"Βιασμένες" εκλογές, βιασμένοι θεσμοί

Αναμενόμενο το αποτέλεσμα της τρίτης ψηφοφορίας για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Η χώρα οδηγείται - για μία ακόμη φορά τα τελευταία 7 χρόνια - σε πολύ πρόωρες εκλογές. Σε περιόδους κρίσης πολιτικής και οικονομικής, η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες είναι συνήθης σε καθεστώτα όπου η δημοκρατία απλά δε λειτουργεί υποδειγματικά. Αυτή, δε η εύκολη παράκαμψη θεσμών (πρόωρες εκλογές, πολιτικά παιχνίδια πάνω στην εκλογή ΠτΔ, καταστρατήγηση του Συντάγματος κ.ο.κ) συνιστά την πιο χαρακτηριστική εικόνα ενός πολιτικού καθεστώτος που ευρίσκεται σε συνεχή παρακμή.

 Οπωσδήποτε υπάρχουν λόγοι που ο κ. Σαμαράς επέλεξε να εκβιάσει την εκλογή του ΠτΔ και, άρα, και να θέσει επί τάπητος το ενδεχόμενο πρόωρης προσφυγής στις κάλπες. Αυτοί, βέβαια δεν είναι ούτε το... εθνικό συμφέρον, ούτε η ευθύνη (!) που αισθάνεται ο ηγέτης της ΝΔ για τον τόπο! Ποιοι, λοιπόν είναι οι λόγοι που οδηγηθήκαμε, για άλλη μία φορά, σε πρόωρες εκλογές;

Α. Η ανάγκη να προληφθούν ταχύτατες πολιτικές εξελίξεις και σχηματισμοί νέων κομμάτων. Ιδιαίτερα στον ευρύτερο πατριωτικό χώρο, αυτή τη στιγμή δεν διαφαίνεται κανένας πολιτικός φορέας που να μπορεί να τον εκπροσωπήσει σοβαρά. Η Χρυσή Αυγή μοιάζει να βρίσκεται έξω από τη συνήθη της δράση, οι απηνείς διώξεις εναντίον της φαίνεται να την έχουν αποδιοργανώσει, η στάση των ¨μετανοημένων" Μπούκουρα και Αλεξόπουλου απογοήτευσε αρκετούς, ενώ οι αμφιβολίες που υπήρχαν ούτως ή άλλως στους πλέον σοβαρούς πατριώτες για το ποιον των πολιτικών της ιδεών μάλλον έχουν αυξηθεί (κι ας αναγνωρίζουν πολλοί ότι οι κατηγορίες εναντίον της "μπάζουν από παντού" και ότι διώκεται ιδεολογικά περισσότερο παρά κακουργηματικά). Από την άλλη, πολιτικοί φορείς που βρίσκονταν στα σκαριά χάνουν πλέον τη δυνατότητα σύστασης, αφού η προεκλογική περίοδος, ιδιαίτερη σύντομη, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για σοβαρό πολιτικό αγώνα. Τι σημαίνουν τα παραπάνω; Ότι η ΝΔ και ο ίδιος ο κ. Σαμαράς, ακόμα κι αν χάσει τις εκλογές, παραμένει πολιτικό "ατού" στο σχηματισμό της νέας κυβέρνησης. Το πιθανότερο είναι η νέα ετερόκλητη κυβέρνηση να αποτελείται και από στελέχη της ΝΔ, όπως κι από το ΠΑΣΟΚ κι από τους ΑΝ.ΕΛ (κι ας διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ένθεν κακείθεν για τέτοιο ενδεχόμενο), πράγμα το οποίο θα σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει κατ' ουσίαν σοβαρή αντιπολίτευση. 

Β. Η απόσειση της μεγάλης βόμβας των πλειστηριασμών. Μέχρι το τέλος του έτους, η πρώτη κατοικία προστατεύεται από κατασχέσεις, ενώ και οι  τράπεζες διατηρούσαν μια στάση αναμονής σχετικά με το ζήτημα αυτό. Όμως, καμία αναγγελία δεν έχει γίνει για ανανέωση αυτής της προστασίας. Τι σημαίνει αυτό; Ότι με το νέο έτος, οι τράπεζες (και όσα ξένα funds έχουν αγοράσει τις απαιτήσεις αυτών) θα προβούν σε μεγάλης κλίμακας πλειστηριασμούς κατοικιών για ληξιπρόθεσμα δάνεια. Οι κοινωνικές εντάσεις που θα δημιουργηθούν θα είναι άνευ προηγουμένου, ενώ δεν αποκλείεται σε μια πενταετία από σήμερα να μιλάμε για πρωτοφανή αλλαγή στον πολεοδομικό χάρτη της χώρας, αφού πολλές ιδιοκατοικίες θα περιέλθουν στα χέρια χρηματοπιστωτικών κολοσσών (και μάλιστα για μια χούφτα Ευρώ) και μεγάλο ποσοστό Ελλήνων, από μικροϊδιοκτήτες κατοικιών, θα μεταβληθούν σε ενοικιαστές. Τέτοια, πρωτοφανούς μεγέθους, αλλαγή στον τρόπο ζωής και κουλτούρας θα "χωνευτεί" πιο εύκολα με Κεντροαριστερή κυβέρνηση (που, βέβαια θα διαθέτει και τη στήριξη των νεοφιλελέδων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, καθώς και του σοσιαλφιλελεύθερου Ποταμιού). 

Γ. Η αποφυγή χαρακτηρισμού της ΝΔ ως πλήρως αποτυχημένης. Το success story του Σαμαρά, ακόμα και τώρα, παρά τα ξεφτίδια, διατηρείται, χάρη σε μια ρητορική του τύπου "είμαστε πολύ κοντά στην έξοδο από το Μνημόνιο". Αυτό το "πολύ κοντά" όμως δεν μπορεί να κρατήσει ακόμα ένα χρόνο. Έτσι, η προσφυγή στις εκλογές και η αναμενόμενη απώλεια της κυβερνητικής πλειοψηφίας από τη ΝΔ εναποθέτει το πρόβλημα "φεύγουμε ή όχι από το Μνημόνιο" στη νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (η οποία, μη γελιέστε, ούτε θα κουρελιάσει τα Μνημόνια, ούτε καμία αντίστοιχη κίνηση εξόδου από το Ευρώ θα κάνει. Ίσα - ίσα, θα συνεχίσει την πολιτική της ΝΔ, μέχρι - μετά από περίπου δύο χρόνια - να παραδώσει εκ νέου το τιμόνι στους ίδιους και τους ίδιους).

Δ. Η αναγέννηση της ΝΔ ως "αντιμνημονιακού κόμματος" για τις επόμενες εκλογές. Προεκλογικά, το 2012, ο Σαμαράς ασκούσε αντιμνημονιακή πολιτική παρόμοιου περιεχομένου με αυτή που ασκεί σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ και, βέβαια δεν έπραξε ούτε στο ελάχιστο τίποτε από τα περίφημα 18 σημεία που είχε εξαγγείλει. Αντί να σκίσει τα... Μνημόνια, τα εφάρμοσε με περίσισα σπουδή και θέρμη. Μια προσωρινή (γύρω στα δύο χρόνια) κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο θα σβήσει κάθε ψευδαίσθηση για την Αντιμνημονιακή αριστερά και τις νέες σοσιαλιστικές ατραπούς, απαξιώνοντας κάθε Αριστερίζον όραμα νέας Αλλαγής, αλλά και θα επιτρέψει στους νεοφιλελεύθερους της ΝΔ να αναβαπτιστούν ως "αντιμνημονιακοί" (ίσως να βοηθήσει σ' αυτό και η ανάληψη της προεδρίας του κόμματος από άτομο δήθεν προερχόμενο από τον Εθνικιστικό χώρο, όπως ο κ. Βορίδης). 

"Βιασμένες" εκλογές, βιασμένοι πολιτικοί θεσμοί. Στον τόπο που γεννήθηκε η Δημοκρατία, ούτε Δημοκρατία βλέπουμε, ούτε σοβαρότητα πολιτική και οραματικό πολιτκό λόγο συναντάμε! Τι συναντάμε; Ξενόδουλες πολιτικές, αχαρακτήριστους και ανίκανους πολιτικούς ηγέτες, απόλυτη αναξιοκρατία, πλήρης κομματοκρατία, πατρωνίες, βαρωνίες, νεποτισμούς, ακραίο οπορτουνισμό, ιδεολογική τελμάτωση, απαξίωση του πατριωτισμού!

politikiskepsi

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ