Της Λίλα Μήτσουρα
Έχε τα μάτια σου ανοιχτά!! Και το μυαλό σου ακόμα πιο ανοιχτό! Πέφτουν σου λέω. Και κάνουν θόρυβο πολύ και σαματά. Και όπως γκρεμοτσακίζονται προσπαθούν να πιαστούν από όπου μπορούν. Και ότι θεωρούσαν πριν εμπόδια και τα ποδοπατούσαν, τώρα με πανικό τα ψάχνουν για να στηριχτούν σε αυτά και να μη πέσουν.
Ξεκίνησε λοιπόν η μεγάλη κατρακύλα. Πολύ θα ήθελα να τους είχαμε σπρώξει εμείς. Νωρίτερα όμως. Πριν καταστρέψουν την χώρα, πριν δολοφονήσουν αθώους, πριν διώξουν τα παιδιά μας. Πριν στείλουν στους δρόμους και στα παγκάκια ανθρώπους που τόλμησαν να ονειρευτούν.
Αλλά όχι δεν τους σπρώξαμε εμείς. Οι πράξεις τους μόνο τους ώθησαν στο γκρεμό. Και οι δικές μας μη πράξεις θα μας οδηγήσουν σε μια ακόμα απογοήτευση. Γιατί εμείς θέλουμε όλα να αλλάξουν χωρίς να υποχρεωθούμε να αλλάξουμε τίποτα από τις ζωές μας. Χωρίς να αλλάξουμε την νοοτροπία που κουβαλάμε. Γιατί τα περισσότερα εμπόδια βρίσκονται μέσα μας και το πρόβλημα είναι ότι δεν είμαστε πάντα διατεθειμένοι να τα δούμε.
Απόλυτα εξαρτημένοι από τις εξαρτήσεις του παρελθόντος προχωράμε μπροστά απαιτούμε και ζητάμε έχοντας μόνο δικαιώματα και καμία υποχρέωση. Μιλάμε για αλληλεγγύη όσο αυτή δεν επηρεάζει το δικό μας προσωπικό κέρδος. Δεν μάθαμε να σκύβουμε πάνω από το πρόβλημα του συνανθρώπου μας, το κάνουμε μόνο τόσο όσο είτε από ναρκισσισμό είτε από ματαιοδοξία.
Αυτοί πέφτουν. Η ώρα τους έφτασε. Ετοιμάσου να ακούσεις τον γδούπο. Θα τσακιστούν. Και μείς πρέπει να ξεκινήσουμε από την αρχή. Έχοντας όμως στον ισολογισμό μας μεγάλο παθητικό. Που δεν μετριέται με νούμερα, γιατί μιλάμε για ανθρώπινες ζωές. Έχουμε απώλειες πολλές. Όπως σε κάθε πόλεμο. Πόσο μάλλον στο δικό μας πόλεμο που ήταν ύπουλος. Θα πάρουμε παρουσίες και θα δούμε ότι λείπουνε πολλοί. Θα μετρήσουμε ψυχούλες που όλη τους η ζωή βρίσκεται σε χαρτόκουτα κάτω από τα παγκάκια. Θα μετρήσουμε άνεργους.
Ξεκινάμε με μείον ήδη. Και με μεγάλο βάρος. Μα το ποιο μεγάλο βάρος το ‘χουμε μέσα μας, Και είναι η νοοτροπία μας. Είναι το εγώ μας. Βαρύ αυτό το εγώ και μας γονατίζει το βάρος του, δεν μας αφήνει να δούμε το εγώ του διπλανού μας. Και ξέρεις δυο εγώ μαζί λέγονται ΕΜΕΙΣ.
Εμείς λοιπόν θα πρέπει να δημιουργήσουμε μια νέα ζωή. Εμείς και όχι κάποιος από μηχανής θεός ή το μαγικό ραβδί του Χάρη Πότερ. ΕΜΕΙΣ!!! Όλοι μαζί ενωμένοι δίχως να κρατάμε τα σπαθιά του παρελθόντος που παίρνουν κεφάλια όσων δεν μας μοιάζουν. Βάζοντας το γενικό καλό όλων πάνω από το προσωπικό μας όφελος.
Άκου! σε λίγο, σε πολύ λίγο θα γκρεμοτσακιστούν. Έχε τα μάτια ανοιχτά λοιπόν για να δεις, να δούμε, το μόνο που χρειάζεται να δούμε από το παρελθόν. Τα λάθη μας και τη δική μας απουσία που δυστυχώς ήταν από τις ηχηρές απουσίες. Την ώρα που φώναζαν το εμείς λείπαμε. Ακούστηκαν πολλά όμως και δυνατά εγώ. Εγώ άντεξα, εγώ επιβίωσα, εγώ δουλεύω, εγώ έχω να φάω, εγώ έχω να ζεσταθώ, εγώ προσέφερα τον οβολό μου στον άστεγο, εγώ άναψα ένα κεράκι στην μνήμη του δολοφονηθέντα, εγώ ζω όμως. ΕΓΩ.......
Έλα! πάμε να κάνουμε όλα αυτά ένα τεράστιο εμείς και να αλλάξουμε ζωή. Να πάρουμε τις μνήμες μας και να δημιουργήσουμε ζωή. Να φτιάξουμε το σπιτικό μας πάλι από την αρχή. Να φτιάξουμε την Ελλάδα. Γιατί η Ελλάδα αν θέλει να σηκωθεί στα πόδια της μπορεί. Αν θέλει να μυρίσει πάλι το σπίτι μας ζεστό ψωμί που ψήνεται στο δικό μας φούρνο μπορεί σου λέω. Φτάνει μόνο το ΘΕΛΩ για να ανατρέψει κάθε φόβο.....
Ξεκίνησε λοιπόν η μεγάλη κατρακύλα. Πολύ θα ήθελα να τους είχαμε σπρώξει εμείς. Νωρίτερα όμως. Πριν καταστρέψουν την χώρα, πριν δολοφονήσουν αθώους, πριν διώξουν τα παιδιά μας. Πριν στείλουν στους δρόμους και στα παγκάκια ανθρώπους που τόλμησαν να ονειρευτούν.
Αλλά όχι δεν τους σπρώξαμε εμείς. Οι πράξεις τους μόνο τους ώθησαν στο γκρεμό. Και οι δικές μας μη πράξεις θα μας οδηγήσουν σε μια ακόμα απογοήτευση. Γιατί εμείς θέλουμε όλα να αλλάξουν χωρίς να υποχρεωθούμε να αλλάξουμε τίποτα από τις ζωές μας. Χωρίς να αλλάξουμε την νοοτροπία που κουβαλάμε. Γιατί τα περισσότερα εμπόδια βρίσκονται μέσα μας και το πρόβλημα είναι ότι δεν είμαστε πάντα διατεθειμένοι να τα δούμε.
Απόλυτα εξαρτημένοι από τις εξαρτήσεις του παρελθόντος προχωράμε μπροστά απαιτούμε και ζητάμε έχοντας μόνο δικαιώματα και καμία υποχρέωση. Μιλάμε για αλληλεγγύη όσο αυτή δεν επηρεάζει το δικό μας προσωπικό κέρδος. Δεν μάθαμε να σκύβουμε πάνω από το πρόβλημα του συνανθρώπου μας, το κάνουμε μόνο τόσο όσο είτε από ναρκισσισμό είτε από ματαιοδοξία.
Αυτοί πέφτουν. Η ώρα τους έφτασε. Ετοιμάσου να ακούσεις τον γδούπο. Θα τσακιστούν. Και μείς πρέπει να ξεκινήσουμε από την αρχή. Έχοντας όμως στον ισολογισμό μας μεγάλο παθητικό. Που δεν μετριέται με νούμερα, γιατί μιλάμε για ανθρώπινες ζωές. Έχουμε απώλειες πολλές. Όπως σε κάθε πόλεμο. Πόσο μάλλον στο δικό μας πόλεμο που ήταν ύπουλος. Θα πάρουμε παρουσίες και θα δούμε ότι λείπουνε πολλοί. Θα μετρήσουμε ψυχούλες που όλη τους η ζωή βρίσκεται σε χαρτόκουτα κάτω από τα παγκάκια. Θα μετρήσουμε άνεργους.
Ξεκινάμε με μείον ήδη. Και με μεγάλο βάρος. Μα το ποιο μεγάλο βάρος το ‘χουμε μέσα μας, Και είναι η νοοτροπία μας. Είναι το εγώ μας. Βαρύ αυτό το εγώ και μας γονατίζει το βάρος του, δεν μας αφήνει να δούμε το εγώ του διπλανού μας. Και ξέρεις δυο εγώ μαζί λέγονται ΕΜΕΙΣ.
Εμείς λοιπόν θα πρέπει να δημιουργήσουμε μια νέα ζωή. Εμείς και όχι κάποιος από μηχανής θεός ή το μαγικό ραβδί του Χάρη Πότερ. ΕΜΕΙΣ!!! Όλοι μαζί ενωμένοι δίχως να κρατάμε τα σπαθιά του παρελθόντος που παίρνουν κεφάλια όσων δεν μας μοιάζουν. Βάζοντας το γενικό καλό όλων πάνω από το προσωπικό μας όφελος.
Άκου! σε λίγο, σε πολύ λίγο θα γκρεμοτσακιστούν. Έχε τα μάτια ανοιχτά λοιπόν για να δεις, να δούμε, το μόνο που χρειάζεται να δούμε από το παρελθόν. Τα λάθη μας και τη δική μας απουσία που δυστυχώς ήταν από τις ηχηρές απουσίες. Την ώρα που φώναζαν το εμείς λείπαμε. Ακούστηκαν πολλά όμως και δυνατά εγώ. Εγώ άντεξα, εγώ επιβίωσα, εγώ δουλεύω, εγώ έχω να φάω, εγώ έχω να ζεσταθώ, εγώ προσέφερα τον οβολό μου στον άστεγο, εγώ άναψα ένα κεράκι στην μνήμη του δολοφονηθέντα, εγώ ζω όμως. ΕΓΩ.......
Έλα! πάμε να κάνουμε όλα αυτά ένα τεράστιο εμείς και να αλλάξουμε ζωή. Να πάρουμε τις μνήμες μας και να δημιουργήσουμε ζωή. Να φτιάξουμε το σπιτικό μας πάλι από την αρχή. Να φτιάξουμε την Ελλάδα. Γιατί η Ελλάδα αν θέλει να σηκωθεί στα πόδια της μπορεί. Αν θέλει να μυρίσει πάλι το σπίτι μας ζεστό ψωμί που ψήνεται στο δικό μας φούρνο μπορεί σου λέω. Φτάνει μόνο το ΘΕΛΩ για να ανατρέψει κάθε φόβο.....
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.