«Δοξασμένοι Άγγελοι της Γης»

Στ’ αλήθεια αυτό είναι το ζητούμενο της αποστολής τους;!

 

 Η ΔΟΞΑ και η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ

 

 

Τι κοινό και ποια η διαφορά μεταξύ των 2 εννοιών;

Τι ήρθαν να κάνουν στη Γη οι λεγόμενοι «Εργάτες του Φωτός»;!

Ποιος ο σκοπός και πότε αγιάζει τα «μέσα»;!

Ποια μέσα;

Είναι πάντοτε τα μέσα φωτεινά;

Ποιος είπε ότι στη διαδρομή του Εργάτη του Φωτός, όλα τα «μέσα» μπορούν

να βαφτίζονται «φωτεινά», διακοσμημένα με δικαιολογίες του «Εγώ»;!

Πότε ο Εργάτης του Φωτός έχει χάσει τον αληθινό στόχο του αλλά δεν μπορεί

 να το καταλάβει, να το συνειδητοποιήσει;

Πότε η «Πνευματοποίηση της Ύλης» γίνεται η «Υλοποίηση του Πνεύματος» και ποια η διακριτή διαφορά;!

Γιατί παντού στον κόσμο μας το Πνεύμα υλοποιήθηκε - δηλαδή θανατώθηκε -

αντί να είναι το ίδιο το «Υλοποιό Πνεύμα» που δημιουργεί - δηλαδή είναι η ζωή;!

Πως οι Εργάτες του Φωτός μπορούν να κρατούν τις ευαίσθητες ισορροπίες ώστε να μη διαπιστώσουν μία μέρα ότι υπηρέτησαν κρυφοσαδιστικά το «Εγώ» τους, σε μία εποχή που οι άνθρωποι απελπισμένοι βασανίζονται αναζητώντας «Μεσσίες» για να τους σώσουν;! Και οι μεν και οι δε σύμφωνα με αυτή τη λογική, οδηγούνται σε αδιέξοδο.

Είναι ο Εργάτης του Φωτός ένας «Νεομεσσίας»;!

Είναι δυνατόν η αναγνώριση [όπως τη βλέπει, ως δόξα], να του θολώσει τόσο
 το μυαλό, ώστε να πνιγεί μέσα στη θάλασσα της κολακείας και του χρηματικού κέρδους, ώστε να ξεχάσει το σκοπό του και την αγνή αγάπη με την οποία ξεκίνησε αυτό το έργο, η οποία ξεχείλιζε την καρδιά του όταν αφυπνιζόταν ενθουσιασμένος;!

 

Που βρίσκεται αυτός ο Θείος Έρωτας μετά από κάποια χρόνια,

όταν η Αναγνώριση έγινε Δόξα;!

 

 

 

Ξεχάστηκε ο Εργάτης του Φωτός; Ο Πολεμιστής του Φωτός που ξεκίνησε

από το τίποτα με τόση θεϊκή Πίστη μέσα του;!

Πως το χρήμα μπορεί να αλλοιώσει το σκοπό του, όταν τα έχει πια όλα;!

Πως μπορεί να κρατηθεί αμιγής, καθαρός, Α- ληθινός, Αξιοπρεπής, Συμπονετικός;!

Μπορεί να κατανοήσει και να βοηθήσει κατ’ ουσία κι άλλους Εργάτες του Φωτός

να ανελιχθούν ή τους φοβάται ως τους μελλοντικούς ανταγωνιστές του;!

Φοβάται να μην πάρουν κι αυτοί μερίδιο στην Αναγνώριση, η οποία για αυτούς φυσικά έχει μεταμορφωθεί σε Δόξα του «εγωπαθή μονοφαγά»! Δηλαδή, οι μεν 
και οι δε σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο….

Η διαφορά μεταξύ της Ταπεινής Αναγνώρισης και της Δόξας, έγκειται ανάμεσα στο «Είμαι» και στο «Εγώ».

Ο αλλοτινός Ψυχικός Εργάτης του Φωτός που ήθελε να βοηθήσει τόσο πολύ τους ανθρώπους, έγινε ο ψυχρός υπολογιστής που μετρά «κεφάλια» σε κάθε σεμινάριο, όπου τα κεφάλια αθροίζουν την αμοιβή του για όσα παρέχει. Όσο πιο υψηλή η ταρίφα, τόσο πιο πολύ αξίζει το «πακέτο» που κατέβηκε από τον «Ουρανό» αλλά και αυτός, ως η αυθεντία που το "κατέβασε".

Που βρίσκεται η διακριτή γραμμή πάνω στην οποία μεταλλάσσονται οι ευαίσθητες ισορροπίες μεταξύ «σκοτεινού» και «φωτεινού»;!

Ποιος μπορεί να είναι πάντοτε συνειδητός ώστε να μην ξεχνιέται και παρασυρθεί;!

Ποιος μπορεί να απαντήσει με το χέρι στην καρδιά και να πει στον εαυτό του, ότι δε νιώθει καλά όταν κι άλλοι Εργάτες του Φωτός αναγνωρίζονται από τους συνανθρώπους; Ότι δε φοβάται μην του «κλέψουν τη Δόξα»;!

 

Δόξα ή Αναγνώριση;!

 

Αναγνώριση ή Δόξα;!

 

Οι ίδιοι οι Εργάτες του Φωτός διαλαλούν ότι στο Σύμπαν υπάρχει παντού η Αφθονία. Γιατί λοιπόν να μην υπάρχει και σε αυτή την περίπτωση αρκετή για όλους τους άλλους Εργάτες - Εισηγητές;! Και που είναι αυτή η Ενότητα που διαλαλούν όταν σε άπειρες περιπτώσεις βασιλεύει η Περιχαράκωση μεταξύ των εργατών του Φωτός;!

Οι μαθητές = πελάτες;!

Οι φίλοι = θαυμαστές - ακόλουθοι;!

Η Αναγνώριση  = Δόξα;!

Η χαρά της αναγνώρισης = έπαρση;!

Ο αυτοσεβασμός για την καταξιωμένη προσπάθεια – εγωισμός;!

Το «εκτόπισμα» άλλων Εργατών του Φωτός που μπορώ να βοηθήσω ουσιαστικά και όχι εικονικά = διαχωριστικότητα;!

 

Εφόσον το Σύμπαν έχει για όλους, προς τι ο φόβος;

Ο Εργάτης του Φωτός διδάσκει την Αγάπη έναντι του φόβου.

Τότε γιατί τον φιλοξενεί στη ζωή του;

Δε θα έπρεπε να τον έχει ήδη απεμπολήσει;!

Η μόνη καταφατική έκφραση σε αυτό το κείμενο, βρίσκεται παρακάτω:

 

…Η Αναγνώριση, στη γήινη πραγματικότητα δε θα έπρεπε να εκλαμβάνεται ή να αναζητείται κρυφοεγωιστικά ως η Δόξα.

 

Γιατί ό,τι δοξάζεται στη Γη,

μπορεί να απαξιώνεται στον «Ουρανό».

 

Η Αναγνώριση θα έπρεπε να εκλαμβάνεται από τον Εργάτη του Φωτός ως 
η επιτυχία πνευματικής αφύπνισης όλο και περισσότερων συνανθρώπων. 
Αυτή είναι η επιτυχία που εκλαμβάνεται σοβαρά ως επιτυχής αποφοίτηση 
του Εργάτη του Φωτός κατά τη θητεία της αποστολής του στη Γη.

Γιατί ναι μεν ο Εργάτης του Φωτός έχει κερδίσει επάξια τα επίπεδα της ψυχικής του εξέλιξης, αλλά δε θα πρέπει ποτέ να ξεχνά ότι ο ίδιος είναι ένα δοχείο – κανάλι, πρόσωπο, με το οποίο εκφράζεται το Πνεύμα και αξιώνει, επιτρέπει να διοχετευθεί η φώτιση και βοήθεια προς τους συνανθρώπους μέσα από αυτό.

Στη Γη δεν ήρθαμε για να δοξαστούμε, αλλά για να εργαστούμε. Η επιτυχία αυτοπραγμάτωσης βρίσκεται στην κατανόηση του Α-ληθινού νοήματος του σκοπού μας, στη διατήρηση της Α-ληθινής Ταπεινότητας απέναντι την εμβέλεια του έργου μας και της απήχησής του στους άλλους, στην αποδοχή των ομοίων και την αλληλέγγυη υποστήριξη και συμπαράσταση μεταξύ μας των Εργατών του Φωτός.

Αυτό που θεωρείται καταξίωση στη γήινη κοινωνική πραγματικότητα, μπορεί να μη θεωρείται καταξίωση στην Κοινωνία του Φωτός, στην οποία επιστρέφουμε μετά από κάθε αποστολή.

Το Πνεύμα φυσικά δεν τιμωρεί. Όμως η πραγματική εξύψωση της Ψυχής, τα πραγματικά εύσημα και «παράσημα», τα παίρνει από το Πνεύμα όταν έχει καταφέρει να δράσει μέσα στα πλαίσια της ειλικρινούς αλληλεγγύης μεταξύ αδελφοψυχών, οι οποίες ας μην ξεχνάμε ήρθαμε πλείστες με πολύ σκληρά σενάρια, καθώς κάποιοι αποφοιτούμε από τον Τροχό των Ενσαρκώσεων όντας ερχόμενοι να εξιλεώσουμε το παρελθόν έως και 5.000 ετών πίσω στο γραμμικό γήινο χρόνο των παρελθοντικών μας ενσαρκώσεων στη Γη.

Αυτό σημαίνει πολύ σκληρά σενάρια για πολύ γερά νεύρα και δυνατές ψυχές. Σενάρια που κάποιοι δεν θα άντεχαν να διεκπεραιώσουν χωρίς σοβαρότατες απώλειες για την ψυχή τους, αφού το συγκεκριμένο σχέδιο είναι συμπιεσμένο 
και «χωρίς ανάσα» για κάποιους – όπως το προεπέλεξαν. Στην πραγματικότητα βέβαια, η ψυχή δε χάνει τίποτα, αλλά αυτή είναι μία διαπίστωση που γίνεται στο τέλος της διαδρομής.

Κάποιοι Εργάτες του Φωτός είναι πιο «ευνοημένοι». Το ίδιο συμβαίνει και με τα σενάρια των ανθρώπων που έρχονται να μαθητεύσουν στη Γη, που δεν είναι «Παιδιά των Αστεριών» σε αποστολή. Άλλα σενάρια είναι πολύ σκληρά και άλλα πιο ευνοϊκά, ανάλογα με τα παρελθοντικά έργα της κάθε ψυχής ή με αυτά που ήρθε εθελοντικά να ζήσει χωρίς να τα χρωστάει απαραίτητα, ακόμη και για να βοηθήσει άλλους να αναβαθμιστούν.

 Όταν μία ψυχή υποφέρει - όπως ένας ζητιάνος - σημαίνει ότι την κατάσταση στην οποία βρίσκεται την προκάλεσε σε παρελθούσες ζωές/ζωή κάποτε σε κάποιους άλλους, ήταν τόσο σκληρά τα έργα του ενάντια στους συνανθρώπους που έπρεπε και το διάλεξε κοινή συναινέσει με το Πνεύμα, να ζήσει και να διδαχθεί μέσα από το συγκεκριμένο ρόλο - σενάριο. Ή μπορεί να παίζει αυτό το ρόλο απλά για να διδάξει!

Όμως, το ότι ζει ένας συνάνθρωπος κάτω από δύσκολες ή ακόμη και άθλιες συνθήκες επειδή το «αξίζει», δε σημαίνει ότι η στάση τω συνανθρώπων οφείλει 
να είναι ο ανάλογος ρόλος, όπως αυτός των ευνοημένων που περιφρονούν τον «καταφρονεμένο». Ο «καταφρονεμένος» δεν είναι παρά ένας ρόλος, ο οποίος δοκιμάζει τη συμπεριφορά και την ψυχοποιότητα των ευνοημένων.

Και ποτέ άλλωστε δεν ξέρεις ποιος είναι αυτός που σε πλησιάζει και μιλά μαζί σου.
Μπορεί να είναι ακόμη και ο προστάτης άγγελός σου ή το ίδιο το Πνεύμα σε μεταμφίεση ,που σε δοκιμάζει......

Οι περισσότερο ευνοημένοι συνάνθρωποι δοκιμάζονται πολύ περισσότερο ως προς τη στάση τους απέναντι στους αδύνατους. Όπως και οι «καταξιωμένοι» Εργάτες του Φωτός δοκιμάζονται απαιτητικά ως προς τη στάση τους απέναντι στους Εργάτες που πρέπει να αφυπνιστούν ή που χρειάζονται βοήθεια ώστε να ανοίξουν όλα τα πέταλα των δυνατοτήτων τους, για να βοηθήσουν όλο και περισσότερους κι αυτοί με τη σειρά τους.

Πολλοί Εργάτες του Φωτός είναι καλλιτέχνες, συγγραφείς, ασχολούνται με την υγιεινή διατροφή και τα φυτικά καλλυντικά, τις φυσικές θεραπευτικές μεθόδους. Όμως δεν είναι το ίδιο οικονομικά ευνοημένοι με άλλους που εύκολα υλοποίησαν το όνειρό τους για το ανώτερο γενικό καλό.

Λέμε συχνά, πως ό,τι επιθυμούμε πολύ με την ψυχή μας, κάνει τα γρανάζια του Σύμπαντος να κινηθούν ώστε αυτό να υλοποιηθεί. Κι αν τα γρανάζια καλούν άλλους Εργάτες του Φωτός, να βοηθήσουν τους «νεοσύστατους», τους με γεμάτες φωτεινές αποσκευές, όρεξη και όνειρα για αυτοπραγμάτωση, μέσω της δικής τους προσφοράς για το κοινό ανώτερο καλό;!

Το πιο απογοητευτικό φαινόμενο που επικρατεί, είναι η διαμάχη μεταξύ των Εργατών του Φωτός ως προς το «πελατολόγιο» και την «καταξίωση», αυτά που θα έπρεπε αλλιώς να μεταφράζονται ως «επιτυχία αφύπνισης και των άλλων» και «Αναγνώριση του φωτεινού έργου» από όλους, ως η κοινή επιτυχία της ομάδας που ενσαρκώθηκε για να επανενωθεί...

Που βρίσκεται στην πράξη αυτή η επιτυχία των ενσαρκωμένων Εργατών του Φωτός εδώ στη Γη και κυρίως σε αυτή την πολύπαθη χώρα Ελλάδα, η οποία βάλλεται όσο καμία αυτή την εποχή των μεγάλων αλλαγών;!

Ήρθαμε στην Ελλάδα για να αλλάξουμε την παρούσα νοοτροπία, η οποία έφερε τη χώρα στον εκφυλισμό μέσω του εγωιστικού τρόπου ζωής, της απανθρωπιάς, της διαχωριστικότητας, της Αέναης Εμφύλιας Διαμάχης και του κλεφτοπλουτισμού. Γιατί όμως αυτή η συμπεριφορά που έφερε την καταστροφή, διαιωνίζεται ακόμη και από τους πνευματικά αφυπνισμένους Εργάτες του Φωτός, που μόνο εικονικά ενδιαφέρονται για το κοινό καλό όλων, που μόνο εικονικά αποδέχονται τους ομοίους τους, πόσο μάλλον βοηθούν ο ένας τον άλλο;! [Φυσικά υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις σε κάθε ζήτημα που αναλύεται].

Ναι μεν αυτοί δοκιμάζονται πολύ σκληρότερα και από τους μη αφυπνισμένους, ακριβώς ως προς τη «διατήρηση του Φωτός τους», αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να καταδεικνύουν διαρκώς με αυτή τη στάση, ότι πάντοτε μένουν «δάσκαλοι μετεξετασταίοι» ως προς το ιερό ζητούμενο.

Σε αυτό το χώρο η Αγάπη και το Μίσος - μεταξύ ομοίων - ίσως να είναι οι 2 όψεις του ίδιου νομίσματος που ποτέ δεν άλλαξαν.

Ποιοι κατάφεραν κατ’ ουσία να κάνουν το μεγάλο κβαντικό άλμα, το οποίο αποδεικνύει με πράξεις ότι τα κατάφεραν; 

Ποιοι δεν είναι ως κι επικίνδυνοι για τους άλλους; Ποιος είναι αυτός πίσω από ένα τίτλο 
[σε κάθε περίπτωση];

Ποιοι μπορούν να αφιερώσουν τη ζωή τους στην ανιδιοτελή εξυπηρέτηση χωρίς δικαιολογίες περί Συμπαντικών Νόμων, 
οι οποίοι δεν ισχύουν τελικά όπως διαμορφώθηκαν - όντας «προσαρμοσμένοι σε υλιστικά μέτρα»!

Από πότε όταν κάποιος προσφέρει ανιδιοτελώς, χρεώνεται με αρνητικό φορτίο επειδή δε ζήτησε χρήματα ως αντάλλαγμα; Το Σύμπαν απαντά σε κάθε περίσταση ανάλογα. Ανταποδίδει…

Από πότε οι ενεργειακή θεραπευτική σε σοβαρές ασθένειες, δε μαγνητίζει αρνητικά το Νόμο του Κάρμα και για τις 2 πλευρές – του θεραπευτή και του θεραπευόμενου;

Που είναι η Α-λήθεια η αποκρυμμένη, η οποία βρίσκεται στη μέση όλων αυτών;! Γιατί έχουν αποκρυφθεί αυτές οι Α-λήθειες ενώ τις έχουν διδάξει μεγάλοι Διδάσκαλοι;!

Πότε η υποκρισία ενός βεβιασμένου χαμόγελου θα δώσει τη θέση της στην αφοβία της απλότητας της υπόστασης που «Είναι και φαίνεται»;!

Πότε τα μεγάλα αγάπης λόγια, θα γίνουν η ίδια η πραγματικότητα των Εργατών του Φωτός που τα διδάσκουν, σε κάθε τους δοκιμασία και περίσταση;!

Γιατί οι Εργάτες του Φωτός έχουν διαδώσει τον σημαντικό όρο: «Δάσκαλος», όταν εισηγητές και μαθητές είμαστε μόνο μαθητές και κάποιοι απλά προάχθηκαν στη θητεία τους νωρίτερα από τους άλλους, δείχνοντας το δρόμο στους υπόλοιπους;!

Γιατί οι Εργάτες του Φωτός αγαπιούνται μεταξύ τους μόνο όταν δε συγκρούονται τα συμφέροντά τους;!

Ας μου απαντήσει κάποιος ειλικρινώς και με το χέρι στην καρδιά.

 

Αν μπορεί!

[Μόνο χτίζοντας καθημερινά τον Εαυτό μας μπορούμε να βοηθήσουμε ουσιαστικά τους άλλους γύρω μας, χωρίς να χρειάζεται να παραστήσουμε του σωτήρες, του δάσκαλους, τους δημαγωγούς.]

*Αυτές είναι σκέψεις που έγραψα παλιά… Αλλά θα ήθελα να τις μοιραστώ…

 

 

Φίλις Χρυσού [Αndromeda Galactica]

 andromeda-ires

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ