Απ’τα πρώτα συμπτώματα της κρίσης πανικού είναι δυσκολία στην αναπνοή λεγόμενη δύσπνοια και ταχυκαρδία. Αίσθηση έλλειψης οξυγόνου η οποία οδηγεί στην πιο γρήγορη αναπνοή.
Μούδιασμα γύρω απ’το στόμα (το οποίο είναι αποτέλεσμα υπεροξυγόνωσης) συνοδεύεται με ταχυκαρδία (φόβος ότι συμβαίνει κάτι κακό στο σώμα).
Σε πιο προχωρημένο στάδιο εμφανίζεται μούδιασμα των άκρων πρώτα χεριών, μετά ποδιών. Το τελευταίο στάδιο της κρίσης πανικού είναι η παράλυση των άκρων.
Σε ένα επεισόδιο μπορούν να εμφανιστούν όλα τα συμπτώματα η κάποια απ’αυτά.
Πως κινητοποιείται η κρίση πανικού; Ο φόβος του θανάτου είναι το συναίσθημα το οποίο ενεργοποιεί όλη την αμυντική αντίδραση του νευρικού συστήματος του σώματός μας. Η κρίση πανικού είναι άμυνα απέναντι στα “δυσάρεστα” ερεθίσματα που δεχόμαστε απ’ το εξωτερικό περιβάλλον.
Είτε είναι συγκεκριμένο γεγονός, είτε μια συναισθηματική κατάσταση. Οι αφορμές είναι άπειρες. Ο στόχος όμως ένας. Να μας “κρατήσει” μακριά απ’τον αβάσταχτο πόνο της μοναξιάς. Αυτής της μοναξιάς την οποία έχουμε συνδέσει με τον θάνατο.
Κι εδώ συμβαίνει κάτι το παράλογο..
Ο φόβος του πόνου της μοναξιάς συνοδεύει άτομα που έχουν βιώσει απόρριψη (για πολλούς και διάφορους λόγους) απ’την μάνα στην διάρκεια της εγκυμοσύνης. Ένα βρέφος στην κοιλιά της μάνας βιώνει την απόλυτη μοναξιά και “δημιουργεί” μια άμυνα η οποία θα το “βοηθήσει” να μην νιώθει αυτόν τον πόνο “πάγωμα”. Δεν αντέχω να νιώθω αυτό το πράγμα, αυτή την κατάσταση… Άρα… δεν νιώθω τίποτα.
Αυτή η “απόφαση” καταγράφεται στο νευρικό σύστημα και παρ’όλο που το βρέφος μεγαλώνει και γίνεται ενήλικος άνθρωπος, μόλις συμβαίνει κάτι, το οποίο “ξεπερνά” τις συναισθηματικές αντοχές του, κινητοποιείται αυτόματα το “πάγωμα” κρίση πανικού.
Και για ποίον λόγο προηγουμένως έγραψα “παράλογο”; Επειδή στην προσπάθεια να αποφύγει αυτός ο άνθρωπος τον πόνο της μοναξιάς, “μόνος” του μπαίνει στη κατάσταση μέσα στην οποία βιώνει την μοναξιά.
Η κρίση πανικού στην πραγματικότητα κινητοποιείται μπροστά στην ζωή, όχι μπροστά στο θάνατο. Είναι πιο “εύκολο” να νιώθω μόνο φόβο, απ’το να μπω στην διαδικασία να νιώθω όλα τα άλλα: πόνο, αηδία, θλίψη αλλά και χαρά, αγάπη, ικανοποίηση.
Πως μπορεί κάποιος να αντιμετωπίσει μια κρίση πανικού;
Πρώτον, να κάνει αναπνοές. Αργές και σταθερές… θα ηρεμήσει την ταχυκαρδία
Δεύτερον, να αναπνέει μέσα σε μια χάρτινη σακούλα.. θα μειώσει την ποσότητα του οξυγόνου στο αίμα.
Τρίτον, ένα ποτήρι κρασί θα βοηθήσει να χαλαρώσει το νευρικό σύστημα.
Προσωπικά δεν υποστηρίζω φαρμακευτική αγωγή, η οποία απλά αναστέλλει το νευρικό σύστημα (εκτός εάν οι κρίσεις γίνονται με συμπτώματα παράλυσης και είναι απαραίτητη η παρουσία του πασχόμενου στο περιβάλλον, το οποίο κινητοποιεί τις ίδιες τις κρίσεις πχ. Δουλειά).
Όποιο τρόπο και να βρούμε για να αντιμετωπίσουμε την κρίση πανικού, εάν δεν ασχοληθούμε με την αιτία, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να ξεφύγουμε απ’αυτήν.
Να μάθουμε να αντέχουμε, να νιώθουμε και να μοιραζόμαστε τα συναισθήματα μας με τους άλλους…
Να μάθουμε να απολαμβάνουμε την κάθε μέρα…
Να μάθουμε να βλέπουμε αυτά που έχουμε…
Να μπορέσουμε να μην φοβόμαστε την ζωή…
ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ!
photo grassrootreuter.wordpress.com
LUCYNA FALINSKA
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.