7 μύθοι για την μητρότητα που έχω προσωπικά καταρρίψει.

Πριν γίνω η ίδια μητέρα και βλέποντας τα παιδιά γνωστών και φίλων, βρισκόμουν στην ασφαλή θέση να βγάζω συμπεράσματα ή να διακηρύττω αποφάσεις για το τι θα έκανα εγώ όταν θα γινόμουν μάνα. Αμ δε!! Ό,τι κι αν έχετε πει ή διακηρύξει πριν γίνετε γονείς, δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα όταν τελικά έχετε να αντιμετωπίσετε το παιδί σας και την καθημερινότητα μαζί του.
Από τους πιο συνηθισμένους «μύθους» και «διακηρύξεις» πριν τη μητρότητα.

Μύθος 1:

Δε θα αφήσω το παιδί να κοιμηθεί μαζί μου στο κρεβάτι.

Μετά από αρκετά άυπνα βράδια που πηγαινοερχόμουν στο δωμάτιο του, αποφάσισα ότι ο ύπνος μου ότι είναι πιο σημαντικός και υπέκυψα και εγώ στην καινούργια μόδα του co sleeping

Μύθος 2:

Δε θα φωνάζω στο παιδί μου και θα του μιλάω ήρεμα και γλυκά.

Σε γενικές γραμμές το τηρώ, αλλά υπάρχουν στιγμές που η υπομονή μου εξαντλείται και όταν το 75-80 πόντων παιδί μου υψώνει το ανάστημά του απαιτώντας, η φωνή μου υψώνεται λίγο από μόνη της.

Μύθος 3:

Δε θα το βγάζω καθόλου στον ήλιο μετά τις 12:00

Όταν, παρόλο που ξυπνούσαμε από τις 7:30, καταλήγαμε να φτάνουμε στη θάλασσα στις 11 παρά, σίγουρα θα μέναμε στον ήλιο και «λίγο» μετά από την απαγορευμένη ώρα. Σίγουρα όμως με καπέλο, μπλουζάκι και αντηλιακό και για όσο λιγότερο γίνεται.

Μύθος 4:

Δε θα υποκύπτω στις απαιτήσεις του όσο κι αν κλαίει

Αυτό φυσικά είναι πάντα σε σχέση με τις απαιτήσεις του. Όταν το μοναδικό που μπορεί να τον ηρεμήσει είναι να κοπανάει τις κατσαρόλες και τις κουτάλες, ή να έχει το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης την ίδια ώρα που έχει το αγαπημένο μου σίριαλ, υποκύπτω για να μην έχουμε δράματα και κλάματα.

Μύθος 5:

Θα ζήσω συγκλονιστικές στιγμές, όπως οι άλλες γυναίκες, φέρνοντας στον κόσμο το παιδί μου.

Οφείλω να ομολογήσω ότι για μένα δεν ήταν έτσι. Τις πρώτες μέρες για να μην πω τους πρώτους 1-2 μήνες ήμουν τόσο σοκαρισμένη με τις αλλαγές που κοίταγα το παιδί μου και αναρωτιόμουν «τι κάνω τώρα εγώ με αυτό». Εκ των υστέρων, ερωτεύτηκα και συνεχίζω να ερωτεύομαι το γιο μου μέρα με τη μέρα.

Μύθος 6:

Δε θα αφήσω παραμελημένο τον εαυτό μου με την έλευση του παιδιού.

Μετά από μια γεμάτη μέρα που ασχολείσαι αποκλειστικά με το μωρό, να το ταΐσεις, να το αλλάξεις, να το πλύνεις, να το κοιμήσεις και ξανά ένας ίδιος επαναλαμβανόμενος κύκλος, το τελευταίο πράγμα που αντέχεις να κάνεις είναι να καλλωπιστείς. Θέλεις να γείρεις σε μια γωνιά και να μην σε ενοχλήσει κανείς. Πίεσα τον εαυτό μου να επανέλθει και αυτό αφού συνήθισα και έβαλα ένα πρόγραμμα στην νέα κατάσταση. Και σίγουρα βοήθησε πολύ όταν ξεκίνησα να δουλεύω.

Μύθος 7:

Δε θα μιλάω συνέχεια για το παιδί μου και δε θα «περηφανεύομαι» για κάθε του κατόρθωμα

Κι όμως μπορώ να μιλάω με τις ώρες για τα κατορθώματα του παιδιού μου, τα οποία φυσικά είναι μοναδικά και δεν τα έχει κάνει κανένα άλλο παιδί. Είναι πολύ εύκολο να απαριθμήσω και να διηγηθώ άπειρες στιγμές και περιστατικά που αποδεικνύουν πόσο έξυπνο είναι το μωρό μου.

Φωτό από: tiarescott/(CC BY 2.0) 

 tsemperlidou

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ