Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ: Η ΝΕΑ ΓΕΝΝΗΣΗ

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015

Η ΝΕΑ ΓΕΝΝΗΣΗ – ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

Η βδομάδα που διανύουμε , το καλοκαίρι που διανύουμε και ιδιαίτερα οι μέρες έως και την Κυριακή είναι το σκηνικό μιας ΝΕΑΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ, μιας γέννησης μιας νέας συλλογικής συνείδησης . Η προηγούμενη που έμαθε από τους προγόνους και ανατράφηκε με ένα συγκεκριμένο τρόπο από την σύσταση του Ελληνικού Κράτους και έως τις μέρες μας τελειώνει, τα παιδιά ενηλικιώθηκαν και ήρθε η ώρα να φύγουν από το πατρογονικό σπίτι. Μια ανατροφή που έφερε πίκρες, πολέμους , σοφίες, μεγαλώματα, ωριμάνσεις. Στη φύση τα αιωνόβια δέντρα κάποια στιγμή πεθαίνουν, τα μικρά ζώα είναι το φαΐ των μεγαλυτέρων, ο Ήλιος πάντα βγαίνει μετά την βροχή, οι τυφώνες ακολουθούν την νηνεμία και τα ηφαίστεια <<χαλάνε>> την ηρεμία και την ομορφιά τροπικών νησιών στην Γη. ΟΛΑ ΕΝ ΣΟΦΙΑ ΕΠΟΙΗΣΕ.

Οι κύκλοι ανοίγουν για να κλείσουν. Κανένα φύλλο δεν παραπονέθηκε που έπεσε στο έδαφος, κανένα πουλί δεν διαμαρτυρήθηκε που του χάλασαν την φωλιά και ποτέ η αληθινή ομορφιά δεν έσβησε από τον πλανήτη. Η Αγάπη του Δημιουργού, της Γαίας που μας υποστηρίζει είναι πάντα εδώ παρούσα στον αέρα που αναπνέουμε.

Τι μας χωρίζει από την αποδοχή ότι πάντα εδώ θα είμαστε πως είναι αναφαίρετο δικαίωμά μας να βιώνουμε την αφθονία του πλανήτη και του Ουρανού, είμαστε παιδιά του Ουρανού και της Γης και σαν τέτοια είμαστε εφοδιασμένοι με τις θεϊκές λύσεις και εμπνεύσεις, όπως και με τα μέσα να τις εφαρμόσουμε.

Η μοναδική Σκιά που μας εμποδίζει είναι η Σκιά του θανάτου, είναι η εξουσία πάνω στο φυσικό και υλικό αποτύπωμα της ύπαρξης μας, είναι η πεποίθηση, αγκίστρωμα, πως αυτό που βλέπουμε θα είναι παντοτινό και πως αν αποδεχτούμε πως δεν είναι τότε ποιοι είμαστε, πού πάμε και τι γυρεύουμε εδώ που βρισκόμαστε.

Η Επικοινωνία με το Θεό, ότι και αν ο καθένας εναποθέτει σε αυτήν την έννοια, είτε έξω του είτε μέσα του είναι η επικοινωνία με το άφθαρτο, με την ενέργεια με το σημείο της τελείας στο μέσο ενός κύκλου που αντανακλά και συσσωρεύει την ύπαρξη μας, είμαστε ένας κόκκος ενέργειας στην αιωνιότητα, σπουδαίοι και αδιάφοροι ταυτόχρονα, και δεν θέλουμε να αποδεχτούμε ούτε το ένα ούτε το άλλο, επειδή φαντάζουν αντιφατικά και όμως αυτή είναι η γοητεία, αυτή είναι η ΖΩΗ.

Όταν ανοίγεις τα μάτια της καρδιάς, όταν κλαις για πρώτη φορά την ώρα που γεννιέσαι έχεις πεθάνει ουσιαστικά γιατί από το άφθαρτο πήγες στο φθαρτό, απέκτησες σώμα και έτσι είναι σίγουρο πως αυτό κάποια στιγμή θα το απωλέσεις, όπως και τα υπάρχοντα που συσσωρεύεις πάνω σε αυτήν την ψευδαίσθηση ότι είσαι το σώμα σου και πως πάση θυσία πρέπει να κρατηθείς σε αυτό.

Όμως η εξέλιξη των ειδών του σύμπαντος ολάκερου σε σπρώχνουν σαν το σπόρο που σπρώχνει επιτακτικά το έδαφος για να βγει, σε εξέλιξη σε άνθισμα σε αγάπη χωρίς φόβο και προϋποθέσεις, σε βίωμα της ζωής χωρίς φόβο και προαπαιτούμενα, σε ανοίγματα και όχι κλεισίματα, δεν προεξοφλεί γραμμάτια η ζωή, δεν δέχεται επιταγές επί πιστώσει και δεν χρεώνει τόκους, είμαστε όλοι ίδιοι όταν την αντικρίζουμε και αυτό φοβούνται αυτοί που δε έχουν κοιταχτεί σε κανένα καθρέφτη να δουν πως είναι όμοιοι με τους άλλους και έτσι τους καταδυναστεύουν.

Όμως η αληθινή αγάπη το ένα και μοναδικό συστατικό της ζωής, προστάζει να αφεθείς στην αγκαλιά της , στην εμπιστοσύνη, στην ολοκληρωτική και με πάθος βίωση της έτσι ώστε να δεις και να συνειδητοποιήσεις το μεγαλείο της ίδιας της Ύπαρξης, αυτή είναι η πηγή κάθε αφθονίας και όχι ο τραπεζικός λογαριασμός.

Από την αστείρευτη πηγή αυτής της πλούσιας και αιώνιας Ύπαρξης , που άλλοι το είπαν Θεό, Αλλάχ, Βούδα, αντλούμε την ενέργεια της Ύπαρξης και αυτή δεν στερεύει αλλά και δεν φυλακίζεται.

Αυτή η συνειδητοποίηση είναι η θεμέλια λίθος των ημερών μας, της ΝΕΑΣ ΓΗΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, είτε την αποδεχτούμε είτε όχι δεν έχει απλά καμία σημασία, διότι είτε πιστεύουμε στην απεραντοσύνη του Σύμπαντος, είτε σηκώνουμε τα μάτια μας στον Ουρανό είτε όχι, αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει.

Η ΝΕΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ γεννήθηκε και αρχίζει να μορφοποιεί τη ΝΕΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ αν θέλουμε να ανοίξουμε τα μάτια και να το δούμε, βλέποντας ταυτόχρονα και το μεγαλείο της ίδιας μας της Ύπαρξης έχει καλώς, αν όχι δεν πειράζει , χρόνος δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει, στο αιώνιο ΤΩΡΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΝΟΧΛΕΙ ΤΗ ΝΙΡΒΑΝΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.