Σταμάτα να πατάς την μπανανόφλουδα

Και χάνουμε τη δυνατότητα να ζήσουμε τον παράδεισο. Κάθε μέρα, κάθε βδομάδα, κάθε μήνα, κάθε χρόνο περνάμε από τα ίδια ψυχαναγκαστικά μονοπάτια, λες και έχουμε βάλει στοίχημα. Ένα στοίχημα που έχει ενεργοποιηθεί σιωπηλά και χωρίς να ξέρουμε και το γιατί, για την δική μας εξόντωση.

Το ζητούμενο πιο είναι άραγε ? Τόσες χιλιάδες χρόνια ο κάθε άνθρωπος «παλεύει» για τα ίδια πράγματα, με τον ίδιο τρόπο. Και την ώρα που τα φτάνει, τα αγγίζει, αυτά εξανεμίζονται και χάνονται. Όνειρα που τα φτάνουμε, αλλά δεν τα ζούμε. Μπορεί να τα ζούμε αλλά λήγουν σε χρόνο ρεκόρ.

Κι αφού κάνουμε συνέχεια κύκλους γύρω από τους εαυτούς μας, γύρω από τα ίδια πράγματα με το ίδιο ζητούμενο, γιατί χάσαμε την «μπάλα» πατριώτη ?

Την μπάλα τη χάσαμε και τον παράδεισο τον χάνουμε γιατί συνέχεια πατάμε πάνω σε αυτή την μπανανόφλουδα.

Το καλό της ιστορίας είναι ότι η μπανανόφλουδα δεν είναι μία εξαίρεση στον δρόμο μας. Οπότε να είναι δύσκολο να την αναγνωρίζουμε. Αυτή μας ορίζει, αυτή βρίσκουμε συνέχεια μπροστά μας σε κάθε μας βήμα. Οπότε όλοι μας πάνω σε μπανανόφλουδες πατάμε, κάθε μέρα, κάθε λεπτό. 

Τις μπανανόφλουδες αυτές στο διάβα της ζωής της βάζουμε πότε εμείς σε μας και πότε οι «ισχυροί» του πλανήτη μας.

Αφού είπαμε ότι όλο το γύρω μας απαρτίζεται από μπανανόφλουδες κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, άρα είναι εύκολο να τις ξεχωρίσουμε και να σταματήσουμε να τις πατάμε.

Έχουμε όλοι μας δύο μηχανισμούς αξιολόγησης των πραγμάτων.  Ο ένας είναι το μυαλό μας, η λογική μας, ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα. Όμως το μυαλό μας είναι άρρηκτα δεμένο με τις μπανανόφλουδες και έτσι δεν έχει τη δυνατότητα να τις ξεχωρίσει. Με αποτέλεσμα να τις πατάμε συνέχεια και το κάτω- πέσιμο μας έχει γίνει τόσο πολύ συνήθεια, που δεν το καταλαβαίνουμε. Είμαστε στα πατώματα και νομίζουμε ότι περπατάμε και ότι είμαστε ψηλά. Είμαστε αυτή τη χρονική περίοδο στο κατώτερο στάδιο της πτώσης μας. Μας έχει γίνει όμως τόσο οικείο όλο αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε ψηλά. Οπότε όπως καταλαβαίνουμε ο ένας μας μηχανισμός- μυαλό- λογική μας δεν είναι ο πιο αξιόλογος και αμερόληπτος σύμμαχός μας για την αναγνώριση της μπανανόφλουδας.

Ο άλλος μηχανισμός τώρα, λέγεται ψυχή- καρδιά και σώμα. Το σώμα μας επειδή είναι δεμένο με την αλήθεια, με την ψυχή και τον Θεό, πάντα θα μας δώσει το σήμα του λάθους. Πάντα θα μας κάνει να νιώσουμε ότι μπροστά μας είναι μία ακόμη μπανανόφλουδα. Μέσα σε κάθε έναν από μας κατοικεί ένας σοφός μας σύμμαχος. Όταν αφήσουμε αυτόν τον σοφό μας σύμμαχο να μιλήσει, αμέσως θα καταλάβουμε ότι η ζωή που ζούμε είναι από μόνη της, ολόκληρη μία μπανανόφλουδα. Ότι όλη η ζωή είναι στημένη πάνω σε μία σαπουνόφουσκα.  

Μια σαπουνόφουσκα η οποία έχει αρχίσει και μας δείχνει ότι στηριζόμασταν σε λάθος έννοιες και λάθος «αξίες».  Μεταφέραμε τις αξίες μας από την καρδιά μας στην ύλη και στο υλικό μας υπόβαθρο. Μεταποιήσαμε τις αξίες μας τόσο πολύ, που πια δεν μπορούμε να τις ξεχωρίσουμε. Γεμίσαμε από μπανανόφλουδες για έναν και μοναδικό στόχο, την ευτυχία.

Οπότε αφού ξέρουμε τώρα ότι μόνο ένας μας σύμμαχος είναι δεμένος με την αλήθεια, ας του επιτρέψουμε να γίνει οδηγός μας. Ας του δώσουμε τον φακό για να μπορεί να κάνει εκείνος φόκους- να εστιάζει δηλαδή για να μας δίνει την αλήθεια.

Σε κάθε τι που διαβάζετε, ακούτε, βλέπετε οι δύο αυτοί μηχανισμοί παρεμβαίνουν ταυτόχρονα. Το μυαλό- λογική με την προϋπηρεσία που έχει στο «πατώ και πέφτω» θα μας οδηγήσει σε λάθος επιλογή, δρόμο, απόφαση. Ενώ η ψυχή- καρδιά θα μας δώσει ένα εσωτερικό μήνυμα εκείνη τη στιγμή προφύλαξης.

Η ψυχή- καρδιά ενδεχομένως να μην έχει μία λογική εξήγηση για την άρνηση ή την αποτροπή που θα μας δώσει εσωτερικά, απλώς γιατί δεν συνδέεται με την λογική. Η ψυχή- καρδιά συνδέεται με το Θεϊκό μας κομμάτι και μέσα από αυτό θα μας οδηγήσει στο όχι.

Αν επιλέξουμε να ακούσουμε αυτόν τον σοφό μας οδηγό, τότε μέσα από έναν μαγικό τρόπο, μέσα από τα μάτια της καρδιάς- ψυχής, εμφανίζονται μπροστά μας όλες οι μπανανόφλουδες της ζωής. Ξαφνικά εμφανίζονται όλα τα ψεύτικα στάτους, όλα τα δήθεν καλά ή κακά που μας προσάπτουν με μεγάλη ευκολία οι «ισχυροί» του πλανήτη δήθεν για το καλό μας. 

Δύσκολο δεν είναι τίποτε, αν δεν το ορίσω εγώ να είναι. Η λογική μου θα μου δώσει αυτόν τον τίτλο δύσκολο, για να μην κουνηθώ από τη θέση μου. Άλλωστε το κάτω το έχω μάθει καλά. Αφού ξέρω πως ότι θέλω μπορώ να το κάνω. Μπορώ να ενεργοποιήσω τον σοφό μου δάσκαλο και να αρχίσω σιγά- σιγά να πατώ στα πόδια μου επιτέλους και όχι να είμαι στο πάτωμα που τόσο συνήθισα.

Ήρθα για να γίνω άνθρωπος= Άνω θρώσκω. Άρα τώρα είναι η στιγμή, η ώρα μου να ζήσω γι αυτό που ήρθα. Να στέκομαι όρθιος.

Δωροθέα  

zefira21

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ