Η αιώνια πάλη με τους φόβους μας… η αιώνια πάλη με τον εαυτό μας…

Κείμενο: Μεγαγιάννη Παναγιώτα

Κοιτάζεις τα φώτα.. τα φώτα που απομακρύνονται και σκέφτεσαι.. τι φταίει άραγε, εγώ φεύγω μακριά από αυτά, ή αυτά απομακρύνονται από εμένα; Κι όσο αυτή η απόσταση μεγαλώνει, τόσο νιώθεις το φόβο της απώλειας να σε κατακλύζει.

Τα φώτα συμβολίζουν κάτι πολύ απλό, κάτι καθημερινό… Tις επιλογές μας. Τα φώτα είναι οι επιλογές μας. Όλα αυτά τα οποία καλούμαστε να βάλουμε σε προτεραιότητα από τα πιο απλά μέχρι τα πιο σύνθετα. Όταν έχουμε πολλές επιλογές δυσκολευόμαστε να πάρουμε απόφαση, κι ο χρόνος περνά, όμως τα πράγματα δεν παραμένουν αμετάβλητα. Είναι όλα αυτά που δεν αποφασίσαμε να κάνουμε στην ώρα τους και ενώ κάποτε φάνταζαν μια λύση, μια προοπτική, πλέον έχουν χαθεί, αποτελούν ένα φως που όλο κι απομακρύνεται από μας.

Από την άλλη υπάρχουν κι επιλογές τις οποίες απορρίπτουμε εμείς. Γιατί; Ίσως γιατί δεν μας κάλυπταν, ίσως γιατί δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή και το χειρότερο… Ίσως γιατί φοβηθήκαμε. Ο φόβος είναι πολύ δυνατό συναίσθημα. Ίσως, θα τολμήσω να πω, «κυρίαρχο συναίσθημα». Έχει τη δυνατότητα να κρύβεται καλά πίσω από άλλα συναισθήματα, να εξαπατά τους ανθρώπους, κάνοντας τους να νομίζουν πως δεν υπάρχει. Κι όμως όσο καλά και να κρύβεται, ότι προσωπείο και να φοράει, είναι εκεί πίσω από κάθε σου επιλογή. Είναι ο φόβος της μοναξιάς, ο φόβος της απόρριψης, ο φόβος της ανεπάρκειας, ο φόβος της αποτυχίας και τέλος ο μεγαλύτερος όλων, ο φόβος να ανακαλύψεις και να αποκρυπτογραφήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Κι αυτό συμβαίνει γιατί ίσως τρομάξεις με αυτό που θα αντικρίσεις, γιατί ίσως μισήσεις τον εαυτό σου όταν ανακαλύψεις τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται και ενεργεί.

Τι σχέση, λοιπόν, μπορεί να έχει ο φόβος με τις επιλογές μας;

Είναι απλό… Οι επιλογές μας είναι όλοι αυτοί οι φόβοι που δεν αντιμετωπίσαμε κατά πρόσωπο, είναι όλα αυτά που θέλαμε και δεν κάναμε, είναι όλα όσα καταπιέσαμε, είναι όλα τα πρέπει που βάλαμε πάνω από τα θέλω. Κι ύστερα ήρθαν κι άλλες επιλογές που αναίρεσαν τις αρχικές γιατί ξαφνικά είδαμε τα εμπόδια μπροστά, είδαμε πως για άλλα φτιαχτήκαμε για άλλα είμαστε γεννημένοι… Είδαμε πως άλλα ζητούσε η ψυχή και άλλα έκανε το σώμα. Ευτυχής λοιπόν, ο άνθρωπος που ζυγίζει τις επιλογές του, που αναζητά την αιτία πίσω από κάθε του σκέψη και που αναζητά μονίμως να βρει τον εαυτό του. Όχι μέσα από λάθος επιλογές, αλλά μέσα από επιλογές που πηγάζουν από την ψυχοσύνθεση του και την ιδιοσυγκρασία του.

animartists

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ