Σε ενα κεφάλι γεμάτο φόβους δεν υπάρχει χόρος για όνειρα
Πόσες φορές έχετε έρθει στη δύσκολη θέση, όταν αντιλαμβάνεστε ότι αυτός που σας καθυστέρει στη γραμμή του μετρό μπροστά σας, είναι άτομο με τύφλωση; Όταν έχετε παρκάρει και κλείνετε τη διάβαση του πεζοδρομίου σε ένα αμαξίδιο; Όταν κινητικά ή νοητικά, είστε αρτιμελείς σε αντίθεση με άλλους ανθρώπους που μπορεί να φαινομενικά να τα έχουν όλα, όμως όπως η ζωή αποδεικνύει …κάτι τους ¨λείπει¨;
Τα παραδείγματα είναι πολλά που μπορώ να αναφέρω, όμως είμαι σίγουρος πως το βίντεο, θα σας γεννήσει ακόμα περισσότερα ερωτήματα. Πλούσιος ή φτωχός, μικρός ή μεγάλος, άντρας ή γυναίκα, όλοι είμαστε ίσοι μπροστά στο μυστήριο της ζωής. Ας είμαστε πιο επιεικής με τη ζωή που μας δόθηκε και ας τη γεμίσουμε με ευκαιρίες που αρπάξαμε και όχι με ότι δε μας δόθηκε!
Oι καλές
σχέσεις με συγγενείς, φίλους, συναδέλφους, άλλους ανθρώπους είναι ιδιαίτερα σημαντικές. Eνισχύουν την αυτοεκτίμησή μας και είναι μεγάλο στήριγμα σε δύσκολους καιρούς. Eπίσης, η συμμετοχή σε κάποια εθελοντική υπηρεσία ή ομάδα με κοινά ενδιαφέροντα μπορεί να μας δίνει δύναμη να αντέχουμε.
όταν δεν αισθανόμαστε έρμαιά τους και όταν δεν τις βλέπουμε σαν μόνιμες αλλά παροδικές, που κάποια στιγμή έχουν ένα τέλος. Συνήθως, δεν μπορούμε να αλλάξουμε αυτό που συνέβη, αλλά μπορούμε να επηρεάσουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε και αντιδρούμε σε αυτό. H πεποίθηση ότι ασκούμε κι εμείς επιρροή πάνω στις καταστάσεις της ζωής μας και δεν είμαστε απλώς αθύρματα τις μοίρας είναι βασικό συστατικό της ανθεκτικότητας.
Παρά τον πόνο ή την απώλεια, υπάρχουν επιθυμίες και στόχοι (ανάμεσά τους είναι απαραίτητο κάποιοι να είναι και ρεαλιστικοί) που πρέπει να αναγνωρίζουμε, να «ξεθάβουμε» καμιά φορά και να κάνουμε τακτικά βήματα για να τους πραγματοποιήσουμε.
, «χώνουμε το κεφάλι... στην άμμο» και απελπιζόμαστε. Eίναι πολύ δύσκολο αλλά άκρως απαραίτητο να μπορούμε να ξαναπαίρνουμε ενεργητική στάση, να κάνουμε απολογισμό της κατάστασης και να επικεντρωνόμαστε σε αυτά που εμείς μπορούμε να κάνουμε για να αλλάξουμε τα πράγματα. Oι ανθεκτικοί άνθρωποι παίρνουν τα πράγματα στα χέρια τους και δεν αφήνουν τα συμβάντα να τους παραλύουν.
αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή, αλλά λαμβάνει υπόψη ολόκληρη τη ζωή μας, βοηθάει να σκεφτούμε πότε ξαναβρεθήκαμε σε παρόμοια κατάσταση, πώς ήταν τότε, τι κάναμε και ποια σημασία έχει σήμερα για μας αυτό που συνέβη τότε. Mε αυτό τον τρόπο, η τωρινή δύσκολη κατάσταση παύει
να είναι τόσο απειλητική.
Όσο σημαντικό είναι να ξαναπαίρνουμε ενεργητική στάση και πρωτοβουλία, άλλο τόσο είναι απαραίτητο να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να λυγίζει, να αποτραβιέται για να «πενθήσει», να γκρινιάξει, να σκεφτεί, αλλά και να αντλήσει καινούργια δύναμη.
H κ. Λουίζα Βογιατζή είναι συμβουλευτική ψυχολόγος.
followme1978
ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.