Από το 0 ως το 1…

Γράφει ο Γιάννης Μαντούσης.

«Από το 0 ως το 1 είναι πιο δύσκολο από ότι από το 1 ως το 10». Αυτή ήταν μία από τις αγαπημένες φράσεις του παππού μου, τουλάχιστον από ότι μου έχει μεταφέρει ο πατέρας μου, μια και εγώ η μόνη φορά που είδα τον Γιάννη Μαντούση τον πρεσβύτερο ήταν στην διαδικασία εκταφής του και προφανώς δεν ήταν σε θέση να συζητήσουμε και να το αναλύσουμε.

Ανεξάρτητα όμως από το περιττό πολλές φορές black χιούμορ που με διακατέχει, η φράση αυτή έχει αποτυπωθεί μέσα στο μυαλό μου, αλλά πιστεύω στο μυαλό των περισσότερων ανθρώπων, που ακόμα δεν έχουν μπει στη διαδικασία της επίτευξης των στόχων που στη ζωή τους, υπάρχει κάποια αντίστοιχη φράση με το ίδιο νόημα. 

Οι περισσότεροι άνθρωποι οι οποίοι ξεκινανάνε από το «μηδέν(0)», αν προτιμάτε και χωρίς εισαγωγικά, σκέφτονται ακριβώς αυτό: να μπορέσουν να κάνουν το ξεκίνημα που τόσο επιθυμούν για να μπορέσουν να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους, όποια και αν είναι αυτά. 

Στην Ελλάδα του 2015, με νέο μνημόνιο στο ξεκίνημα, αυτό είναι το πιο κοινό παράπονο των νέων ανθρώπων. Ότι δεν τους δίνεται η ευκαιρία να ξεκινήσουν την πορεία που θα τους οδηγήσει στον προορισμό που οραματίζονται. Κόντρα όμως στη δικαιολογημένα απαισιόδοξη περιρρέουσα ατμόσφαιρα, εγώ θα κάνω αυτό που έμαθα πολύ καλά, αν και όχι πάντα απόλυτα συνειδητά, να κάνω από μικρό παιδί. Να πάω κόντρα στο περιβάλλον μου, και στη συγκεκριμένη περίπτωση να αισιοδοξήσω. 

Πιστεύω ότι στη ζωή κάθε ανθρώπου παρουσιάζονται λίγες στιγμές που του δίνουν δυνατότητα να ξεκολλήσει από την μέχρι τότε ρουτίνα του. Το αν θα τις αντιληφθεί και αρπάξει την ευκαιρία εξαρτάται από την ωριμότητα του. 

Στην περίπτωση που η αντίληψη του λειτουργήσει άμεσα και αποτελεσματικά, θα αρχίσουν τα δύσκολα. Τι νομίζατε, έτσι εύκολο θα ήταν; Αφενός θα πρέπει να εγκαταλείψει μεγάλα κομμάτια της μέχρι πρότινος ζωής του και  αφετέρου ΚΑΝΕΙΣ δεν θα του εγγυάται για την ορθότητα της επιλογής του. Κάπως έτσι το ρίσκο θα του φανεί  βουνό. Θα σκεφτεί μάλιστα ότι μπορεί να καταλήξει σε ακόμα χειρότερες καταστάσεις από αυτές που τώρα βρίσκεται. 

Πρέπει απλά να σκεφτεί λογικά. Να σκεφτεί τη μοναδικότητα της ζωής του, καθώς και την υποχρέωση προς τον εαυτό του, να ζήσει την ζωή του ακριβώς όπως αυτός επιθυμεί, χωρίς εκπτώσεις. Πρέπει να το κάνει και δεν υπάρχει κανένα αντεπιχείρημα που να δικαιολογεί την αδράνεια του.

Και ποια είναι τα επιχειρήματα, υπέρ του να αρπάξει την ευκαιρία και να πλησιάσει στο 1; Το βασικότερο είναι να θέλει μετά να φτάσει στο 2 και έπειτα στο 3 και πάει λέγοντας… Η εξέλιξη με άλλα λόγια. Μια εξέλιξη, όχι επιβαλλόμενη από εξωγενείς παράγοντες, αλλά από αγνούς εσωτερικούς. 

Και σε περίπτωση αποτυχίας; Την απάντηση θα την πάρετε από κάποιον ηλικιωμένο, ο οποίος πιθανότατα θα σας πεί ότι δεν τον τρώνε αυτά που τόλμησε και δεν του βγήκαν, αλλά αυτά που δεν τόλμησε ποτέ… 

“What has now been days, it seems like years
  to stay like this is what I fear
  life ends so fast, so take your chance
  and make it last” 

Chuck Schuldiner 

balaoritoustreet

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ