan παρατήρησε πως αυτό το νέο πεδίο επιστήμης και μελέτης των παιδιών που «μερικές φορές αναφέρουν τις λεπτομέρειες μίας περασμένης ζωής,και που επιβεβαιώνονται οι λεπτομέρειες που κατέγραψαν δίχως να έχουν γνώση για αυτές, κάτι που υποδεικνύει Μετανσαρκωση» αξίζει μεγαλύτερης προσοχής. (Sagan,1995)

Αυτή η τοποθέτηση όμως ήταν η τελευταία που πραγματοποίησε ο Sagan σε σχέση με το ζήτημα της Μετενσάρκωσης. Όμως άλλοι ερευνητές – Όπως ο Ισλανδός Ψυχολόγος Erlendur Haraldsson, Η Καναδή ανθρωπολόγος Antonia Mills, και ο γεννημένος στην Γερμανία Jürgen Keil του Πανεπιστημίου της Tasmania ξεκίνησαν ανεξάρτητα να ερευνούν παρόμοιες υποθέσεις. O Stevenson πέθανε το 2007 αλλά τον διαδέχτηκε στο πανεπιστήμιο της Virginia ο Ψυχίατρος Jim B. Tucker που ειδικεύεται στην έρευνα υποθέσεων Μετανσάρκωσης στην Δύση αυτή τη φορά. Ένας άλλος πρωτοπόρος και επιστημονικά άρτιος ειδικός στα ζητήματα της έρευνας της Μετενσάρκωσης είναι ο ανθρωπολόγος James G. Matlock, που συνεργάζεται στον τομέα της έρευνας με το Parapsychology Foundation.

Μαζί με τις καταγραφές του Stevenson αυτές οι άρτια καταγεγραμμένες υποθέσεις δημοσιεύτηκαν από τους παραπάνω αλλά και άλλους συγγραφείς που σημειώνουν ισχυρές ενδείξεις πραγματικής ύπαρξης υποθέσεων Μετενσάρκωσης Και εμπεριέχουν τα ακόλουθα διαφορετικά αλλά ισχυρά χαρακτηριστικά:

Η συζήτηση για τις αναμνήσεις περασμένων ζωών ξεκινά συνήθως στην ηλικία των 2-5 ετών και παύει στην ηλικία των 5-8 ετών | Ο Αναμνήσεις αυτές αναφέρονται επαναλαμβανόμενα και με έμφαση στα γεγονότα | Οι κοινωνικοί ρόλοι και τα επαγγέλματα που κατείχαν σε περασμένες ζωές χρησιμοποιούνται στο παιχνίδι του παιδιου | Υπάρχει αναφορά του λόγου (Συνήθως Βίαιου) Θανάτου | Εμφάνιση άγνωστων για το παιδί ικανοτήτων (βασική γνώση κάποιας ξένης γλώσσας) όπως και γνωση (ονομάτων, τοποθεσίας, ατόμων κλπ) που δεν είναι δυνατόν να τις γνωρίζει στην παρούσα ζωή | Ασυνήθιστη συμπεριφορά και συνήθειες που παραπέμπουν στην περασμένη προσωπικότητα (Μετενσαρκωση) όπως φοβίες, εμμονές , προτιμήσεις | Εθισμοί (σε πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις) αλκοόλ ή ναρκωτικών ουσιών τις οποίες κατείχε η περασμένη προσωπικότητα | Γενετήσια σημάδια που διαφέρουν σε αιτιολογικά χαρακτηριστικά όπως το μέγεθος, το σχήμα και το χρώμα από τα συμβατικά γενετήσια σημάδια και άλλες σχετικές γενετικές ανωμαλίες που παραπέμπουν σε πληγές που σχετίζονται με τον θάνατο της περασμένης προσωπικότητας.

Ένα πιο πρόσφατο εύρημα της έρευνας αναφέρει πως τα παιδιά που σχετίζονται με σημάδια ένός βίαιο θάνατου της περασμένης προσωπικότητας επιδεικνύουν συμπτώματα μετατραυματικού στρες που δεν απορρέοει από βιογραφικά γεγονότα της τωρινής ζωής αλλά σε συνθήκες ενός ενθυμούμενου περασμένου θανάτου.

Φαίνεται πως η αυξανόμενη εμπειρική έρευνα σε παιδιά που αναφέρουν συμπτώματα περασμένης ζωής μπορούν να προκαλέσουν τρομερούς φόβους καθώς σκάβουν βαθιά και εξερευνούν ένα τρομακτικό υπαρξιακό πρόβλημα. Το ερώτημα περί ζωής μετά τον θάνατο, την ιδιωτικότητα του εαυτού, την ίδια την φύση και τα όρια της γνώσης. Η μελέτη αυτής της παράδοξης σύνδεσης μεταξύ επιστήμης και του υπερφυσικό δίνει σημαντικές απαντήσεις. Δίνει αν μη τι άλλο μία κριτική σύγκριση των πραγματικών γεγονότων και των θεωριών περι ύπαρξης παραδοξοτήτων που διαφορετικά ίσως να μήν είχαμε την δυνατότητα να ερευνήσουμε, έστω και αν η επιστημονική κοινότητα συνηθίζει να δρα και να ερευνά κάτω από προκαταλήψεις . Δεν είναι δύσκολο εξάλλου να κατανοήσουμε πως η διανοητική ελευθερία προχωρά όσο της επιτρέπουν οι πηγές της, ο χρόνος, και οι ευκαιρίες καριέρας που μετατρέπουν τον επιστήμονα σε ένα όργανο που αναγκαστικά οριοθετεί το παράδοξο σε πλαίσια αισχατολογικά και άκρως επιστημονικά για χάριν της προσωπικής αναγνωρισιμότητας.

mindhack

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ