Θα προτιμούσα να πεθάνω με αξιοπρέπεια, παρά να ζήσω σε ανοιχτού τύπου φυλακή…

Mohammed Suliman Palestinian human rights worker in Gaza
Η Γάζα είναι δύσκολος τόπος. Είναι μικρή, πολυπληθής και πολιορκημένη. Όμως οι άνθρωποι είναι καλοί, το φαγητό νόστιμο και η παραλία, αν και βρώμικη, μας δίνει μια ψευδαίσθηση ελευθερίας. Το ηλιοβασίλεμα στην παραλία μας είναι μαγικό, σε πείσμα των Ισραηλινών πολεμικών πλοίων που στιγματίζουν τον ορίζοντα. Βολτάρωντας στους δρόμους συναντάς πιτσιρικάδες υπαίθριους πωλητές να διαλαλούν την πραμάτεια τους. Παίρνεις ταξί και μέχρι να το καταλάβεις, ανταλλάσεις τηλέφωνα με έναν καινούριο φίλο… τον ταρίφα σου!

Οι αγορές μας είναι μια χαοτική εμπειρία και για τις πέντε αισθήσεις. Σε ώρα αιχμής, μαθητές με στολές της UNRWA ή με μπλουζάκια της Μπάρτσα και της Ρεάλ, πλημμυρίζουν τους δρόμους γυρνώντας σπίτια τους μετά το σχολείο, κι εγώ συνειδητοποιώ πόσο νεαρός είναι ο πληθυσμός της Γάζας! Η νύχτα είναι τόσο ζωντανή, όσο και η μέρα. Μπορείς να καπνίσεις έναν ναργιλέ σε κάποιο παραθαλάσσιο ή κεντρικό καφενείο ή να χαλαρώσεις με την οικογένεια σου. Οι κάτοικοι της Γάζας είναι επίσης άνθρωποι.

Αλλά οι παραπάνω σκηνές είναι πια παρελθόν. Οι δρόμοι έχουν ερημώσει, όπως και η παραλία. Τα σχολειά μας μετατράπηκαν σε αυτοσχέδια καταφύγια, για να δώσουν μια αίσθηση ασφάλειας στους ανθρώπους που τα γεμίζουν ασφυκτικά. Ο όμορφοι ήχοι της ζωής μας, αντικαταστάθηκαν απο τους αποτρόπαιους ήχους του θανάτου μας. Μη επανδρωμένα βουίζουν πάνω απ΄τα κεφάλια μας και μαχητικά βρυχώνται στον ουρανό.

Πάντα κάπου κοντά γίνονται βομβαρδισμοί. Και το κοντά είναι σχετικό. Μπορεί να είναι τόσο κοντά, ώστε τα τζάμια του σπιτιού σου να γίνουν θρύψαλα, ενώ εσυ ουρλιάζεις απο τρόμο. Είναι η στιγμή που συνειδητοποιείς πόσο τυχερός ήσουν αυτή την φορά. Σίγουρα όμως, κάποιος άλλος σκοτώθηκε. Αυτό μπορεί να συμβαίνει αμέτρητες φορές κάθε μέρα, μέχρι να το πάρεις απόφαση και να πιέσεις τον εαυτό σου να συρθεί σε κάποια σκοτεινή γωνιά του σπιτιού σου για να κοιμηθείς υπό τον ήχο των συνεχόμενων εκρήξεων.

Οι άνθρωποι στην Γάζα βιώνουν την τρίτη Ισραηλινή εισβολή της τελευταίας εξαετίας, χωρίς να έχουν τρόπο διαφυγής. Όταν οι πύραυλοι χτυπάνε σπίτια, ολόκληρες οικογένειες αφανίζονται. Πως μπορεί να περιγράψει κάποιος την δολοφονία εικοσιπέντε μελών τεσσάρων διαφορετικών οικογενειών με ένα χτύπημα, ή την δολοφονία δεκαοχτώ μελών άλλων οικογενειών, επίσης με ένα μόνο χτύπημα; Πως μπορεί να περιγράψει κάποιος το ολονύχτιο, αδιάκοπο κι ανελέητο σφυροκόπημα της πιο πυκνοκατοικημένης και φτωχικής γειτονιάς της Γάζας, που δεν επιτρέπει σε ασθενοφόρα και διασώστες να επέμβουν για να απομακρύνουν τους πληγέντες;

Το Ισραήλ λέει: “Δεν στοχεύουμε άμαχο πληθυσμό”. “ΛΕΤΕ ΨΕΜΑΤΑ”, πρέπει να είναι η απάντηση κάθε λογικού ανθρώπου, σ’αυτούς τους αβάσιμους ισχυρισμούς. Το Ισραήλ στοχεύει άμαχο πληθυσμο με τελευταίας τεχνολογίας και υψηλής ακριβείας οπλισμό. Μόνο έτσι μπορούν να εξηγηθούν οι, πάνω από 1000 έως τώρα, σκοτωμένοι, 80% των οποίων είναι απλοί πολίτες, σύμφωνα με τις ανθρωπιστικές οργανώσεις. Πάνω απο 200 παιδιά έχουν σκοτωθεί, κάποια απανθρακωμένα, άλλα αποκεφαλισμένα και πολλά ξεκοιλιασμένα. Ισραηλινά πολεμικά πλοία σκότωσαν τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας Bakr, μέρα – μεσημέρι, την ώρα που έπαιζαν στην παραλία, μπροστά στα μάτια του απεσταλμένου του NBC στην Γάζα, Ayman Mohyedin. Ελεύθερος σκοπευτής δολοφόνησε νεαρό άνδρα, την ώρα που αυτός έψαχνε τον ξάδερφο του, στα ερείπια που άφησε πίσω της η ακατανόμαστη σφαγή της Al Shujayeh.

Μη επανδρωμένα δολοφόνησαν δύο νεαρά αδέρφια απο την οικογένεια Areef, την ώρα που αυτα πήγαιναν να αγοράσουν γιαούρτι για το οικογενειακό πρωϊνό. Τρία παιδιά δολοφονήθηκαν την ώρα που τάιζαν τα περιστέρια και τις κότες τους, στην ταράτσα του σπιτιού τους. Το Ισραήλ έχει ρίξει χιλιάδες τόνους εκρηκτικών σε μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές του πλανήτη, σκοτώνοντας τα 26 μέλη της οικογένειας Abu Jame με μία επίθεση, 20 μέλη της οικογένειας Al Najjar, 18 μέλη της οικογένειας Al Batsh, 9 μέλη της οικογένειας Al Qassas, 7 μέλη της οικογένειας Al Keilani, 8 μέλη της οικογένειας Kaware, 5 μέλη της οικογένειας Hamad και οι σκοτωμένοι δεν τελειώνουν! Αυτές είναι οι ιστορίες που ακούμε, εν αναμονή του δικού μας θανάτου, στην άνεση του σπιτιού μας.

Μπορεί να συμφωνηθεί μια παύση πυρός. Η Χαμάς, μάλλον σύντομα, θα σταματήσει να ρίχνει ρουκέτες. Θα σταματήσει το Ισραήλ να ασκεί καθημερινή βία στους κατοικους της Γάζας και της Δυτικής Όχθης; Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι, ακόμη κι άν οι Παλαιστίνιοι σταματήσουν ν’αντιστέκονται, το Ισραήλ δεν θα σταματήσει τον αποκλεισμό, όπως έχουν δηλώσει κατ’επανάληψη οι ηγέτες του. Οι μαντρωμένοι Εβραίοι, στο γκέτο της Βαρσοβίας, έλεγαν: “Να ζείς και να πεθαίνεις με αξιοπρέπεια”. Καθώς κάθομαι κι εγω μαντρωμένος στο ολόδικό μου γκέτο, σκέφτομαι πόσο έχουν τιμήσει οι Παλαιστίνιοι, αυτη την παγκόσμια αξία! Ζούμε κι πεθαίνουμε με αξιοπρέπεια, αρνούμενοι να υποδουλωθούμε.

Μας κούρασε ο πόλεμος. Εγώ, για παράδειγμα, έχω χορτάσει αιματοκύλισμα, θάνατο και καταστροφή. Αλλά απο την άλλη, δεν μπορώ να ανεχτώ πισωγύρισμα σ’ένα status quo βαθιάς αδικίας. Δεν μπορώ πλέον να ζώ σε μιά φυλακή ανοιχτού τύπου. Δεν ανεχόμαστε άλλη απάνθρωπη συμπεριφορά, στερούμενοι των βασικότερων ανθρώπινων αναγκών μας. Είμαστε παγιδευμένοι. Παγιδευμένοι ανάμεσα σε δύο είδη θανάτου: Θάνατο απο τους πυραύλους του Ισραήλ και θάνατο απο τον αποκλεισμό του Ισραήλ.

Θέλουμε να μπαινοβγαίνουμε ελεύθερα στην Γάζα, όποτε θέλουμε.

Γιατί να μην μπορούν τα παιδιά μας να πάνε σε όποιο πανεπιστήμιο θέλουν;

Γιατί οι ασθενείς μας να πεθαίνουν, επειδή το Ισραήλ τους απαγορεύει να παραλάβουν τα φάρμακα που στέλνουν νοσοκομεία του εξωτερικού;

Γιατί οι ψαράδες μας να μην μπορούν να δουλέψουν χωρίς τον φόβο ότι θα δολοφονηθούν;

Δικαιούμαστε πρόσβαση σε καθαρό νερό, ενέργεια και ικανοποίηση των βασικών μας αναγκών. Κι όμως δεν μπορούμε λόγω του Ισραηλινού αποκλεισμού. Έχουν αποκλείσει τα κορμιά μας και την μοίρα μας. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ανέχεται τέτοια αδικία.

Κι εμείς … είμαστε άνθρωποι.

πηγή: Huffington Post

omniatv

bluebig


ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ