«Ο καιρός που αφιέρωσες στο τριαντάφυλλό σου, είναι που κάνει το τριαντάφυλλο τόσο σημαντικό»- Μικρός Πρίγκιπας, Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ.
Πλέον, είμαι σίγουρη ότι οι άνθρωποι μοιάζουν πιο όμορφοι όταν δεν προσπαθούν να είναι.
Νιώθεις την ομορφιά τους ακόμα και στη φωνή τους στις 3 τα μεσάνυχτα που σηκώνουν το κινητό τους για να ακούσουν τις ηλίθιες, υπαρξιακές σου σκέψεις.
Η αλήθεια είναι, πως ήταν πανέμορφοι από τον παιδικό σταθμό, όταν τους πρωτοείδες να παίζουν με τα παιχνίδια τους και τους έπιασες κουβέντα λέγοντας «θέλεις να γίνουμε φίλοι;».
Έμοιαζαν αψεγάδιαστοι τότε, με το χαχανητό τους στο νηπιαγωγείο όταν ήσουν τιμωρία, επειδή η κυρία σας έλεγε να πείτε λέξεις που αρχίζουν από Κ κι έλεγες «κώλος» και χίλιες δυο «κακές λέξεις» που άκουγες από τις σειρές που έβλεπες όταν κοιμόταν η γιαγιά στην τηλεόραση.
Θυμούνται, και για έναν περίεργο λόγο σε θαυμάζουν που πετούσες τα φυλλάδια που σου έδινε η κυρία στο κάδο, για να πεις στους γονείς σου ότι δεν σας έβαλαν ασκήσεις για να παίξετε το απόγευμα ποδόσφαιρο και κρυφτό στην αυλή του Δημοτικού σχολείου.
Σε υποστήριζαν όταν παίζατε κυνηγητό και μηλάκια επειδή πάντα έχανες, ακόμα και τότε που έκλαιγες, επειδή είχες πιο πολλά Β στους βαθμούς απ’ό,τι περίμενες.
Στο γυμνάσιο, οργάνωναν μαζί σου όλες τις ζαβολιές και κανένας δεν σας υποπτευπόταν επειδή ήσασταν οι καλύτεροι μαθητές, καταδικάζοντας έτσι το αντίστοιχο Α/β/Γ2 ως το χειρότερο τμήμα που πέρασε ποτέ από εκείνο το Γυμνάσιο.
Όταν τους επισκεπτόσουν, παίζατε συνέχεια παιχνίδια στον υπολογιστή, αρχίσατε με εκείνα τα ανθρωπάκια με τα ρόπαλα και τις Sailor moon και αργότερα ανεβήκατε επίπεδο με το lineage2, ακούγοντας συνέχεια το 5 days του Patrick Nuo για γούρι.
Όταν παίρνατε με απόκρυψη στο γυμνάσιο τον Θοδωρή και τον Δημητράκη και τους αφιερώνατε το you can leave your hat on και το «Μήτσο’μ θέλω φράγκα.»
Σε μούντζωναν όταν έδωσες το πρώτο σου φιλί με εκείνον τον Νίκο, γιατί ήξεραν ότι ήταν ύποπτος, όμως και σε στήριξαν αφού αποδείχθηκε μαλάκας.
Στο Λύκειο πάλι, ήταν πάλι δίπλα σου, λύνοντας τις ασκήσεις χημείας και μαθηματικών στην τάξη για να μην γίνεις ρεζίλι στον πίνακα. Ήταν ωραίοι και στο μάθημα των Γαλλικών, όταν διαβάζατε κρυφά τις «50 αποχρώσεις του γκρι»
Γιόρτασαν μαζί σου που κατάφερες να περάσεις στη σχολή που ήθελες. Ακόμη, χαίρονταν περισσότερο από εσένα στις ευτυχισμένες σου στιγμές και σου στάθηκαν στις λύπες σου.
Όταν ψάχνατε το φλερτ σου στα Attica μιλούσαν μαζί σου «Ουγγρικά» για να αποφύγετε τις πωλήτριες που σας πλησίαζαν απειλητικά προσπαθώντας να σου πουλήσουν απλησίαστες μάρκες.
Ξαναφόρεσαν το χαμόγελο στα χείλη σου, όταν οι άλλοι σε πλήγωσαν και καταλήξατε να διακωμωδείτε τα πάντα μαζί γελώντας μέχρι δακρύων.
Την ημέρα που ήρθαν να σε επισκεφτούν τους είπες σοβαρά και δραματικά ότι αποφάσισες να κλείσεις ένα κεφάλαιο. Μετά τα ποτά που σε πότισαν, κατέληξες να εξευτελιστείς στο μαγαζί χορεύοντας και τραγουδώντας το «να γράψεις λάθος» της Θεοδωρίδου. Έμοιαζαν περήφανοι τότε καθώς χειροκροτούσαν- τι κι αν ακόμα δεν έχεις καταλάβει το γιατί.
Είναι όμορφοι ακόμα και όταν δεν σε αφήνουν να κοιμηθείς αρκετά μετά από το ξενύχτι, και σε ξυπνάνε αργά το μεσημέρι για να παραγγείλουν delivery από τον Γύρο της Αριστοτέλους.
Όταν άλλοι, άσχημοι άνθρωποι με την όμορφη μάσκα των «φίλων» σε μαχαίρωναν πισώπλατα, όχι μόνο σου έβγαζαν όσο πιο ανώδυνα μπορούσαν τα μαχαίρια για να κλείσουν οι πληγές σου, αλλά σου τα άφηναν στα χέρια για να αντλήσεις δύναμη.
Θεέ μου, πόσο όμορφοι έμοιαζαν τότε που σου σκούπιζαν τα δάκρυα απώλειας στον χαμό των δικό σου ανθρώπων που έφυγαν από την ζωή και σε βοήθησαν να το διαχειριστείς όπως κανένας άλλος με την στήριξη και την γαλήνη που καθρεφτίζονταν στα μάτια τους!
Οι πραγματικά όμορφοι άνθρωποι σε αποδέχονται και σε αγαπάνε όπως και να είσαι, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας. Αστράφτουν από ομορφιά όταν σε ακούνε να μιλάς ώρες ατελείωτες για τις δημιουργίες που κάνεις, αλλά και για αυτές που άφησες στη μέση χωρίς να δείχνουν ούτε λεπτό ότι τους κουράζεις.
Σε βοηθάνε να βρεις και να αγαπήσεις τον εαυτό σου, όταν χάνεις την πίστη σου σε αυτόν. Πιστεύουν ότι έχεις αποθέματα μαγείας μέσα σου, και στο θυμίζουν κάθε φορά που το ξεχνάς.
Ναι, αλλάζουν όπως όλοι οι άνθρωποι, αλλά δεν σε πειράζει, γιατί έχεις μάθει τόσα χρόνια όλες τις αποχρώσεις τους.
Είναι πανέμορφοι, γιατί σου έχουν δώσει άπειρες στιγμές να θυμάσαι. Επειδή αναγνώρισαν τις ατέλειές σου και δεν σε άφησαν ποτέ, επειδή σου δίνουν άπειρους λόγους να πιστέψεις στον θεσμό της φιλίας και της ανιδιοτελούς αγάπης.
Είναι οι πιο όμορφοι άνθρωποι όταν γελάνε, όταν χορεύουν, όταν κοιμούνται και όταν ονειρεύονται.
Όταν έρχονται σπίτι σου απροσδόκητα και απαιτούν να βγείτε σε όλη την πόλη για να νιώσεις καλύτερα όταν δεν είσαι καλά, όταν σου ανεβάζουν απίστευτα τη διάθεση με μαγικό ραβδί το χαμόγελό τους.
Μα πάνω από όλα, φαίνονται πραγματικά όμορφοι όταν σπάνε μαζί σου κάθε όριο τρέλας για να γίνετε μαζί, όπως τότε που πρωτογνωριστήκατε: Παιδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.