Πριν λίγο καιρό έπεσε στα χέρια μου από μία αξιαγάπητη γνωστή μου φοιτήτρια αρχιτεκτονικής, ένα παμπάλαιο περιοδικό -σύγχρονου τότε- πνευματισμού, με τίτλο "ο Κόσμος της Ψυχής", το οποίο εξέδιδε ο τότε "Μεταψυχικός Σύνδεσμος Αθηνών". Εκεί φιλοξενούνταν άρθρα πνευματιστικού, παραψυχολογικού, πνευματικού και θρησκειολογικού χαρακτήρα.
Διαβάζοντας ένα απ αυτά τα άρθρα, το οποίο γράφτηκε πριν 100 χρόνια από κάποιον Leon Denis, έμεινα έκπληκτος όταν συνειδητοποίησα ότι το άρθρο είναι τόσο εκπληκτικά επίκαιρο, που μου έκανε πραγματικά πολύ μεγάλη εντύπωση, όπως θα κάνει και σε σας που θα το διαβάσετε.
Ο αρθρογράφος μιλάει για την κρίση αξιών που περνάει ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός της ευδαιμονίας, του άκρατου υλισμού, των κοινωνικών ανισοτήτων, της παρακμής της θρησκείας και της απώλειας νοήματος στον σύγχρονο κόσμο, καθώς και για μία εποχή που έρχεται στην οποία οι άνθρωποι θα αντιληφθούν ότι όλα είναι δανεικά σ'αυτή τη ζωή, και θα συναισθάνονται περισσότερο με το πνεύμα παρά με τους νόμους αυτού του κόσμου, καθώς και ότι "η Γη θα ανυψωθεί σε έναν βαθμό στην κλίμακα των κόσμων", με άλλα λόγια θα αλλάξει διάσταση.
Ακριβώς δηλαδή όλα αυτά που λέμε τόσο καιρό εμείς οι κατά κοσμον "Φουτουριστές", ή "Νεοεποχίτες", οι άνθρωποι που πραγματικά πιστεύουμε ότι μια ολοκαίνουργια φωτεινή μακρά ημέρα για την ανθρωπότητα είναι προ των πυλών, και όπως έχει ειπωθεί πολλές φορές, τώρα βρισκόμαστε στη φάση της οδύνης του τοκετού ενός Νέου Πολιτισμικού παραδείγματος, μίας νέας Κοινωνίας των αφυπνισμένων πολιτών οι οποίοι θα πορεύονται προς την συχνότητα της Συμπαντικής Αγάπης, της Αρμονίας, της συνεχούς κατανόησης των Κοσμικών Νόμων και της λειτουργίας τους, καθώς και της διαρκούς ένωσής τους με το δισυπόστατο της Θεότητας, τον Πατέρα και τη Μητέρα Θεό, κάτι που θα μας ξεκλειδώσει τις άπειρες δυνατότητες που πλαστήκαμε να έχουμε...
Το συγκεκριμένο τεύχος εξεδόθη τον Μάϊο 1955. Το ύφος του κειμένου είναι η λόγια και καθαρεύουσα γραφή, την οποία κράτησα σχεδόν αυτούσια.
"Κάθε άνθρωπος που παρατηρεί και σκέπτεται δεν μπορεί να παρασιωπήσει πως η σύγχρονη κοινωνία διέρχεται μία φοβερή κρίση. Μία βαθειά αποσύνθεση την κατατρώει ύπουλα. Η απληστία του κέρδους, η επιθυμία της απολαύσεως, γίνονται μέρα με την ημέρα πιο έντονες, πιο σφοδρές. Θέλουμε να αποκτήσουμε με κάθε μέσο. Όλα τα μέσα είναι καλά για να αποκτήσουμε την άνεση, την περιουσία, το μόνο σκοπό που λογαριάζουμε άξιο να ζει κανένας. Από τέτοιες ορμές, μόνο δυο συνέπειες μπορούν να προκύψουν. Ο σκληρός εγωισμός στους ευτυχούντας, η λύσσα και η απελπισία στους δυστυχισμένους. Η θέση των μικρών, των φτωχών είναι οδυνηρή. Και πολυ συχνά οι τελευταίοι αυτοί, βυθισμένοι σε μία ηθική νύχτα, στην οποία δεν λάμπει ούτε μία παροηγορία, ζητούν στην αυτοκτονία το τέλος των δεινοπαθημάτων των. Ο αριθμός των αυτοκτονιών αυξάνεται σταθερά, και ενώ ήταν 1500 το 1830, στη Γαλλία ανέβηκε και φτάνει σήμερα (1904) περισσότερο από 8000 ετησίως.
Το θέαμα των κοινωνικών ανισοτήτων, οι οδύνες των μεν, αντιτιθέμενες στις κτυπητές χαρές, στις αισθησιακές ικανοποιήσεις, στην αδιαφορία των άλλων, το θέαμα αυτό δημιουργεί στις καρδιές των αποκλήρων μια ζωηρή εστία μίσους. Ήδη αξιούται η κατανομή των υλικών αγαθών. Οι μεγάλες μάζες οργανώνονται, ξεσηκώνονται και μπορεί να τρανταχθεί από τρομερές αναταραχές ο παλιός κόσμος. (εδώ καταλαβαίνουμε για μία ακόμα φορά με πόσο κωμικοτραγικό τρόπο κάνει κύκλους η ανθρώπινη ιστορία και το πώς καταλήξαμε ξανά στο ίδιο αυτονόητο αίτημα: Να διεκδικήσουμε ψωμί, παιδεία, ελευθερία, από τα παράσιτα αυτής της Γης που είναι οι εκάστοτε κυβερνήσεις, οι νομοθέτες και το διεθνές τραπεζικό κεφάλαιο).
Η επιστήμη είναι ανίκανη να αποτρέψει το κακό, να ανυψώσει τους χαρακτήρες, να γιατρέψει τις πληγές των αγωνιζομένων για τη ζωή. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν στην εποχή μας παρά επιστήμες εξιδικευμένες σε μία ωρισμένη πλευρά της φύσεως, που μαζεύουν τα γεγονότα και προσκομίζουν στο ανθρώπινο πνεύμα ένα σύνολο γνώσεων για το αντικείμενο το οποίο ανήκει στην ειδικότητά των. Έτσι επλουτίσθησαν τεραστίως οι φυσικές επιστήμες, τα τελευταία 50 χρόνια, αλλά οι σκορπισμένες αυτές γνώσεις στερούνται δεσμού, ενότητος, αρμονίας. Η κατ'εξοχήν επιστήμη, εκείνη που από τη σειρά των γεγονότων θα ανεβή στην αιτία που τα παράγει, εκείνη που οφείλει να ξανασυνδέση, να ενώσει τις διάφορες αυτές επιστήμες σε μία μεγάλη και μεγαλειώδη σύνθεση, να κάμει να αναβλύσει από αυτές μια γενική αντίληψη της ζωής, να καθορίσει τα πεπρωμένα μας, να εμφανίσει ένα ηθικό νόμο, μία βάση κοινωνικής καλυτερεύσεως, η παγκόσμια αυτή και απαραίτητη επιστήμη, δεν υπάρχει ακόμη.
Αν αγωνιούν οι θρησκείες, αν πεθαίνει η πίστη που εγέρασε, αν είναι ανίκανη η επιστήμη να προμηθεύσει στον άνρθωπο το αναγκαίο ιδανικό, να ρυθμίσει την πορεία του, να καλυτερεύσει τις κοινωνίες πρέπει να απελπισθού΄με ολοκληρωτικά;
ΌΧΙ, γιατί ανατέλλει στον ταραγμένο κοσμο μια διδασκαλία ειρήνης, αδελφωσύνης, προόδου, που θα πραΰνει τα άγρια μίση, θα ηρεμήσει τα πάθη, θα διδάξει σε όλους τη σταθερότητα, την συγχώρηση, την καλωσύνη.
Προσφέρει στις επιστήμες αυτή την αναμενόμενη σύνθεση, χωρίς την οποία θα παρέμενε η τελευταία αυτή για πάντα άγονη. Θριαμβεύει κατά του θανάτου και ανοίγει πέρα από τη ζωή αυτή των δοκιμασιών και των θλίψεων, ακτινοβόλες προοπτικές μίας απέραντης προόδου στην ανθρωπότητα. (κάτι που ακόμα το περιμένουμε αλλά γνωρίζουμε ότι θα γίνει ακριβώς όπως το περιγράφει ο συγγραφέας: Με αποκάλυψη της Νέας Γνώσης και ανατροπή του συμβατικού τρόπου που αντιλαμβανόμασταν μέχρι τώρα τις επιστήμες!!)
Λέει σε όλους: Ελάτε σε μένα! θα σας ζεστάνω, θα σας παρηγορήσω. Θα σας κάνω γλυκύτερη τη ζωή, πιο εύκολο το θάρρος και την υπομονή, πιο υποφερτές τις δοκιμασίες. Θα φωτίσω με έντονη ακτίνα το σκοτεινό και δύσκολο δρόμο σας. Σε κείνους που υποφέρουν δίδω την ελπίδα. Σε κείνους που ζητούν, το φως. Σε κείνους που αμφιβάλλουν και απελπίζονται, την βεβαιότητα και την πίστη.
Λέει σε όλους: Ας είστε αδελφοί, βοηθάτε και στηρίζετε ο ένας τον άλλο στην ομαδική πορεία σας. Ο σκοπός σας είναι μακρύτερα από αυτή την υλική και πρόσκαιρη ζωή. Βρίσκεται στο πνευματικό αυτό μέλλον που θα σας ενώσει σαν τα μέλη μιας και της αυτής οικογένειας στο καταφύγιο εναντίον των αναρίθμητων ανησυχιών, των αναγκών και των δεινών. Ας γίνετε λοιπόν άξιοι γι αυτό με τις προσπάθειες και τα έργα σας!
Την ημέρα που θα κατανοηθή και θα γίνει της παρηγοριάς, τότε θα ξανασηκωθεί η ανθρωπότης μεγάλη και δυνατή. Την ημέρα αυτή θα σβήσει η επιθυμία και το μίσος στην καρδιά των αδυνάτων! Ο ισχυρός γνωρίζοντας ότι υπήρξεν αδύνατος και πως μπορεί να ξαναγίνει, πως τα πλούτη του δεν είναι παρά ένα δάνειο δοσμένο από ψηλά, θα γίνει πιιο πρόθυμος να βοηθά, πιο μαλακός για τους δυστυχούντας αδελφούς του. Η επιστήμη συμπληρουμένη, γονιμοποιημένη από τη νέα φιλοσοφία, θα διώξη από μπροστά της τις δεισιδαιμονίες και τα σκοτάδια! Όχι πια άθεοι, σκεπτικιστές!! Μία απλή, πλατειά, αδελφική πίστη θα απλωθεί στα έθνη και θα κάμη να πάψουν οι μνησικακίες των και οι βαθειές αντιζηλίες των. Η Γη απαλλαγμένη από τις μάστιγες που την κατατρώγουν, εξακολουθούσα την ηθική της ανάβαση, θα ανυψωθεί κατά έναν βαθμό στην κλίμακα των Κόσμων!!
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.