ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

Ήταν κάποτε ένα δάχτυλο που μου έδειχνε το φεγγάρι!

Σκεφτόμουν όμως εγώ, ποιος να είναι αυτός που μου το δείχνει και τι μπορεί να θέλει; Τι σκοπούς έχει και ποια να είναι τα κίνητρά του; Ποιο είναι το παρελθόν του και από πού κρατάει η σκούφια του;
Με έμαθαν βλέπεις, να είμαι πονηρός! Πως όλα, γίνονται για κάποια ανταλλαγή! Ακόμα και αν η καρδιά μου, μου πει κοίτα κατά εκεί, να πρέπει εγώ, κίνητρο από πίσω να βρω!

Έχουν περάσει από αυτή τη γη, προφήτες και σωτήρες ένα σωρό. Όλους τους αντικρούσαμε σε ότι είχαν πει, μέχρι που τους ανεβάσαμε και στο σταυρό. Πάντα από πίσω, θεωρούσαμε ότι τρέχει κάτι το πονηρό!
Ποτέ βλέπεις, κανείς δεν μας είπε, πως το όραμα συλλαμβάνεται από το μυαλό. Πως αυτό το όραμα δεν εξαρτάται από του συγκεκριμένου ανθρώπου το παρελθόν. Πως το όνειρο, νύχτα θα σε βρει, και θα στοιχειώνει τη μέρα σου μέχρι να πραγματοποιηθεί. Πως αυτό το όνειρο, ίσως βασανισμένες ψυχές ψάχνει για να εκδηλωθεί.
Δεν μας έχουν ερμηνεύσει πως, ο άνθρωπος που τα άστρα θα ονειρευτεί, δεν χρειάζεται να είναι αστροναύτης. Ο άνθρωπος που για την ομορφιά του κόσμου θέλει να πει, δεν χρειάζεται να είναι ιδανικός. Ο άνθρωπος που για την αγάπη θα θυσιαστεί, δεν είναι ανάγκη να είναι αναμάρτητος.
Κοίταξα το δάχτυλο, για να δω από ποιο χέρι έχει βγει.
Ω Παναγιά μου! Παιδάκια το έφτιαξαν, μονάχο του να στέκει εκεί, για να τους θυμίζει σα μεγαλώνουν τα όνειρα που στα παιδιά αυτά είχαν ψιθυριστεί! Ω Θεέ μου! Ήμουν και εγώ και εσύ τότε εκεί! Το δάχτυλο για ζωής μνημείο το φτιάξαμε όλοι μαζί.
Γύρισα στα γρήγορα, το φεγγάρι που δείχνει για να δω. Πολλές οι σκέψεις, πολύ το ψάξιμο, πολύς συλλογισμός, μεγάλο το χάσιμο του χρόνου μου. Το φεγγάρι είχε δύσει!
Ίσως αύριο, που πάλι το δάκτυλο θα δω, να σκεφτώ λιγότερο, να μην φοβηθώ καθόλου, να αισθανθώ περισσότερο, να εμπιστευτώ την αγάπη και να δράσω αμέσως. Έτσι το φεγγάρι μου, και εγώ θα το απολαύσω!
Δημήτρης Νομικός συγγραφέας

hmt

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ