[1]
Ζω πολύ κοντά στη «Ζούγκλα της Πόλης», κινούμαι ανάμεσα στις«Ζούγκλες
των Εγώ», αλλά η προτιμητέα βάση μου είναι στην «Άγρια Δύση». Εκεί είναι το σπίτι μου. Ζω δίπλα σε ένα λόφο ο οποίος είναι το ψυχικό σπίτι μου, το βασίλειό μου.
Πολύ κοντά βρίσκεται και η Θάλασσα. Αυτή είναι Βασίλισσα του Εαυτού της και τη σέβομαι πάρα πολύ. Η Γη και το Ύδωρ με έχουν κυριολεκτικά σώσει - ώστε τώρα να είμαι Αληθινά Υγιής και Ζωντανή.
Όπως και το Πυρ, γιατί ως πυρομανής φύση [λόγω στοιχείων ωροσκόπου] στο λόφο και στα βουνά που εξερεύνησα [και ως σπηλαιοεξερευνήτρια] δεν ξέχασα ποτέ «να ανάβω φωτιές και να παραδίνομαι μέσα τους για να εξαγνίζομαι, να μεταστοιχειώνομαι και να εξυψώνομαι…» Εκούσια τις προκάλεσα όλες.
Από όλα τα ερημητήρια του κόσμου αυτός ο λόφος είναι το δικό μου.
Μπορεί να βρεθώ εκεί μουντές Κυριακές του χειμώνα όπου όλοι
βρίσκονται στην παραλία της πόλης για καφέ. Κι όταν όλοι λείπουν
από την παραλία, τότε συνήθως εγώ πηγαίνω εκεί . Αυτό το παιχνίδι μου άρεσε πάντοτε.
Το βράδυ της Ανάστασης όπου όλοι έτρεχαν στις εκκλησιές εγώ έκανα ποδηλατάδα παρέα με 15 σκύλους που τους έκανα φίλους στο λεπτό, όταν πριν κυνηγούσαν αμάξια ουρλιάζοντας μέσα στα σκοτάδια σε απόμερες γειτονιές… Όλα τα «βασίλεια» καλούμαι να τα κάνω οικεία…
Γιορτάζω μέσα στην Εκκλησία της Ψυχής μου το Θεό πάντα. Κι ως γνωστό, για όσο καιρό υπάρχουν ναοί λατρείας, αυτό θα σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν έχει ανάψει το Σπινθήρα του Θεού μέσα του, ώστε να γίνει ο ίδιος το Δισκοπότηρο κι ο Ναός του. Κρίμα.
Ο λόγος που βρίσκομαι σε διάφορα μέρη σε σύντομο χρόνο,
είναι επειδή εκεί για εμένα βρίσκεται εκείνη την ώρα ο Θεός.
Και είμαι μαζί του όπου κι αν με καλεί για να τον συναντήσω…
Βρίσκεται πάντα μέσα μου, αλλά εκεί έξω θέλει να κάνουμε μαζί «συνάψεις»
για την περεταίρω εξέλιξή μου. Όλα αυτά είναι Πυροδότριες Σπίθες για να γράψω ορμέμφυτα αυτά που διαβάζεις τώρα…
Μια ζωή έμπαινα μέσα σε κόσμους για να τους γνωρίσω,
αλλά αν κάποιος έκανε το λάθος να με χαρακτηρίσει από μία παρέα,
μία συναναστροφή, πολύ σύντομα συγχυζόταν μαζί μου γιατί θα με
έβρισκε σύντομα μέσα σε ένα νέο σκηνικό και σενάριο.
Είμαι Εξ-Ερευνήτρια.
Δε θέλω να με αποκωδικοποιήσει κανείς.
Υπήρξα και υπάρχω απρόβλεπτη επειδή αποστρέφομαι
τα Προβλέψιμα Εγρηγορότα.
Αποκαλύπτομαι μόνη μου, όταν θέλω, όπως τώρα.
Και για εσένα το κάνω αυτό τώρα. Θα καταλάβεις.
Ο άνθρωπος ζει τη Ζωή του μέσα στη Δύνη της Συνήθειας.
Τα πάντα αποκωδικοποιούνται με βάση τα κοινά συγκριτικά μέτρα.
Ό,τι δεν αποκωδικοποιείται, σύντομα κωδικοποιείται…
Αυτός ο κώδικας όμως είναι η ταμπέλα της Κοινής Συνείδησης που έτσι βολεύεται, καθώς δε θέλει να ζαλίζεται με νέα δεδομένα που απαιτούν ενέργεια για να εξηγηθούν.
Γράφω όλα αυτά γιατί ξέρω θα σε εμπνεύσω. Θα ξεκλειδώσεις ξεχασμένες αγάπες μέσα σου που τις ξέρεις και σε ξέρουν…
Γοητεύομαι πάρα πολύ από τη Συνύπαρξη των Αντιθέσεων στη Ζωή μου που ισορροπούν πάρα πολύ εύκολα μεταξύ τους, συνυπάρχουν.
Βρίσκομαι με ένα μικρόφωνο στο χέρι να παρουσιάζω βιβλία, να δίνω σεμινάρια
κι αμέσως μετά διακτινίζομαι και βρίσκομαι ξαπλωμένη
πάνω σε ένα πλατύ βράχο στην ερημιά. Από πάνω μου πλέει μόνο
το απέραντο γαλάζιο.
Έτσι και προχθές το απόγευμα ανέβηκα στο λόφο τέλος Οκτώβρη. Είχε ήλιο και ζέστη. Στην κορυφογραμμή, στην ίδια ευθεία με εμένα ερχόταν ένας νέος βοσκός κρατώντας ένα κατσικάκι νεογέννητο. Η μαμά του ακολουθούσε, βέλαζαν και οι δύο τους προσπαθώντας να επικοινωνήσουν. Τον ρώτησα αν θα τους βάλει μαζί - τη μαμά και το παιδί της – και μου είπε: ναι!
Έτσι, πήγα στην κορυφή του λόφου μου και κάθισα σε διαλογισμό κάτω από τον ήλιο. Όταν άνοιξα τα μάτια είδα το βοσκό στην απέναντι κορυφή καθώς οι δύο λόφοι ενώνονται. Καθόταν εκεί για ώρα, δεν έφυγε όπως νόμιζα…
Σήμερα πήγα πάλι στο λόφο για να ενεργοποιηθώ, να τρέξω, να ασκηθώ. Στην κορυφή όπου παλιά βρισκόταν ένα ιερό, καθώς ο βράχος είναι λαξεμένος ως ένα υπερυψωμένο τέλειο επίπεδο με σκαλοπάτια, βρήκα αυτά που για ατελείωτα χρόνια κοσμούσαν τα ίδια βράχια. Βραχογραφήματα που συνήθως δηλώνουν την αγάπη. Μηνύματα των Ανθρωποψυχών.
Βρήκα λαξεμένα - προφανώς με μαχαίρι, δύο ανθρωπάκια να κρατιούνται χέρι – χέρι. Αυτή η ιστοριούλα που περιγράφω είχε ξανασυμβεί και παλιά, όταν ήμουν μικρή.
Τι να κάνω;! Είμαι το μόνο θηλυκό που τριγυρίζει μόνη στα γύρω βουνά άφοβα.
…Συνέβαινε από την αρχαιότητα να ερωτεύεται τη Μικρή Άπιαστη Νύμφη ένας Σάτυρος - από αυτούς που ακολουθούν το γυναικείο θίασο του Διονύσου τις νύχτες, με τους θύρσους, τους ύμνους και τις δάδες, μέσα στα άγρια δάση των βουνών…
Όπως λοιπόν καταλαβαίνει κανείς, η ιστορία επαναλαμβάνεται…
Με τη διαφορά ότι η μικρή Νύμφη - Νεράϊδα μπορεί να είναι στους αιώνες αθάνατη, αλλά σήμερα έχει γίνει στο μεταξύ πολύ σοφή και πια δεν είναι τόσο αθώα. Μάλιστα η συγκεκριμένη έχει μεγάλη όρεξη για
πειράγματα! Δεν της άρεσαν ποτέ οι συνηθισμένες ακουλουθίες
των γεγονότων. Στη μακρά ζωή της έχει γελάσει πάρα πολύ ανάμεσα στα κύματα της θλίψης που έφερναν τα «Επαναλαμβανόμενα Μοτίβα» και τα«Προβλέψιμα Εγρηγορότα» αυτού του παρηκμασμένου κόσμου. Η Νύμφη έζησε και σε πολύ ενδιαφέρουσες εποχές.
Όλοι εκείνοι οι απίθανοι φίλοι εξαφανίστηκαν…
Γιατί πάντα στις συναναστροφές της ήξερε τι θα γίνει στη συνέχεια,
πως θα αντιδρούσαν σε κάθε περίσταση οι άνθρωποι, τα πλάσματα.
Κι αυτό την κάνει να βαριέται αφόρητα επειδή δε βρίσκει έτσι αφορμή
για να «ανάβει το πνεύμα» της συχνότερα…
Μόνο τα Πνευματικά Όντα και τα στοιχειακά – όπως αυτή – είχαν απύθμενο ενδιαφέρον! Ποτέ δεν ήξερε τι θα της απαντούσαν. Εκείνες τις στιγμές νιώθει απόλυτα ζωντανή!
Έτσι λοιπόν η Νύμφη αυτή που ζει άπειρα χρόνια ως και σήμερα,
είδε πολλές φορές την ίδια ιστορία να επαναλαμβάνεται… Επέλεξε να μείνει για να βοηθήσει τους ανθρώπους αυτής της εποχής. Η ίδια σπάναι εμπνέεται. Αλλά όταν εμπνέεται, τότε κάνει ένα νέο παντοτινό φίλο. Ο φίλος που την άγγιξε για 20 γήινα χρόνια ήταν γήινος. Και έφυγε μια μέρα ξαφνικά, στα 61 του έτη. Και ήταν τόσο δυνατός! Το τοπίο αδειάζει κι άλλο….
Η ίδια θέλει να το αδειάσει ούτως ή άλλως ώστε να δοκιμάσει τον εαυτό της.
Θέλει να μείνει αυτή και ο Θεός…. Μέχρι να αποφασίσει να πάει με όλη της
την υπόσταση κοντά του. Δοκιμασίες, γυμνάσια… Θέλει διαρκώς να δοκιμάζεται
και να εξελίσσεται στις πιο σκληρές καταστάσεις.
Σήμερα λοιπόν, στο τώρα της σημερινής Ζωής όπου βρίσκεστε κι εσείς
ενσαρκωμένοι, δείτε τι σκάρωσε στο βοσκό μας.
«Για να ανάψει συνάψεις. Για να σπάσει τα Προβλέψιμα Εγρηγορότα που δε διδάσκουν, αλλά γηράσκουν…»
Ο βοσκός του σήμερα να σημειώσουμε ότι είναι πολύ μοντέρνος, με [wi fi] κινητό
και μοντέρνα παντελόνια. Το κινητό μου έπιασε το σήμα του!
Εκεί κατάλαβα ότι οι παλιές εποχές πέρασαν...
Κάποτε ο Σάτυρος μπορεί να πέθαινε από έρωτα για τη Νύμφη που δε θα αποκτούσε ποτέ…
Κάποτε ο βοσκός θα πνιγόταν από απελπισία όταν θα σκεφτόταν ότι
η όμορφη γυναίκα δε θα ξαναπερνούσε από τη ζωή του ούτε καν
τυχαία, όπως συνέβη μία φορά. Και θα τον στοίχειωνε για όσο ζούσε...
Κάποτε ο καλοκάγαθος βοσκός θα κυνηγούσε μία τουρίστρια για να της προσφέρει αμύγδαλα. Και θα έβρισκε το μπελά του ως δήθεν υποτιθέμενος επίδοξος βιαστής. J [«Στάσου μύγδαλα!!!»]
Σήμερα;! Ο έρωτας υπάρχει ακόμη από την αρχαιότητα ως τώρα.
Απλά έχει πια κατακτηθεί με λάθος τρόπο. Λήγει αυτόματα πριν
αρχίσει επειδή ο ίδιος είναι μία αστραπή. Δε γεννιέται εκεί που
γεννιούνται οι κεραυνοί, τα ηλεκτρικά φορτία, η βροχή και το ουράνιο τόξο.
Η Τέχνη του Έρωτα είναι άγνωστη στα σημερινά πλάσματα που κομπάζουν
για το τίποτα… Εγώ ξέρω, τα έχω ζήσει όλα…
Οι Βασίλισσες και οι προστάτες Ιππότες τους ερωτευόντουσαν σφόδρα,
επειδή δεν υπήρχε καμία άλλου είδους ψυχαγωγία - υπήρχε όμως
Χρόνος άπλετος. Ο Πάρης, η Ωραία Ελένη και ο απατημένος σύζυγος
ήταν γενετήσια αιτία ενός μακροχρόνιου καταστροφικού πολέμου.
Ο έρωτας υπήρξε και ίσως ακόμη υπάρχει ως η μόνη αιτία για κινηθεί
το Ανθρώπινο Σύμπαν.
Αν δεν ερωτευτείς άνθρωπο, χόμπι, τη Ζωή, το Εσώτερο
Σύμπαν σου – ως το Θεό μέσα στην Ύλη την οποία φωτίζει,
τότε δεν μπορείς να συνεχίσεις να Υπάρχεις Ζωντανός.
Έτσι λοιπόν ο βράχος που λέγαμε, έχει τη δική του ιστορία και μαγνητίζει όποιον καθίσει να ξαποστάσει επάνω του…
Πάρα πολλά κορμιά ξαπόστασαν επάνω του. Ο χρόνος τα άλλαξε με άλλα.
Ο βράχος όμως δεν άλλαξε. Και κουβαλάει όλα τα μυστικά τους.
Όλοι του είπαν και του έγραψαν την Αλήθεια τους! Παντού ο Έρωτας.
Ο βράχος κράτησε στη μνήμη του τα άπειρα μηνύματα των ανεκπλήρωτων ερώτων. Κάποιοι στο παρελθόν μέσα από αυτά τα μηνύματα συναντήθηκαν.
Οι σημερινοί ήρωες παίζουν. Ο ήρωάς μας ζωγράφισε αυτό που θέλει κάθε άνθρωπος στη Γη. Την ένωση…
Η Νύμφη μας – η οποία ζει αιώνες τώρα και γνωρίζει το βράχο καθώς
και όλη την ιστορία του, άρχισε πάλι τα παιχνίδια της. Της αρέσουν τα πειράγματα είπαμε.Και δείτε πως παίζει με το μυαλό αυτού του νέου βοσκού, γιατί αυτή παίζει όπως ένα παιδί…: Ζωγράφισε ένα ιπτάμενο δίσκο ο οποίος με την ακτίνα του τραβάει μέσα του το ζευγάρι. Και δίπλα μία εξωγήινη οντότητα.
Αγαπάει να αφυπνίζεται και να αφυπνίζει. Αγαπάει να αλλάζει δρόμο
για να μη συνηθίζει σε ρουτίνες που κάνουν την ύπαρξη να βουλιάζει.
Αγαπάει να δημιουργεί συνάψεις νοητικές που αγγίζουν όλο το Είναι,
έτσι απλά για να κινήσει την Ενέργεια ώστε να μη λιμνάζει. Όχι μόνο
για τον εαυτό της αλλά ιδίως για τους άλλους – της αρέσει να βοηθά
μέσα από το δικό της εξτρεμιστικό τρόπο. Και στην προκειμένη…
Μα είναι τρελάρα!
Τι θα σκεφτεί τώρα ο «Μοντέρνος Βοσκός»;!
Μένει να δούμε την απάντησή του για να συνεχίσουμε αυτή
τη σπουδή η οποία στο 2ο μέρος της θα καταλήξει σε ένα
νόημα σχετικά με το «πώς οι θανατηφόρες σαϊτιές έρχονται
να σκοτώσουν τα Προβλέψιμα Εργηρογότα»…
Υπάρχει λόγος που πρέπει να συμβαίνει αυτό σε όλους τους
τομείς της Ζωής αυτού που τις αναζητά, επειδή θέλει διακαώς
να εξελιχθεί πάνω από το Κοινό Μέτρο. Για να γνωρίσει την
Αλήθεια πάνω από κάθε Ψευδαίσθηση της Ύλης.
Τα πάντα σε αυτή τη σπουδή είναι παραβολικά.
Βρες τον κώδικα και συνέδεσέ τα με τις δικές σου συνάψεις
στη Ζωή και θα βρεις απαντήσεις…
Με αγάπη, Φίλις Χρυσού
[Andromeda Galactica]
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.