Ο κόσμος είναι δικός σου!

Γράφει η Εύα Χαραλαμποπούλου

Έχετε προσέξει αυτό το πάθος που σιγοκαίει στα μάτια των παιδιών; 

Με όλη τους την αθωότητα, ή μάλλον ακριβώς χάρη στην αθωότητά τους, στο άφθαρτο της νιότης σιγοκαίει μια φλόγα: ο κόσμος είναι δικός σου, άρπαξέ τον, ρούφα τον, στράγγιξέ τον να σου δώσει ό, τι ποθείς!

Έτσι μεγαλώνεις, νιώθοντας θεός, το ακούς και το πιστεύεις, και μετά, αργά, ύπουλα, λες και η μοίρα θέλει να σε παιδέψει, χτυπάει αλύπητα, πρώτα με χαστουκάκια, μετά πέφτουν ξεγυρισμένες σφαλιάρες λες και ειναι νταβατζής από τα «Κόκκινα Φανάρια».

Πέφτεις, σηκώνεσαι, τινάζεις το κεφάλι, ξεφυσάς, η τελευταία ήταν γερή, αλλά συνεχίζεις κάπου μέσα σου και το πιστεύεις, ναι, ο κόσμος σου ανήκει, ακόμη πιστεύεις…

Βαρυγκομάς αλλά συνεχίζεις, κι οι δοκιμασίες δεν έχουν τέλος, σαν πίστα σε παιχνίδι, ανεβαίνεις επίπεδο και προχωράς, και τότε σου ρχεται κι η πιο δυνατή, για να δει η ζωή αν θα συνεχίσεις να ‘σαι το παιχνιδάκι της ή θα σε αφήσει ήσυχο.

Απειλεί τη ζωή σου, την υγεία σου… Κι ουπς, όλος ο κόσμος σου εκεί γκρεμίζεται, δικός σου, ξεδικός σου ο κόσμος σου μόλις έχει ισοπεδωθεί σαν κτίριο μετά από σεισμική δόνηση δέκα ρίχτερ….

Μετά τα σαράντα, αρχίζουν οι αρρώστιες και τα κηδειόσημα, ο κλοιός σφίγγει, φοβάσαι….

Κι εκεί που ένιωθες ημίθεος και πάνω, σε βάζουν στο Κολοσσαίο με μια τίγρη να με το συμπάθειο, που λέγεται εξετάσεις, ύποπτα ευρήματα κλπ, να παλέψεις, να νικήσεις ή να φαγωθείς…

Μια συμμαθήτρια στο πιλάτες μίλησε, τη βάραινε ο φόβος άραγε, ήθελε να το μοιραστεί, ήθελε παρηγοριά , άγνωστο… Καλογυμνασμένη, πεισματάρα, ιδρώνει πλάι μου κι αγωνίζεται σαν το θεριό…

Ο κόσμος είναι δικός σου, κοριτσάρα μου, το ‘δα στα μάτια σου, στη λύσσα σου να νικήσεις, ήθελα να πω, αλλά σιώπησα. 

Αλλά θα το πω αύριο, θα της το πω, για τα μάτια της που λάμπουν, για τη χαρά που μοιραζόμαστε όταν βγάζουμε δύσκολες ασκήσεις, όταν καίμε τους μυς μας και βγάζουμε βογκητά, από το πείσμα να νικήσουμε το σώμα, ναι φιλενάδα, στοιχηματίζω και τα τελευταία μου ευρώ πάνω σου, εσύ θα νικήσεις, γιατί με όλη σου την αγωνία ακόμα μου χαμογελάς, γιατί το πάθος για τη ζωή νικάει  πάντα, γιατί ο νικητής τα παίρνει όλα…

Κι όταν ξεμπερδέψεις με αυτή την ιστορία, θα ‘σαι η νικήτρια της καρδιάς μας, που πάλεψε με το θεριό και το ξάπλωσε κάτω.

Αυτή είναι η τελευταία σου δοκιμασία κοπελιά, μετά παίρνεις το φύλλο αγώνα και κάνεις πάρτι, κι ύστερα θα ξέρεις ότι πλέον δεν θα φοβάσαι τίποτα πια, ξεμπέρδεψες, είσαι ελεύθερη, απλά τώρα μετριέσαι με τη δύναμή σου και τις αντοχές σου, το πιο βαρύ τίμημα της ελευθέρωσης από κάθε τι που σου κόβει τα ποδάρια…. 

Και πραγματικά τότε ο κόσμος θα είναι δικός σου!

balaoritoustreet

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ