Σήμερα βρήκα ένα βιβλίο στη βιβλιοθήκη μου, που για τίτλο είχε το όνομά μου. Το πήρα και το ξεφύλλισα.
Πρώτη σελίδα έγραφε: Γεννήθηκα. Στην τελευταία: Πέθανα. Και ενδιάμεσα είχε πολλές λευκές σελίδες.
Είχε και ένα μολύβι. Γραφίτης απλός, που έγραφε σε ένα τόνο χρώματος μόνο. Κρατώντας το μολύβι, το ξεφύλλισα.
Περιέργως, οι μισές σελίδες του είχαν γραφτεί! Αυτές όμως ήταν πολύχρωμες! Είχε και γκρι, είχε και μαύρες! Τις διάβασα.
Όσο πιο παλιές οι σελίδες με τα μαύρα, τόσο όσο τις διάβαζα αλλάζανε χρώμα και απαλύνανε! Και κατάλαβα!
Τα μάτια μου τις έδιναν το χρώμα! Τότε που γραφόντουσαν, το βλέμμα ήταν σκληρό και έβγαινε μαύρο στο χαρτί.
Χρόνια μετά, η οπτική έχει αλλάξει και αλλάζει και το χρώμα. Επειδή η ομορφιά βρίσκεται στο βλέμμα που την κοιτάζει και η ασκήμια στο μυαλό που τη σκέφτεται.
Έτσι, ξαναδιάβασα όλο το βιβλίο, με άλλη οπτική και το έκανα πολύχρωμο!
Μπορεί οι σελίδες της ζωής μας να είναι περιορισμένες και το μολύβι των συμβάντων να είναι μονόχρωμο, την τελική επιλογή όμως, για να γράψω ένα χρυσό βιβλίο, την έχω εγώ, με την κρίση μου, τις επιλογές μου, την οπτική μου και τη διάθεσή μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.