ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΟΥ ΠΑΠΑΔΑΡΙΟΥ

Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών. Τι είναι αυτό; Φτιάχτηκε μετά το Β' παγκόσμιο πόλεμο ένα μαγαζί για να προωθήσει παραμύθι φούρναρης το διάλογο ανάμεσα στις Εκκλησίες τις χριστιανικές. Ένας είναι ο Χριστός, όμως όχι μια η Εκκλησία του. Εκατοντάδες, χιλιάδες τα μικρομάγαζα, που μόνον αλυσίδα σούπερμάρκετ δεν μοιάζει. Η κάθε Εκκλησία βαράει τη βιόλα της. Έχει την ιδιαιτερότητά της, τη δική της φίρμα.
 
Καθολικοί, προτεστάντες, ορθόδοξοι και αγγλικανοί είναι η βαρειά βιομηχανία στη θρησκεία. Στην αγορά, όμως, κυκλοφορούν κι άλλα προϊόντα. Εκκλησίες διαφορετικές των ορθόδοξων, των διαμαρτυρόμενων, των καθολικών. Είναι και οι Εκκλησίες των Λουθηρανών, Μεθοδιστών, Ευαγγελιστών, Μεταρρυθμιστών, Βαπτιστικών, Πεντηκοστιανών, ένα σωρό.

 
Γιατί, όλοι οι κομουνιστές είναι ίδιοι; Οι σοσιαλιστές, οι υπαρξιστές, οι γάβροι, οι βάζελοι, οι σωκρατικοί φιλόσοφοι, οι φροϋδικοί, οι όποιοι για κάθε ιδεολογία και θεωρία.
 
Ο καθένας προσωπικά έχει τη δική του άποψη για οτιδήποτε, άλλο ότι μπαίνει κάτω από την ίδια ομπρέλα μ' άλλους χίλιους, μ' άλλα 100 εκατομμύρια συντρόφους, συμφωνούντες.
 
Λέγαμε για το Παγκόσμιο Συμβούλιο  Εκκλησιών, που εδώ και 66 χρόνια που συστήθηκε είναι μια ιστορία της πλάκας διότι έξω από το μαγαζί παραμένει το Βατικανό. Η καθολική Εκκλησία, η πρώτη εξουσιαστική χριστιανική δύναμη δεν συμμετέχει στο κόλπο. Ποιο είναι το νέο;
 
Για να κονομήσει το παπαδαριό είπαν να αναπτύξουν τον θρησκευτικό τουρισμό. Σε διάφορα μέρη ανά τον κόσμο να διοργανώνουν event δήθεν θρησκευτικά, πνευματικά, επιστημονικά. Και ανάμεσα στα άλλα αποφάσισαν, λέει, να καταργηθεί το Άβατον του Αγίου Όρους. Το πίστεψα.

apodytiriakias

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ