Το λιοντάρι που μεγάλωσε με πρόβατα, από τον Osho

Μια λέαινα πηδούσε από τον ένα λόφο στον άλλο και ακριβώς στη μέση γέννησε ένα μικρό. Το μικρό έπεσε στο δρόμο, όπου περνούσε ένα μεγάλο πλήθος από πρόβατα. Φυσικά αναμείχθηκε με τα πρόβατα, έζησε με τα πρόβατα, συμπεριφερόταν σαν πρόβατο.

Δεν είχε ιδέα, ούτε καν στα όνειρά του, ότι είναι λιοντάρι.

Πώς μπορούσε να έχει;

Παντού τριγύρω του υπήρχαν πρόβατα κι άλλα πρόβατα.
Δεν είχε βρυχηθεί ποτέ σαν λιοντάρι τα πρόβατα δεν βρυχώνται.
Δεν είχε βρεθεί ποτέ μόνο του σαν λιοντάρι τα πρόβατα δεν μένουν μόνα ποτέ.

Βρίσκονται πάντοτε μέσα σε πλήθος το πλήθος είναι ζεστό, ασφαλές, σίγουρο. Αν δεις πρόβατα που περπατούν, περπατούν τόσο κοντά μεταξύ τους που σχεδόν σκοντάφτουν το ένα πάνω στο άλλο. Φοβούνται πάρα πολύ να μείνουν μόνα. Tο λιοντάρι όμως άρχισε να μεγαλώνει. Ηταν παράξενο το φαινόμενο. Ηταν ταυτισμένο νοητικά με την ύπαρξη του πρόβατου, αλλά η βιολογία δεν προχωρεί σύμφωνα με την ταύτισή σου η φύση δεν πρόκειται να σε ακολουθήσει.

Έγινε ένα όμορφο νεαρό λιοντάρι, αλλά αυτά τα πράγματα έγιναν τόσο σιγά-σιγά που και τα πρόβατα επίσης συνήθισαν το λιοντάρι, καθώς το λιοντάρι συνήθιζε σταδιακά τα πρόβατα. Τα πρόβατα σκέφτονταν ότι ήταν κάπως τρελός, φυσικά. Δεν συμπεριφέρεται σωστά, κάπως μουρλός είναι, και μεγαλώνει συνεχώς. Υποτίθεται πως δεν είναι έτσι τα πράγματα. Και υποκρινόταν πως είναι λιοντάρι… δεν είναι όμως λιοντάρι.

Τον βλέπουν από την ώρα που γεννήθηκε, τον έχουν μεγαλώσει, του έχουν δώσει το γάλα τους. Κι εκείνος από τη φύση του ήταν μη χορτοφάγος. Κανένα λιοντάρι δεν είναι χορτοφάγο, αλλά αυτό το λιοντάρι είναι χορτοφάγο, αφού τα πρόβατα είναι χορτοφάγα. Έτρωγε χορτάρι με μεγάλη χαρά. Αποδέχτηκαν αυτή τη μικρή διαφορά, ότι είναι κάπως μεγαλόσωμος και μοιάζει με λιοντάρι.

Ένα πολύ σοφό πρόβατο είπε, “Είναι απλώς τέρας της φύσης. Συμβαίνει καμιά φορά”. Και αποδέχτηκε κι εκείνος ότι είναι αλήθεια αυτό. Το χρώμα του είναι διαφορετικό, το σώμα του είναι διαφορετικό μάλλον τέρας θα είναι, αφύσικος. Αλλά η ιδέα πως ήταν λιοντάρι ήταν αδύνατη! Τον περιέβαλαν όλα εκείνα τα πρόβατα και κάποια πρόβατα ψυχαναλυτές του έδιναν εξηγήσεις: “Είσαι απλώς τέρας της φύσης. Μην ανησυχείς. Είμαστε εμείς εδώ να σε φροντίσουμε”.

Κάποια μέρα όμως πέρασε ένα γέρικο λιοντάρι και είδε το νεαρό αυτό λιοντάρι να προεξέχει πολύ από το πλήθος των προβάτων. Δεν μπορούσε τα πιστέψει τα μάτια του! Δεν είχε ξαναδεί τέτοιο πράγμα ούτε και είχε ακούσει ποτέ στην ιστορία ολόκληρου του παρελθόντος ότι ένα λιοντάρι βρισκόταν μέσα στη μέση ενός πλήθους από πρόβατα και κανένα πρόβατο δεν φοβόταν. Και το λιοντάρι περπατούσε ακριβώς όπως τα πρόβατα, βόσκοντας στο χορτάρι.

Το γέρικο λιοντάρι δεν μπορούσε να πιστέψει τα μάτια του. Ξέχασε ότι ήταν έτοιμος να πιάσει ένα πρόβατο για το πρόγευμά του. Ξέχασε το πρόγευμα τελείως. Ηταν τόσο παράξενο το πράγμα που προσπάθησε να πιάσει το νεαρό λιοντάρι. Ηταν όμως γέρος και το νεαρό λιοντάρι ήταν νεαρό έφυγε τρέχοντας. Παρόλο που πίστευε ότι ήταν πρόβατο, όταν υπήρξε ο κίνδυνος, ξέχασε την ταύτιση. Έτρεξε σα λιοντάρι και το γέρικο λιοντάρι είχε μεγάλη δυσκολία να το πιάσει.

Τελικά όμως τον έπιασε το γέρικο λιοντάρι και εκείνος φώναζε κι έκλαιγε και έλεγε, “Συγχώρεσέ με, είμαι ένα φτωχό πρόβατο”. Το γέρικο λιοντάρι είπε, “Βλάκα! Σταμάτα κι έλα μαζί μου στη λίμνη”. Εκεί κοντά υπήρχε μια μικρή λίμνη. Οδήγησε εκεί το νεαρό λιοντάρι. Το νεαρό λιοντάρι δεν πήγαινε με προθυμία. Πήγαινε απρόθυμα, αλλά τι μπορείς να κάνεις ενάντια σε ένα λιοντάρι, αν είσαι ένα απλό πρόβατο; Μπορεί να σε σκοτώσει αν δεν το ακολουθήσεις, πήγε λοιπόν μαζί του.

Η λίμνη ήταν σιωπηλή, χωρίς κυματισμούς, σχεδόν σαν καθρέφτης. Και το γέρικο λιοντάρι είπε στο νεαρό, “Για κοίτα. Κοίτα το πρόσωπό μου και κοίτα το πρόσωπό σου. Κοίτα το σώμα μου και κοίτα το δικό σου σώμα μέσα στο νερό”. Μέσα σε ένα δευτερόλεπτο ακούστηκε ένας μεγάλος βρυχηθμός! Αντήχησε σε όλους τους λόφους.

Τα πρόβατα εξαφανίστηκαν, ήταν τώρα ένα τελείως διαφορετικό πλάσμα, αναγνώρισε τον εαυτό του. Η ταύτιση με τα πρόβατα δεν ήταν η πραγματικότητα, ήταν απλώς μια αντίληψη του νου. Τώρα είχε δει την πραγματικότητα. Και το γέρικο λιοντάρι είπε, “Τώρα δε χρειάζεται να πω τίποτα. Έχεις καταλάβει”.

Το νεαρό λιοντάρι ένιωσε να έχει παράξενη ενέργεια που δεν την είχε νιώσει ποτέ… σαν να βρισκόταν εκείνη σε νάρκη. Ένιωθε τεράστια δύναμη, και ήταν πάντοτε ένα αδύναμο, ταπεινό πρόβατο. Όλη εκείνη η ταπεινότητα, όλη εκείνη η αδυναμία, έγιναν καπνός.

Πρόκειται για μια αρχαία παραβολή σχετικά με τον Δάσκαλο και τον μαθητή.

Ο Δάσκαλος λειτουργεί έτσι ώστε να φέρει τον μαθητή στο σημείο που θα δει ποιός είναι και πως εκείνα που πιστεύει συνεχώς δεν είναι αλήθεια. Το νου σου δεν τον δημιουργεί η φύση. Προσπάθησε να βλέπεις πάντα την διαφορά: τον εγκέφαλό σου τον δημιουργεί η φύση.

Ο εγκέφαλός σου είναι ένας μηχανισμός που ανήκει στο σώμα, αλλά τον νου σου τον δημιουργεί η κοινωνία μέσα στην οποία ζεις, η θρησκεία, η εκκλησία, η ιδεολογία που ακολουθούσαν οι γονείς σου, το εκπαιδευτικό σύστημα με το οποίο σε δίδαξαν καθώς και κάθε είδους πράγματα. Γι΄αυτό ακριβώς υπάρχει χριστιανικός νους και ινδουϊστικός νους, μωαμεθανικός νους και κομμουνιστικός νους.

Ο εγκέφαλος είναι φυσικός, ο νους όμως είναι φτιαχτό φαινόμενο. Εξαρτάται σε ποιο ποίμνιο ανήκεις. Ηταν το ποίμνιο ινδουϊστικό; Τότε θα συμπεριφέρεσαι φυσικά σαν Ινδουϊστής.

Ο διαλογισμός είναι η μόνη μέθοδος που μπορεί να σε κάνει να συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι ο νους και αυτό σε κάνει εξαιρετικά να είσαι αφέντης. Μπορείς τότε να επιλέγεις τι είναι σωστό στο νου σου και τι δεν είναι σωστό στο νου σου, επειδή βρίσκεσαι μακριά, είσαι παρατηρητής, θεατής. Τότε δεν είσαι τόσο πολύ προσκολλημένος στο νου, και αυτός είναι ο φόβος σου. Έχεις ξεχάσει εντελώς τον εαυτό σου έχεις γίνει ο νους. Η ταύτιση είναι πλήρης.

Οταν λέω λοιπόν, “Μείνε σιωπηλός. Μείνε ακίνητος. Να είσαι σε εγρήγορση και να παρατηρείς τις διαδικασίες των σκέψεών σου”, τρομάζεις, φοβάσαι. Μοιάζει με θάνατο αυτό. Κατά ένα τρόπο έχεις δίκιο, αλλά δεν πρόκειται για το δικό σου θάνατο, πρόκειται για τον θάνατο των προγραμματισμών σου.

Συνδυασμένοι μαζί, ονομάζονται ο νους σου. Μόλις μπορέσεις να δεις καθαρά την διαφορά, ότι είσαι ξέχωρος από τον νου και ότι ο νους είναι ξέχωρος από τον εγκέφαλο, συμβαίνει αυτό αμέσως. Ταυτόχρονα, καθώς αποσύρεσαι από τον νου, βλέπεις ξαφνικά ότι ο νους βρίσκεται στη μέση στις δυο πλευρές του βρίσκονται ο εγκέφαλος και η συνειδητότητα. Ο εγκέφαλος είναι απλώς ένας μηχανισμός. Ο,τι θέλεις να κάνεις με αυτόν, μπορείς να το κάνεις.

Το πρόβλημα είναι ο νους, επειδή τον φτιάχνουν οι άλλοι για σένα. Δεν είναι αυτός εσύ, δεν είναι καν δικός σου τα πάντα είναι δανεισμένα. Οι ιερείς, οι πολιτικοί, οι άνθρωποι που βρίσκονται στην εξουσία, οι άνθρωποι που έχουν επενδυμένα συμφέροντα, δεν θέλουν να ξέρεις ότι είσαι υπεράνω του νου, πέρα από τον νου. Η όλη τους προσπάθεια ήταν να σε κρατούν ταυτισμένο με τον νου, γιατί τον νου τον διευθύνουν εκείνοι, όχι εσύ. Σε εξαπατούν με πολύ λεπτό τρόπο. Οι διευθυντές του νου σου βρίσκονται απ’ έξω.

Όταν ταυτίζεται η συνειδητότητα με τον νου, τότε ο εγκέφαλος είναι ανίσχυρος. Ο εγκέφαλος είναι απλώς μηχανικός. Ο,τι θέλει ο νους ο εγκέφαλος το κάνει. Αν όμως είσαι ξέχωρος, τότε ο νους χάνει τη δύναμή του διαφορετικά είναι κυρίαρχος. Και φοβάσαι το διαλογισμό γι΄αυτόν τον λόγο.

Εγώ δεν ανήκω σε καμιά θρησκεία, δεν ανήκω σε καμιά πολιτική ιδεολογία, δεν ανήκω σε κανένα έθνος. Δεν είμαι γεμάτος από κάθε είδους ανοησίες που λέγονται ΄ιερές γραφές΄. Έχω απλώς βάλει τον νου στην άκρη. Χρησιμοποιώ κατευθείαν τον εγκέφαλο δεν υπάρχει ανάγκη κανενός προγραμματισμού, δεν υπάρχει ανάγκη κανενός διαμεσολαβητή.

Αλλά είναι κατανοητός ο φόβος σου. Σε έχουν μεγαλώσει με συγκεκριμένες αντιλήψεις και ίσως να φοβάσαι μήπως τις χάσεις.

Από τον Osho, Ινδός φιλόσοφος.

 psycheandlife2

thessalonikiartsandculture

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ