“Ένας από τους κύριους λόγους που επισκέπτεται κάποιος έναν ειδικό ψυχικής υγείας είναι ο φόβος. Και δεν εννοώ μόνο τους συγκεκριμένους φόβους, που σύμφωνα με το National Phobics Society έχουν καταγραφεί πεντακόσια διαφορετικά είδη φοβιών συμπεριλαμβάνοντας ακόμη και τα πιο απίθανα αντικείμενα φοβικής εκδήλωσης. (Φοβίες αντικειμένων: αίματος, ασθενειών, βρωμιάς, ενέσεων, μικροβίων, νερού κ.α. Φοβίες ζώων, Φοβίες καταστάσεων: αγοραφοβία ,κλειστοφοβία, κ.α.)
«Φοβάμαι να αγαπήσω», «Φοβάμαι να κάνω σχέση», «Φοβάμαι να χωρίσω», «Φοβάμαι την απόρριψη», «Φοβάμαι την μοναξιά», «Φοβάμαι…Φοβάμαι….Φοβάμαι…..», είναι μερικά από όσα ακούω στις συνεδρίες….
Ο φόβος είναι ταυτόσημος της ανθρώπινης ύπαρξης, και μάλιστα έχει αποδειχτεί σωτήριος καθώς συνέβαλλε καθοριστικά στην επιβίωση του ανθρώπινου είδους. Σκεφτείτε τους ανθρώπους των σπηλαίων όταν έπρεπε να αντιμετωπίσουν ένα επιτιθέμενο λιοντάρι πόσο άμεσα έπρεπε να κινητοποιηθούν, είτε να του επιτεθούν, είτε να το βάλουν στα πόδια. Το αίσθημα λοιπόν του φόβου ήταν και είναι απαραίτητο για την επιβίωση του ανθρώπου(Saul,2001) καθώς τον βοηθούν να αντιμετωπίζει τους κινδύνους που απειλούν τη ζωή του και την εξέλιξή του. Δεν είναι τυχαία η φράση «ο φόβος φυλάει τα έρμα».
Το αίσθημα του φόβου αντιστοιχεί σε μια συναισθηματική αντίδραση ενός πραγματικού ερεθίσματος κινδύνου. Τότε το σώμα και οι διανοητικές λειτουργίες του ατόμου τίθενται σε άμεση ενεργοποίηση, σε μια αντίδραση «φυγής ή επίθεσης», προκειμένου να προστατεύσει τον εαυτό του.
Αντιθέτως η φοβία αφορά έναν ακούσιο και εξαιρετικά έντονο φόβο για μια κατάσταση ή ένα αντικείμενο το οποίο δεν απειλεί άμεσα το άτομο τη δεδομένη στιγμή. Παράλληλα, το ίδιο το άτομο γνωρίζει ότι ο φόβος του είναι παράλογος, δεν είναι, όμως, σε θέση να ελέγξει τις αντιδράσεις του και το άγχος που βιώνει.
Αντιθέτως η φοβία αφορά έναν ακούσιο και εξαιρετικά έντονο φόβο για μια κατάσταση ή ένα αντικείμενο το οποίο δεν απειλεί άμεσα το άτομο τη δεδομένη στιγμή. Παράλληλα, το ίδιο το άτομο γνωρίζει ότι ο φόβος του είναι παράλογος, δεν είναι, όμως, σε θέση να ελέγξει τις αντιδράσεις του και το άγχος που βιώνει.
Αν σηκώσουμε και κρατήσουμε στο χέρι μας μία μικρή μπάλα για πέντε λεπτά δεν θα μας κουράσει καθόλου, αν την κρατήσουμε για 10 ώρες το χέρι μας θα κουραστεί και θα αρχίσει να μουδιάζει, ενώ αν την κρατήσουμε για μέρες το χέρι μας θα μουδιάσει και θα παραλύσει όπως και όλο μας το σώμα. Έτσι ακριβώς συμβαίνει και με το φόβο, είναι μεν κάτι ανθρώπινο και φυσιολογικό αλλά όταν αποκτά μεγάλη έκταση στη ζωή και το μυαλό μας μετατρέπεται σε φοβία και η φοβία αυτή μπορεί να μας παραλύσειρουφώντας όλη την ενέργειά μας, αμαυρώνοντας τη ζωή μας και μην αφήνοντας χώρο για τα υπόλοιπα κομμάτια της ζωής μας.
Για μένα λοιπόν ο φόβος μοιάζει με ένα μπαχαρικό: αν δεν βάλουμε καθόλου από αυτό έχουμε ένα άνοστο πιάτο, αν βάλουμε μεγάλη ποσότητα μπορεί να μας πνίξει, ενώ στη σωστή ποσότητα είναι όχι μόνο θεμιτός αλλά και απαραίτητος!
Άρα λοιπόν ο φόβος μπορεί να γίνει πολύ καλός μας φίλος. Σημασία έχει πόσο χώρο εμείς του δίνουμε στη ζωή και στο μυαλό μας. Γιατί ένα μυαλό γεμάτο με φόβους δεν έχει χώρο για όνειρα. Γιατί αν φανταστούμε ότι το μυαλό μας μοιάζει με ένα δωμάτιο, και στο δωμάτιο αυτό βάλουμε έναν φόβο-ελέφαντα, πόσος χώρος μένει για τα υπόλοιπα?
Εσείς τί και πόσο φοβάστε;
Βιβλιογραφία: Helen Saul: PHOBIAS. FIGHTING THE FEAR, Arcade Publishing, New York, 2001.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.