Ένα ανεπαίσθητο ρεύμα
Μαθαίνω να διακρίνω δύο ρεύματα δονήσεων. Το ένα προέρχεται από σκέψεις και συναισθήματα, και με κρατά σε ένα χαμηλότερο επίπεδο. Το άλλο είναι ένα πιο λεπτό ρεύμα που μπορεί να ξυπνήσει και κινητοποιήσει άλλες ζώνες σκέψης και αισθήματος.
Δεν μπορώ να φτάσω σε μια νέα κατανόηση, αν δεν έχω βιώσει για μεγάλο χρονικό διάστημα τη διαφορά μεταξύ αυτών των δύο ρευμάτων και την επίδρασή τους στο Είναι μου.
Η δράση τους σε μένα εξαρτάται από την παθητική συναίνεση, που δίδω στο πρώτο ρεύμα, ή, αντίθετα, από τη συνειδητή επαγρύπνηση που φέρνω στο δεύτερο.
Μέσω της αναπνοής, με το θεληματικό άνοιγμα σε μια μυστηριώδη δύναμη– που δίνει ζωή , μπορώ να γίνω συνειδητή αυτού του λεπτότερου ρεύματος, που με ανοίγει σε δυνατότητες, που βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση στον εαυτό μου.
Συμμετέχω στη ζωή μέσω της αναπνοής. Νιώθω να Είμαι εις την αναπνοή μου. Είναι ο τρόπος που υπάρχω. Αλλά δεν το εμπιστεύομαι. Δεν αφήνω τον εαυτό μου να αναπνέει φυσικά. Εισπνέω, αλλά ποτέ δεν εκπνέω πλήρως. Θέλω να παρεμβαίνω, ανίκανη να αποδέχομαι αυτή την κίνηση της ζωής όπως είναι.
Χρειάζομαι να παρατηρήσω αν αναπνέω από το στήθος ή από χαμηλότερα κάτω, από το διάφραγμα, και να βλέπω τι δεν πάει καλά με την αναπνοή μου. Δεν αφήνω την αναπνοή να συμβεί ελεύθερα: είτε θα της αντισταθώ ή θα την αναγκάσω να γίνει πιο πλήρης.
Και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για μια παρέμβαση. Κι ακόμα κι αν γνωρίζω τι χρειάζεται και προσπαθώ, ποτέ δεν επιτυγχάνω πλήρως να την αφήσω να Είναι. Ακόμα και όταν πιστεύω ότι απλά εποπτεύω την αναπνοή, παρεμβαίνω. Ο τρόπος που παρατηρώ δεν είναι σωστός. Δεν μπορώ να αποτρέψω το "εγώ" μου να πιστεύει ότι είναι πιο έξυπνο από τη δύναμη ζωής, που περιέχεται στην αναπνοή μου.
Δεν γνωρίζω τι είμαι, όταν αναπνέω. Δεν βλέπω ότι η πράξη της αναπνοής τροποποιείται πάντα από εικόνες, ιδέες και συναισθήματα που προέρχονται από τον εγωισμό. Πρέπει να μάθω να αφήνω την ανάσα μου να λαμβάνει χώρα, ούτως ώστε ο ρυθμός της να μην τροποποιείται. Πρέπει να φτάνω σε μια κατάσταση, στην οποία το συνηθισμένο μου "εγώ", δεν παρεμβαίνει. Δεν θα
το πετύχω ποτέ αυτό, αν δε νιώθω το κέντρο βάρους στην κοιλιακή μου χώρα. Είναι ένα πραγματικό γεγονός, το να αφήνω την αναπνοή να λαμβάνει χώρα από μόνη της. Συμμετέχω σε κάτι μεγαλύτερο. Είμαι μέρος αυτής της εμπειρίας, που με μετασχηματίζει.
Η αναπνοή που προσλαμβάνω δεν είναι η αληθινή αναπνοή, δηλαδή, το ρεύμα που δίνει ζωή στην εισπνοή και στην εκπνοή. Έχουμε επίγνωση του αέρα, αλλά όχι του ρεύματος, το οποίο είναι ανεπαίσθητο. Είναι ένα είδος μαγνητισμού που παράγει την πράξη και αγγίζει τα ουσιώδη μέρη του Είναι μας.
Η εισπνοή και η εκπνοή δεν προχωρούν σε μια ευθεία γραμμή. Είναι σαν ένας κύκλος, ένας τροχός με ακτινοβολίες που αγγίζει όλα τα μέρη του σώματος. Δεν βλέπουμε τη δράση της αναπνοής στο σώμα, την ακτινοβολία.
Στην πραγματικότητα, αυτό το ρεύμα θέτει το σώμα σε επαφή με όλα τα επίπεδα του Είναι.
Καθώς φτάνω να νιώθω ενότητα, θα βιώνω μια ανάγκη να αναπνέω πιο συνειδητά.
Jeanne de Salzmann «Η πραγματικότητα της ύπαρξης»
Δημητρης Λεοντσινης
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Μαθαίνω να διακρίνω δύο ρεύματα δονήσεων. Το ένα προέρχεται από σκέψεις και συναισθήματα, και με κρατά σε ένα χαμηλότερο επίπεδο. Το άλλο είναι ένα πιο λεπτό ρεύμα που μπορεί να ξυπνήσει και κινητοποιήσει άλλες ζώνες σκέψης και αισθήματος.
Δεν μπορώ να φτάσω σε μια νέα κατανόηση, αν δεν έχω βιώσει για μεγάλο χρονικό διάστημα τη διαφορά μεταξύ αυτών των δύο ρευμάτων και την επίδρασή τους στο Είναι μου.
Η δράση τους σε μένα εξαρτάται από την παθητική συναίνεση, που δίδω στο πρώτο ρεύμα, ή, αντίθετα, από τη συνειδητή επαγρύπνηση που φέρνω στο δεύτερο.
Μέσω της αναπνοής, με το θεληματικό άνοιγμα σε μια μυστηριώδη δύναμη– που δίνει ζωή , μπορώ να γίνω συνειδητή αυτού του λεπτότερου ρεύματος, που με ανοίγει σε δυνατότητες, που βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση στον εαυτό μου.
Συμμετέχω στη ζωή μέσω της αναπνοής. Νιώθω να Είμαι εις την αναπνοή μου. Είναι ο τρόπος που υπάρχω. Αλλά δεν το εμπιστεύομαι. Δεν αφήνω τον εαυτό μου να αναπνέει φυσικά. Εισπνέω, αλλά ποτέ δεν εκπνέω πλήρως. Θέλω να παρεμβαίνω, ανίκανη να αποδέχομαι αυτή την κίνηση της ζωής όπως είναι.
Χρειάζομαι να παρατηρήσω αν αναπνέω από το στήθος ή από χαμηλότερα κάτω, από το διάφραγμα, και να βλέπω τι δεν πάει καλά με την αναπνοή μου. Δεν αφήνω την αναπνοή να συμβεί ελεύθερα: είτε θα της αντισταθώ ή θα την αναγκάσω να γίνει πιο πλήρης.
Και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για μια παρέμβαση. Κι ακόμα κι αν γνωρίζω τι χρειάζεται και προσπαθώ, ποτέ δεν επιτυγχάνω πλήρως να την αφήσω να Είναι. Ακόμα και όταν πιστεύω ότι απλά εποπτεύω την αναπνοή, παρεμβαίνω. Ο τρόπος που παρατηρώ δεν είναι σωστός. Δεν μπορώ να αποτρέψω το "εγώ" μου να πιστεύει ότι είναι πιο έξυπνο από τη δύναμη ζωής, που περιέχεται στην αναπνοή μου.
Δεν γνωρίζω τι είμαι, όταν αναπνέω. Δεν βλέπω ότι η πράξη της αναπνοής τροποποιείται πάντα από εικόνες, ιδέες και συναισθήματα που προέρχονται από τον εγωισμό. Πρέπει να μάθω να αφήνω την ανάσα μου να λαμβάνει χώρα, ούτως ώστε ο ρυθμός της να μην τροποποιείται. Πρέπει να φτάνω σε μια κατάσταση, στην οποία το συνηθισμένο μου "εγώ", δεν παρεμβαίνει. Δεν θα
το πετύχω ποτέ αυτό, αν δε νιώθω το κέντρο βάρους στην κοιλιακή μου χώρα. Είναι ένα πραγματικό γεγονός, το να αφήνω την αναπνοή να λαμβάνει χώρα από μόνη της. Συμμετέχω σε κάτι μεγαλύτερο. Είμαι μέρος αυτής της εμπειρίας, που με μετασχηματίζει.
Η αναπνοή που προσλαμβάνω δεν είναι η αληθινή αναπνοή, δηλαδή, το ρεύμα που δίνει ζωή στην εισπνοή και στην εκπνοή. Έχουμε επίγνωση του αέρα, αλλά όχι του ρεύματος, το οποίο είναι ανεπαίσθητο. Είναι ένα είδος μαγνητισμού που παράγει την πράξη και αγγίζει τα ουσιώδη μέρη του Είναι μας.
Η εισπνοή και η εκπνοή δεν προχωρούν σε μια ευθεία γραμμή. Είναι σαν ένας κύκλος, ένας τροχός με ακτινοβολίες που αγγίζει όλα τα μέρη του σώματος. Δεν βλέπουμε τη δράση της αναπνοής στο σώμα, την ακτινοβολία.
Στην πραγματικότητα, αυτό το ρεύμα θέτει το σώμα σε επαφή με όλα τα επίπεδα του Είναι.
Καθώς φτάνω να νιώθω ενότητα, θα βιώνω μια ανάγκη να αναπνέω πιο συνειδητά.
Jeanne de Salzmann «Η πραγματικότητα της ύπαρξης»
Δημητρης Λεοντσινης
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.